The first Google Computer

I arrived in the USA on July 16, on a month long visit. The primary motive being a pilgrimage (Science Yatra?) of some of America’s sites of scientific achievements. It has turned out to be more about other kinds of fun and a diverse and delightful culinary experience (more on this later, though I have been flooding Facebook and WhatsApp with photos and descriptions), until yesterday, Monday the 27th of July when I took campus tour of Stanford University.

The first few days in Los Angeles were arranged by my brother Jayaram. These were primarily visits to amusement parks like Sea World, Disneyland and Universal Studios, where mind-boggling technology served art and sensory delights, and the science lay subtle, subdued and subcutaneous, except perhaps to curious and prepared minds.

The best laid plans of Mice and men

My plans to visit the Griffith Observatory and a couple of museums in Los Angeles were defeated because a car rental agency said they would rent me a car – they would accept my Indian driver’s license, if I had a major credit card, but my debit card was not good enough. Since I could not get a credit card in time, and did not want to risk the same problem at other airports or cities, I had to radically modify my planned tour. More on this, too, later. In light of this, it seemed that I lucked out by NOT preparing and scheduling and booking plane tickets and hotels to all the cities I originally 

intended to visit!

I drove around the campus of the University of California, Berkeley on Thursday. The plan was to visit the Lawrence Hall of Sciences, on Kathie Brobeck’s recommendation, but it turned out to be primarily a children’s exhibit, and I was short on time – similar to those I have seen in Seattle at the Pacific Science Center and in Madras, at the Birla Planetarium, so I skipped them. But they had a wonderful DNA model, in metal and plastic, in their parking lot. Lawrence Livermore lab is not open to the public and there seemed to be no public tour of the UC campus during my visiting period.

I don’t know if Texas A&M University which I attended from 1991-94 offered a campus tour then. My greatest regret there is not having glimpsed Norman Borlaug, who was Professor Emeritus there. But my interests were primarily in computer science then particularly in Artificial Intelligence and Robotics, so I never took proper advantage of being in a large diverse university.

I also had a fantastic docent (her name: Coley) guided tour of the San Francisco Botanical Gardens in the Golden Gate park. More about this, too, later.

Stanford University

Fortunately Stanford offers a daily tour at 11am and 3:15pm and needs no registration, just a walk-in (or drive in). Such a large number of people turned up that we were divided into four groups, and led and guided by enthusiastic and knowledgeable student volunteers. Our guide, Andrew, a Mechanical Engineering graduate, talked (or bragged!) about sports at Stanford, a brief history of the university, its diversity and accomplishments, its current president Hennesy (one of my heroes, he said), the Engineering Departments, the food on campus, the architecture, its church, and how much he loved the University.

On the Stanford University Campus tour

One of the things he mentioned was that the first Google computer was kept in the JenHsun Huang building. This is the server that hosted the website http://google.standford.edu (its founders Brin and Page were PhD Students at Stanford before they started the company). They built the server and put it in a casing of Lego blocks, which Andrew described as “less than ideal for thermal dissipation.” Of such kludges are innovations made. And history! 

Jayaram and I went back after the tour ended, to see this First Google Server, which was sitting innocuously in a glass case, with a decsriptive text on glass, designed to defeat photography.

The first Google Computer

Closeup - Side view : Legos on top

First Google server Closeup : Front View

JenHsun Huang Engineering Center, where first Google server is exhibited

After a brief visit to the Hewlett Teaching Center and Packard Engineering building, which also had interesting memorabilia, we also visited the historic garage where, some claim, Silicon Valley started. More on this too, later.

I hope I can visit something related to Ben Franklin in Philadelphia and the Edison museum in New Jersey, though most likely I will have to confine myself to Washington, DC.

Related Posts

1. America the Beautiful
2. On Walter Brattain - சிலிகான்சிற்பி - வால்டர் பிராட்டன்
3. Skydiving in Snohomish

America the Beautiful

Eighty Miles of Grass

I went to the United States to enroll in a Masters program in Computer Sciecne at Texas A&M Universtiy in August 1991. I was dazzled seeing the 747 that I flew in, amazed at Heathrow airport in London – it seemed like a city not an airport- and equally amazed by Gatwick Airport, where there was one plane landing or taking off every minute. I was hungry and cold in London, but every thing seemed so expensive, I didn’t buy any food. My uncle Varadarajan picked me up at Houston Airport and we drove to a small town College Station; I saw eighty miles of grass on that drive and that looked beautiful then.

