Nagaswamy - 10 Art of the Pandyas

The Pandyan dynasty ruled from Madurai, for nearly two thousand years, in some form or another.

In the Sangam age, they had contacts with the Romans and the Greeks, as seen by coins of Claudius, Domitian, Nero, Vespasian, Tiberius and Hadrian. Tamil kings issued coins in the Roman style. Tamil literature notes that Roman artisans built palaces for kings and shaped their chariots. But little of the art of the Sangam age survives. An inscription in Poolankurichi talks of temples in the 3^rd century but none such have been discovered yet. Only a few Jaina inscriptions are found in some caves around Madurai from this period.

After the Sangam age, followed the Kalabhra period of which little is known. The first Pandyan empire, starting in the middle of the sixth century with the downfall of the Kalabhras. There were frequent skirmishes between Pandyas and Pallavas. The era of excavated cave temples began then, with Pandyas commissioning about 65, far more than the Pallavas.

The Pillaiyarpatti temple near Karaikkudi has a vattezhuththu inscription of 6^th or 7^th century. In plan and caliber of sculptures, these differ clearly from Pallava. In fact they possibly show some Chalukya influence.

Tamil Inscription, Malayadikurichi, Tamilnadu

Next comes Malaiyadikurichi, commissioned by Sevrukilaan Saatthan, in the 17^th year of Maaran Chataiyan, around 647 AD. The bhakthi movement happened around then and the Alvars Nammalvar, Madhura Kavi, Periyaalvaar and Andal lived in the Pandya country. Saivite saint Gnana Sambandar converted Pandya king Arikesari Maravarma from Jainism to Saivism.

Thirupparankunram, excavated by Sattan Ganapati, a commander under the Pandya Varaguna I, is dedicated to Siva and Vishnu, with their sanctums facing each other. There is a sculpture of Siva dancing in Chatura pose. To the left are Sapta Matras dancing, a unique composition.

Lingodhbhava - Tirumeyyam Satyagiri temple

Thirumeyyam in Pudukottai district has a Siva temple of Satyagiri with an enchanting Lingodbhava, with the pillar depicted from floor to ceiling. The more famous Satyamurthy temple of Vishnu as Anathashayee, is a riot of characters, the grandest such sculpture in India and one of the finest in Indian art.

Anantashayana - Tirumeyyam Satyamoorthy temple
Photo: Siddharth Chandrasekar

The Anaimalai hill of Madurai, which looks like an elephant, has four groups of monuments : Jain beds on top of the hill, Jain sculptures at mid-level, and cave temples of Narasimha and Murugan. The Narasimha temple is excavated in AD 770 by a Pandya commander of Maran Cadaiyan. This commander died halfway during the construction, and his brother, appointed as his successor completed the work.

Murugan and Devasena, in Laadan kovil sanctum

Laadan kovil, Anaimalai

Jain sculptures, Anaimalai

Painted tirthankara, Anamalai Jain caves

Tirthankara with Ambika yakshi, 
Anamalai Jain caves

The Laadan temple of Muruga, has a Brahmin ascetic and possibly a Pandya king, besides the majestic two armed Subrahmanya and his consorts. An inscription says, this was cave temple was the creation of Parivrajaaka, of Vattakurichi.

The Jain Tirthankaras and yakshis on the mid-level, carved on an boulder hanging over a natural cavern. Mahavira, Parshvanatha, Baahubali and Ambika Yakshi are featured. Traces of the original paint on these sculptures can still be seen.

The Anaimalai hill is a fine example of religious harmony with Vishnu, Subrahmanya and Jain monuments at very short distance from each other.

Aritappati also has a rock-cut Linga, from the mother rock, with a Candesa and Ganesha flanking it outside. In-situ lingas and a fondness for depicting Ganesha are the Pandya idiom.

In-situ Linga from mother rock
Aritapatti, Madurai

Candesha
Aritapatti, Madurai

Aritapatti cave temple, near Madurai

The pinnacle of early Pandyan art can be seen in Kalugumalai. Like Mamallapuram, it is incomplete. It a rare monolith, carved from top down, in two finished tiers, after excavating a portion from the slope of the hill, leaving space for the temple in the middle. Its remoteness ensures its anonymity.

It has a full complement of figures: dancing gaNas, directional deities, apsaras, gods and animals. The sculpture rivals mature Pallava art. The ganas jump and dance with exuberance. All profiles are done in excellent proportion, and the sculptors conspicuously demonstrate this mastery. Saying, “The Kalugumalai artists, could make their ganas leap out of their architectural rigidity and jump through space,” Nagaswamy exhibits his virtuosity in creating new English idiom too!

Mridanga Dakshinamurth, Kaluguamlai

Playful ganas, Kalugumalai

Subrahmanya, Kalugumalai

Vishnu, and gaNas, Kalugumalai

gaNas with ghatams

ganas blowing conches (shankha)

UmaMaheshvara, Kalugumalai

The supreme talent and creative diversity of the artist is reserved for the Supreme deities: Siva as UmaMaheshvara, with Parvati passionately turned towards him. “For one desirous of experiencing an overflowing aesthetic joy,” says SaHridaya Nagaswamy, the supreme elegance of Dakshinamurthy is the sculpture to be seen.