College life was busy, cash-strapped, and restricted to where I could walk, unless someone took me along somewhere. I visited my mother’s sister, Ramani Chithi and her family in Baton Rouge, Louisiana for a Thanksgiving vacation, and the bridges over the Atchafalaya swamp and Missisippi rivers were the tourist highlights on that trip. Later, my thesis advisor at Texas A&M, Prof Swaminathan took me on a two-day trip to Los Angeles – I visited Universal Studios, while he attended a conference. Travel was few and far between during my college days, though I visited Baton Rouge and New Orleans once again, Galveston with friends, the Johnson Space Center in Houston.

In 1994 I started working for a company in Phoenix, Arizona. And during the fourth of July weekend, I rented a car, drove 800 miles to visit my friend and AKCE alumnus Gokul Janga in Logan Utah, and then was drive another 400 miles to Yellowstone National Park. It was my first drive longer than ten miles in a car, and I took nearly 24 hours to drive the distance. My inexperience was most significant on the mountain curves, but I really enjoyed driving. I was caught in a lot of weekend traffic in Phoenix, and incredibly thick downpour, but the got the hang of driving in the rain too. I reached Flagstaff, had dinner, drove a little north, reached a small town, found the motels closed, and slept in the car for a few hours. Then drove through canyons (including sections of the Grand Canyon) and mountains and the long wide open plains of Utah.  Then one of Gokul’s buddies drove five of us to Jackson Hole.

A River of Boiling Water

Yellowstone is not merely beautiful, it is bizarre. It is a geological oddity, with geysers, and mud volcanos, and boiling rivers and sulphuric pools and terraces of boiling chemicals oozing all over the place. If a factory did the same, it would be vilified by environmentalists and citizens as evil and polluting, but when nature does it, people consider it beautiful. (Also true of underwater volcanic vents.) Theodore Roosevelt understood this and declared it a protected monument.

America has a passion for the road that the rest of the world may not quite understand or feel. In India, trains are the romantic means of transport; so too in Europe, I suspect.  In America one drives. Especially in the western states, where I lived for six years.

One reaches Yellowstone National Park from the Utah side by driving past the Grand Tetons National Park, which has two majestic peaks, lots of snow, sparkling lakes, and beautiful forests. The snow had mostly melted but it was cold and we needed our jackets in the night and early hours. We arrived too late to find a lodge, so we slept in the car, with the windows cracked open. One guy slept in a sleeping bag, outside, which would have killed him in the winter, but it was ok in July.

Yellowstone suffered  a forest fire in the 1980s and its effects were all too visible in 1994 when I visited first. There are several types of forest fire, some that just burn ground level vegetation, some that burn parts of the forest, some that burn everything. For some speices like pines, whose cones need intense heat to release and reproduce, forest fires are a necessary part of their life cycle.

We had breakfast in a wooden chalet, that looked it would fit in quite nicely in Switzerland. No shower. 

Oddment! Vapor! Sulphur! Bubble!

Old Faithful - the geyser (July 1994)

Yellowstone is a 80 mile loop by road. We drove to Old Faithful, a geyser – a somewhat predictable hot spring that was bubbling most of the time. Once every 75 minutes or so, it would erupt into an 80 foot fountain of steam, then subside after a minute.

We then drove over to some coloured terraces of sulphur and other subterranean chemicals pouring out of the ground, driving past a lonely bison walking along the road. We hiked along the trails between the oozing mud, on planks brilliantly laid by the US Forest Department! No words can capture the experience. Fumes and vapors rose and swirled about, a toxic natural sauna, surreal and sublime. 

We saw a few more geological oddities, driving around a few places, then went to the Montana part of the park for a lunch of pizza. After lunch, we drove over to the Grand Canyon of the YellowStone. Much smaller than the world famous one  in Arizona, but the stone was yellow, which gave the park its name, and it had a river running at its bottom, and a couple of waterfalls and absolutely beautiful views. We walked down a trail, saw a beaver dam, got sprayed by a small waterfall, walked back up and then drove further on, where we could view a waterfall from its top. The waterfall may have been about two hundred and the spray rebounded a hundred feet of the ground, glinting with the colors of the rainbow in the evening sun. 

The scenery everywhere was astounding, vistas of incomparably greenery and distance and majesty. I had three years with almost no travel in Texas and a month in the desert that is Phoenix, and had never really seen the wilderness in India, except on train journeys, so to me this was an unparalleled, incredible connection and communion with Nature, in the company of four guys cracking jokes and enjoying Ilayaraja’s music. We traveled back that night to Utah, and I drove back to Phoenix the next evening.

Grand Canyon of the Yellowstone July 1994

In September 1994 I moved to Seattle and in May 1995 I visited Yellowstone again with friends from Seattle, driving 800 miles then too. The big difference was  that I was a much better driver now, and this time I had a day and a half in Yellowstone, rather than 12 hours from dawn to dusk. The culinary highlight was strawberry pancakes for breakfast in a restaurant in the village of West Yellowstone. This time we stayed in a log cabin in a KOA lodge, and that night we took back a pizza and ate it by the side of a campfire under the Montana sky. Awesome. The geological tour was no different though.

We got to see much more of the boiling Snake river. Also the route from Seattle to Yellowstone, via the Snowqualmie mountains, over the very broad Columbia river, the Idaho mountains and most of the blue skies and large plains of Montana.

While living in Seattle, I did a lot of travel to mountains and volcanoes and lakes and ice caves and river gorges and seasides – Rainier, St Helens, Glacier, Sequoia, Crater Lake, Kings Canyon, Hoh rainforest, Olympic mountains, whitewater rafting in the Methow and Wenatchee rivers, but Yellowstone remains my favorite natural wonder in the Americas. Among other places, I hope to visit it this summer.

Travelogues

1. Skydiving

2. Fossils near Madras

3. Vaishali 

4. Midnight Sun in Sriharikota

சுவைத்ததும் ரசித்ததும்

சமையல் கலைஞர் வாழ்த்து 

தின்ற உளவாத தின்னாத கூறல்

நன்றிஅல சமைப்போர் கலைக்கு

மென்றதும் தின்றதும் 

(என்று தலைப்பிட்டு, பின்னர் மாற்றிக்கொண்டேன்)

இன்று காலை  பொங்கல், மெது வடை, குழம்பு, சட்டினி

வியாழன் காலை  ராகி கூழ், வடு மாங்காய்

புதன் இரவு கொட்டுபிண்டி ரோட்டா

புதன் காலை மொடக்கத்தான் கீரை தோசை

செவ்வாய் மதியம் கத்திரிக்காய் ரசவாங்கி, தக்காளி ரசம், அவரைக்காய் பொரியல்

இந்திராம்மாவும் கொட்டுபிண்டி மாவும்

கொட்டுபிண்டி ரோட்டா, குருமா 

திங்கள் மதியம் மணிதக்காளி வற்றல்குழம்பு, சக்கரவள்ளிகிழங்கு கறியமுது, நூல்கோல் கறியமுது, பருப்பு துவையல், சீரக சாற்றமுது (ரசம்)

ஞாயிறு மதியம் சிறுகீரை கூட்டு, சேப்பங்கிழங்கு வறுத்த கறியமுது

இவையாவும் இந்திராம்மா கைவரிசை. இதை தவிர, 

செவ்வாய் இரவு  நண்பர் சரத்ராம் தாயார் செய்த அடை, அவியல், மாங்கா வெல்லப்பச்சடி, பைங்கன் பர்தா

திங்கள் இரவு தம்பி ஜெயராமன் மாமியார் செய்த ஃபுல்கா, பன்னீர் பட்டர் மசாலா.

சனிக்கிழமை காலை வாழைப்பழ தோசை, கோதுமை தோசை  

வாழைப்பழ தோசை

நடு நடுவே இட்லி தோசை தயிர் வகையராக்களும் உண்டு...

சமையல் கட்டுரைகள்

1. பழைய சாதத்தில் தோசை - சத்யோன்னரோட்டா, பெருகு தோசை

2. சக்கரைவள்ளிக்கிழங்கு நெய் உருண்டை

3. சொதிசாப்பாடு

4. சுரக்காய்தோசையும் பில்லகுடுமுலுவும்

5. வாழைத்தண்டு தோசை ராகி அடை

6. கம்பு அடை

7. மார்கழி இசை அனுபவம்

மசூதி பிரியர்

2006 ஆம் ஆண்டு அஜந்தா எல்லோரா சென்றபொழுது வாழ்வில் முதல்முறையாக பௌத்த சமண புராதான குகை கோயில்களை, விகாரங்களை கண்டேன். இவற்றில் பூசைகள் இல்லை, ஆனாலும் வெளிநாட்டு பிக்குகளும் மற்றசிலரும் அங்குள்ள புத்தசிலைகளை வணங்க கண்டேன். காஞ்சிபுரம் அருகே உள்ள திருப்பருத்திகுன்றத்து சமணக்கோவிலுக்கு 2005இல் சென்றிருந்தாலும், 2011ஆம் ஆண்டில் நவம்பர் மாதம் ஒரிசா மாநிலம் சென்றபோது, புவனேஷ்வர் நகரின் எல்லையில் உள்ள உதயகிரி மலையில் முதன் மதலில் பூசை நடக்கும் சமணக்கோயிலை பார்த்தேன். 

பௌத்த சமண ஆசிவக சீக்கிய கோயில்கள்

பிகார் சென்றபோது நாளந்தா, வைஷாலி, ராஜ்கிர், ஆகிய ஊர்களில் முதல்முதலாக பழம்பெரும் பௌத்த விகாரங்களை, அசோக தூண்களை, ஸ்தூபங்களை நேரில் கண்டேன். புத்தகயாவில் பூசை நடக்கும் பௌத்த கோவிலில் நுழைந்தேன். இந்தியாவிலேயே மிகவும் தொன்மையான கற்கோயிலாம் ஆசிவக முனிவர்கள் லோமாச ரிஷிக்கும், சுதாமா ரிஷிக்கும் மௌரியமன்னர்கள் எழுப்பிய கோயில்கள்களையும் முதலில் புத்தகயாவின் அருகிலுள்ள பராபர் மலைகளில் கண்டுமகிழ்ந்தேன். 

பட்ணா நகரில் கடைசி சீக்கிய குரு கோபிந்த்சிங் பிறப்பிடமான பட்ணா சாஹிப் குருத்வாராதான் நான் முதலில் உள்ளே சென்ற சீக்கியர்கோவில். தமிழகத்தில், குறிப்பாக சென்னையில் ஒரு சில சர்ச்சுகளுக்கு - கிறுத்துவ தேவாலயங்களுக்கு - சிறு வயதிலேயே சென்றுள்ளேன். 

ஆனால் 2014 ஆம் ஆண்டு வரை எந்த மசூதிக்கும் சென்றதில்லை.

குஜரத் மசூதிகள்

2014 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் தமிழ்ப் பாரம்பரிய அறக்கட்டளையின் ஐந்தாம் கலை உலா பயணமாக குஜரத் மாநிலம் பலர் சென்றோம். சம்பானர் நகரில் முகமது பேகடா கட்டிய மசூதியையும், அகமதாபாத் நகரில் சார்கெஜ் ரோஃஸா மசூதியையும் குழுவாக சென்று பார்த்தோம். மசூதிகளையும் இஸ்லாமையும் பற்றி எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது. கலை உலா முடிந்து மற்றவர் சென்னை திரும்ப, நான் சில நாட்கள் தங்கி குஜரத்தின் வேறு இடங்களையும் கண்டேன். 2012இல் திருவரங்க கலை உலாவின் சகபயணியாக அறிமுகமாகிய ரவிசங்கருடன், அகமதாபாத் நகரில் தங்கி, நண்பர்கள் சிவா, பூஷாவலியுடன் அங்குள்ள தாதா ஹரிணி படிக்கிணறு, அதை ஒட்டிய ஒரு மசூதி, சிதி சயீது மசூதி ஆகியவற்றை சென்று அவர் விளக்க விளக்க செவிகொடுத்தேன். 

குஜரத் கலை உலா குழிவினர்

அன்று மாலை சிவா, பூஷா சென்னை திரும்பினர். அடுத்த நாள் நானும் ரவியும் தோல்கா நகருக்கு சென்று அங்கு சில மசூதிகளை கண்டோம்.

ரவிசங்கர் ஒரு மசூதிப்பிரியர். அரபு கலாச்சார ஆர்வலர். இஸ்லாமிய மதத்தின் தோற்றம், ஆரம்ப காலம், முதல் சில காலிஃப்களின் வரலாறு, அரபு பேரரசின் அசுர வளர்ச்சி, இந்தியாவை போர்களால் வென்ற திறம், இந்தியாவை ஆண்ட பல்வேறு முஸ்லிம் மன்னர் வம்சங்கள், அவர்களது வரலாறு என்று ஒரு பல்கலைகழகமாக விளங்குபவர். கிஷோர், கிருஷ்ணகுமார், ராம்கி ஆகிய கலை ஆர்வல நண்பர்களுடன் கூவம் நதிக்கரை கோயில்களை நாங்கள் காணச்செல்லும் போது, காரில் ஒரு பெரிய வகுப்பே நடத்திவிட்டார். மப்பேட்டில்லும் தக்கோலத்திலும் சிவன் கோவிலுக்குள் ”சிவாஹுஅக்பர்” என்று சொல்லாக்குறையாக நுழைந்தோம்.

அகமதாபாத் ஜம்மா மசூதி

அகமதாபாத் மசூதியின் டோம்

தோல்கா நகரில் முதலில் ஜும்மா மசூதிக்கு சென்றோம். அது மூடி இருந்தது. “ஜும்மா” என்பது வெள்ளிக்கிழமை போலும். வெள்ளி முஸ்லிம்களின் புனித நாள் என்பதால் எல்லா பெரிய ஊர்களிலும் ஒரு ஜும்மா மசூதி புகழ் பெற்றுள்ளது. ஒரு பெரியவர், ஏன் இங்கு வந்தீர்கள், உங்கள் கனவில் யாரவது வந்து இந்த மசூதியை பார்க்கச்சொன்னார்களா என்று கேட்டார். அவர் ஹிந்திமொழியில் பேசியதால் எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. 

ஹிந்திமொழியில் எனக்கு இருபத்திமூன்றேமுக்கால் சொற்களே தெரியும்; இருபத்தி ஐந்து கற்றுக்கொண்டால் தில்லியில் அழைத்து கலைமாமணி பட்டம் கொடுத்துவிடுவார்களோ என்று அச்சம். அதனால் பத்திரிகைகாரர்கள் என்ன சீண்டினாலும் மயான மௌனம் காக்கும் மன்மோகன் சிங், நரேந்திர மோதி ஞானமார்கத்தில் மௌனம் காத்தேன்.

தோல்கா கான் மசூதி

ரவி சிரித்துவிட்டு காரில் ஏறிக்கொண்டு அவர் சொன்னதை விளக்கினார். மலவ் தலவ் ஏரிக்கு சென்று, அங்கே பாரம்பரிய துணித்துவைக்கும் காட்சிகளையும் ஓரிரு பாழடைந்த சிலைகளையும் பார்த்து, பின் கான் மசூதிக்கு சென்றோம். “நடுராத்திரி பன்னிரண்டு மணிக்கு பரங்கிமலைக்கு பக்கத்தில் உள்ள பாழடைந்த மண்டபதுக்கு வா,” என்று எம்ஜிஆர் படங்களில் நம்பியார் சொல்வாரல்லவா? அப்படிப்பட்ட ஆள்நடமாட்டமில்லாத ஒரு மண்டபத்தை உச்சிவெயில் பன்னிரண்டு மணிக்கு போய் பார்த்தோம். மணி பத்து தான் இருக்கும் ஆனால் பன்னிரண்டு என்று சொன்னால் தான் நம்பியார் ஆத்மா சாந்தி அடையும்.

ரவி அசந்து விட்டார்! “இவ்வளவு பெரிய மசூதியா?” என்று அதிசயித்தார். “இந்த ஊரில் எதற்கு? மற்ற மசூதிகளை விட டோம் பிரம்மாண்டமாக இருக்கிறதே,” என்றார். “இது அகமது ஷாவிற்கோ, முகமது பேகடாவிற்கோ முக்கிய தலைநகர் அல்ல. அவர்கள தலா அகமதாபாதிலும் சம்பானரிலும் பெரிய ஜும்மா மசூதிகளை கட்டினர்.”

அவை இரண்டும் பெருங்கல் மசூதிகள். தோக்லாவில்லுள்ள கான் மசூதியோ செங்கல் கட்டுமானம். அகமாதபாது ஜும்மா மசூதியில் இன்றும் தொழுகின்றனர். சம்பானர் மசூதி மாமல்லபுரம், அஜந்தாவைப்போல் தொல்லியல்துறையின் பாதுகாப்பிலுள்ளது. நுழைவாயில் மண்டபங்கள் நல்ல நிலையில்லுள்ளன; சம்பானர் தோட்டங்கள் அழகாக இருந்தன; இரண்டிலும் கல்லில் செதுக்கிய ஜன்னலகளில் ஜாலி வேலை சிறப்பாக இருந்தது; பெரும் தூண்கள் உள்ளன. ஒரு பெரிய மத்திய டோமும், அதை சுற்றி பல சிறிய டோம்களும் உள்ளன. தொழுவோருக்கு சுத்தம் செய்து கொள்ள குளங்கள் உள்ளன (இதற்கு வாஃஸூ [wazoo] என்று பெயர் என்று நினைக்கிறேன்).

தோல்கா கான் மசூதியோ கேட்பாரற்று கிடந்தது. வாசலில் ஒரு கால்வாய் ஓடியது. சேதமடைந்த நுழைவாயில் மண்டபத்தில் எருமைகள். பெரிய புல்வெளி, ஆள்நடமாட்டமே இல்லை. தூண்கள் ஏதுமில்லை. பெரிய மத்திய டோம், சூழும் சிறு டோம் என்றில்லாமால், மூன்று மிக பிரம்மாண்டமான டோம்களே இருந்தன. இவற்றை கண்டு தான் ரவி மிகவும் வியந்தார். கட்டுமானத்திலும் காட்சியிலும் இவை பிரமிப்பூட்ட கூடியவை. மசூதியில் வாஃஸூ குளமில்லை; ஆனால் பின்னால் ஒரு மாபெரும் ஏரியே இருந்தது.

ரவிசங்கர், கான் மசூதி, கால்வாய்

தோல்கா நகர கான் மசூதி

மின்பார் மெஹ்ரப்

கான் மசூதியின் செங்கல் வட்ட விமானம் Brick dome

கான் மசூதி பின்னால் ஏரி

கண்ணுயரத்தில் கழுகு

கங்கைகொண்டசோழபுரம், விஜயநகரம், தோளவீரா போல், கான் மசூதி ஏதோ வரலாற்றின் மறக்கப்பட்ட பேரரசின் சின்னமாக தனிமையில் வெறுமையில் நின்றது. இஸ்லாமிய ஆட்சி காலத்தில் தோல்காவின் முக்கியத்துவம் என்ன என்று தெரியவில்லை. குஜரத்தை சளுக்கியர்கள் (குஜரத்தி மொழியில் “சோலாங்கி” என்று இந்த வம்சத்துக்கு பெயர்) அன்ஹில்வார் பாடணத்தை தலைநகராக கொண்டு ஆண்டபோது குறுநில மன்னர் குலமான வாகேலா வம்சத்தின் தலைநகரம் தோல்கா. பின்னர் சோலாங்கி வம்சம் சரிந்து வாகேலா வம்சம் பாடணத்தை தலைநகராக கொண்டு ஆட்சி செய்தது. முகமது பேகடா 

சம்பானரிலிருந்து ஆட்சி செய்தார்; அகமது ஷா அகமதாபாதை தலைநகரமாக நிறுவினார். குஜரத்தை ஆண்ட மன்னர் குலங்களின் காலவரிசையையும், தமிழகத்தோடு ஒப்பிட்டு இங்கு காணலாம்.

ஜன்னல் சித்திரங்கள்

இரு பக்கத்திலும் இரு மினரெட்டுகள். சுவர்களில் சுதையிலேயே அங்குமிங்கும் அழகான அரபு எழுத்துக்கள், வளைவு வடிவங்கள். மசூதிகளில் உயிரினங்களை சித்தரிக்கக்கூடாது என்பது இஸ்லாமிய கொள்கையாம். செடிகொடிகள் மலர்கள் கூட சித்தரிக்க படமாட்டா. ஆனால் குரானிலுள்ள பாடல்களை அரபு மொழியில் அலங்கார எழுத்தாக வடிப்பது வழக்கமாம். அகமதாபாதில் மசூதி சுவர்களில் சாயத்தில் தீட்டியுள்ளனர். கான் மசூதியில் சுதையிலேயே செதுக்கியுள்ளனர். ஜன்னல்களில் சதுரம், வட்டம், முக்கோணம், பலக்கோணம் என்ற பல்வேறு கோலவடிவங்களை காணலாம். அங்குமிங்கும் வளைவது சில நேரங்களில் நமக்கு கொடிகளை போல் தோன்றும். சிதி சயீது மசூதியின் ஜன்னலிலும் சம்பானர் ஜன்னலிலும் உள்ள வளைவுகள் இதில் அவ்வகை சார்ந்தவை. 

இயற்கையாகவே செடிகொடிகளிலும் இலைகளிலும் இது போன்று சில வளைவுகள் 
அமைவதுண்டு.

சிதி சயீது ஜன்னல் அலங்காரம்

கான் மசூதி ஜன்னல் வடிவங்கள்

அகமதாபாத் ஜம்மா மசூதி சுவரில் வடிவம்

சம்பானர் மசூதியின் அழகிய மினரட்டும் பல டோம்களும்

சம்பானரில் கலை நுணுக்கம்

பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் எழுத்துவடிவங்களை விவரித்த உரைத்தொடரில், தன் கல்லூரி நாட்களில் இஷ்டம் போல் அரபு எழுத்தின் தோற்றத்தில் ஏதோ கிறுக்கி விளையாட்டாக தன் முஸ்லிம் நண்பரிடம் காட்டி படிக்க சொன்னதை நினைவூட்டினார். நண்பர் படித்துவிட்டார்!! சுவாமிநாதன் மிரண்டுவிட்டார்! அரபு மொழியின் வடிவ எளிமையை புரியவைக்க அவர் சொன்ன சம்பவம் இது.

அகமதாபதில் சுவரி அரபு எழுத்து

சுதையில் அரபு எழுத்தும் கோலமும்

ஓரிரு காதல் ஜோடிகள் கல்லூரியை விட்டு அங்கே வந்தனர். செல்கேமராக்களில் தங்களை படமெடுத்துக்கொள்ள, நானும் ரவியும் கான் மசூதியில் மேலே ஏறினோம். தாதா ஹரிணி கிணற்றருகே உள்ள மசூதி டோம் இருகரம் நீட்டும் அகலம் இருந்தது. கான் மசூதி டோம் எத்தனை அகலம் என்று கீழே படத்தில் காணலாம். மிகவும் அமைதியான இடம். மினரட்டில் ஏறும் போது, கழுகு, கிளி, புறா, கொக்கு என பல பறவைகள் பறக்கும் காட்சியை கண்ணுயரத்தில் பார்த்தேன்! 

விஷ்ராந்தியாக ஒரு மணிநேரம் படமெடுத்தும் பறவைகளை ரசித்தும் அமைதி அனுபவித்தபின், தோல்கா நகரில்லுள்ள பஞ்ச பாண்டவர் மசூதிக்கு சென்றோம்.

தாதா ஹரிணி மசூதி டோம்

கான் மசூதி டோம்

பஞ்ச பாண்டவருக்கும் எப்பொழுது மசூதி கட்டினார்கள்? அதன் உண்மையான பெயர் பஹேலோல்கான் காஃஸி மசூதி. எனக்கு புரிந்த வரை அருகில் பாண்டவர் பள்ளிக்கூடம் ஒன்றுள்ளது. எழும்பூர் என்ற சொல் வாயில் நுழையாமல் அதை எக்மோர் என உச்சரித்த ஆங்கிலேயரை போல் பஹேலோல்கான் என்ற சொல் வாயில் நுழையாமல் அதை பஞ்ச பாண்டவர் மசூதி என்று ஊர்மக்கள் பட்டம் அளித்துள்ளனர்.

பஹேலோல்கான் காஃஸி மசூதி

தாராசுரத்தில் கற்களை வளைவாக வெட்டி சக்கரத்தை அமைத்ததை போல், இங்கே கற்களை வளைவாக வெட்டி டோம் அமைத்துள்ளனர். கொடும்பாளூர் மூவர் கோவில், தஞ்சை பெரிய கோயில்களில் சதுரத்தின் மேல் சதுரமாக விமானம் எழுப்பியதை போல் வட்டத்துக்கு மேல் வட்டமாக மசூதிகளில் டோம் எழுப்பியுள்ளனர். டோம் என்ற சொல்லை வட்ட விமானம் என்று சொல்லலாம்.

தூண்களும், மிகவும் துல்லியமாக நுணுக்கமாக, மூங்கில் காடு போல் காணபெற்றது. கதவின் மேல் கல்லில் தோரணம் அருமை. கான் மசூதி பெருந்தோற்ற பெருன்காவியம் எனில், பஹேலோல்கான் மசூதி கலைநுணுக்க சிறுகவிதை. மாடத்தில் ஓரத்து சிறு மண்டபங்கள் தனி அழகு அனைத்தையும் மிஞ்சியது அங்குள்ள மினரட்டின் அழகு – படத்தில் காணலாம், சொற்கள் போதாது.

மசூதிக்குள்ளே ஒருவர் நுழைய நாங்களும் பின்னே சென்றோம். ஒரு பெரியவர் குரானை பிரித்து வைத்துக்கொண்டு அதில் ஏதோ படித்தார். ரவி கேட்டபொழுது அந்நூலின் அமைப்பை விளக்கினார். நடுவில் அரபு மொழியில் குரான் எழுதியிருந்தது. அதை சுற்றி வேறு லிபியில் – இங்கே குஜராதி லிபியில் – அரபு சொற்களும், அம்மொழியில் பாடலின் பொருளும் எழுதப்பட்டிருக்குமாம். அவர் ஹிந்தியில் பேச, ரவி மொழிபெயர்த்தார். ஒரு தூணில் தொழுகை நேரங்களையும் குறித்துள்ளனர்.

பாஹ்லேல்கான் காஃஸீ மசூதி

வளைவு கற்களில் வட்ட விமானம் 

மூங்கிலை ஒத்த தூண்கள்

மினரெட் அழகு

அரபு குஜரதி லிபியில் குரான் 

பெரியவருக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு, ஒட்டக அன்னை கோவிலுக்கு சென்றோம் – படிக்கிணறுகளை காண. மசூதிபிரியர் ரவியின் மற்றொரு கட்டுமான காதலி. குஜரத கலை உலா செல்லுமுன் அம்மாநில படிக்கிணறுகளை பற்றி ஒரு விரிவான வரலாற்று உரையை அவர் நடத்தினார்.

இந்த சனிக்கிழமை மசூதிகளை பற்றி டக்கர் பாபா பள்ளியில் பேசுவார். எல்லீரும் வாரீர்.

தொடர்புடைய கட்டுரைகள் 

1. குஜரத் மன்னர்குல காலவரிசை 

2. உவேசா சரித்திரங்களும் வரலாறுகளும் - ரவிசங்கர் உரை 

3. யார் சார் உங்க அப்பா? 

4. A Dholavira Surprise

5. Vaishali - the city that dazzled Buddha

6. ளகர ரகளை - குஜரதி மராட்டி ல ள