Jain tirthankaras, Kalugumalai

Ambika Yakshi, Kalugumalai

We also see artistic excellence of the large repertoire of Jain sculptures, especially in Ambika and the Parsva devatas : such depictions are not seen even in the Pallava region.

Sculptures of the Rajakkalmangalam temple also exhibit a uniquely Pandyan idiom and beauty. This temple no longer exists, but its sculptures are in Tirumalai Nayak Mahal museum in Madurai. With the conquest of Pandyas by the Cholas, the idiom of the latter then took over.

Rajakkamangalam Narasimha
Photo: Kallidai Ram

Rajakkamangalam Vishnu
Photo: Kallidai Ram

Conclusion

The remarkable diversity and depth of scholarship of Dr Nagaswamy is revealed in his papers presented in international fora, in universities, museums and in journals and other publications.

-----

Video Links

My lecture (in Tamil) on Cave temples of Pandyas

Badri Seshadri lecture (Tamil) on Vettuvan Kovil - Pandya monolith at Kalugumalai

Essay Links

This essay is the last of the series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

My blogs on history

My blogs on art  

Nagaswamy - 7 Dolmens: Hero Stones

Dolmens, cairn circles, hero stones are megalithic burial sites seen all over Tamilnadu. Dolmens go by various names like Vaaliyaar veedu, kurakku pattadai, Pancha Paandavar padukkai and more popularly as veerakkal or nadukal.  Often personal effects of the buried are also found in small pots with the sarcophagus.

Megalithic cairn circle, Tirupporur
Photo : VSS Iyer

Dolmen 1
photo: Sukavana Murugan

Dolmen 2
photo: Sukavana Murugan

While usually dated to 7^th and 8^th centuries BC,  some have been dated to as late as the fifth century AD.

Tolkappiyam lists six stages in planting a memorial stone – nadukal

• Selection of suitable stone
• Quarrying it
• Soaking it in water
• Planting and consecrating after carving the image
• Offerings
• Prayers

Other texts list similar stages, but include a final stage where a King or Chieftan builds a temple over the planted stone. These are also listed as kaatchi kaadhai, kalkoL kaadhai, neerpadaik kaadhai, nadukar kaadhai and vaazhthu kaadhai in Silappadikaram.

A Purananuru poem on the death of Kopperunchola by the poet Pottiyar ends “Let us sing the glory of our patron who has become a planted stone.”

A burial urn was made for Nedumavalavan, and a poem addresses a potter that to make his urn, “the whole world should be used as a wheel, and lofty mountain as a lump of clay, suited to his fame.”

Burial urn, Adichanallur, Tamilnadu
Inscriptions Exhibit, Madras University 

A poem of Avvaiyaar on the death of Athiyaman Neduman Anji says a Nadukal was erected for him. It was decorated with peacock feathers and liquor was sprinkled

Nagaswamy connects these customs with current Hindu cremation ceremonies. He cites the contemporary funeral of a Brahmin woman, after whose death two stones were planted, one on the bank of a river, another at the entrance to the house of the deceased; called nadi-theera-kuNDa and gruha-theera-kuNDa respectively. Water was sprinkled over the stone with a towel (vasa udaka) and sesame seeds ( tilodaka ) offered. A potful of drinking water was placed over the stones.A lamp was kept burning throughout. This Vedic ceremony strongly resembles the ceremonies for Athiyaman sung by Avvaiyaar.

The very large number of dolmens and hero stones suggest that these were for all classes of people, including women, in the ancient times. Later this was limited to men of valour and fame.

Bodhyana, Katyayana, and the Vaikhanasa Sutra describe procedures for burial of dead or their ashes. Udayana’s elephant Badraapati which fell in war, was honored by a life size stucco image in a temple and regular worship was arranged, as related in Perunkadai. 

In later times Raja Raja built a colony of housing for dancers around the Big temple. A colony of dancers was established around the temple, Brahmins were fed monthly and a water shed erected for travelers. There were arrangement for exposition of kaavya-s and puraaNa-s. This shows that deification of dead and customs to commemorate them were universalised.

Photo Credits

Dolmens: Sukavana Murugan, Pennar archaeological forum, Krishnagiri 

Burial urns : Inscriptions Exhibit, University of Madras

Cairn circle : VSS Iyer

------------

This essay is one of a series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

My blogs on history

My blogs on art

தேவாரத்தில் பாரி

தேவார திவ்ய பிரபந்த பாடல்களில் சங்க காலத்தை பற்றி குறிப்புகள் ஏதுமில்லையே என்று பல நாளாக எனக்கு ஒரு வருத்தம். சங்க காலம் ஒன்றிருந்தது என்பதே மறக்கும் நிலைக்கு தமிழகம் வந்து, உ.வே.சா.வின் பணியால் அது வெளிச்சத்திற்கு வந்தது ஊரறிந்த கதை.

எத்தனை மீட்சிகள்?

சங்க காலத்து சான்றுகளாக ஒரு சில சமண பள்ளிகளும் அவற்றருகே சில பிராமி லிபியில் தமிழ் கல்வெட்டுகளும் மட்டுமே உள்ளன. ஒரு கோவிலோ, அரண்மனையோ, கட்டடமோ, சிற்பமோ, ஓவியமோ ஒன்றுமில்லை. இலக்கியம் மட்டுமே மிஞ்சியுள்ளது. அதிலும், தெலைந்தவை போக கிடைத்தவை சிலவே. சோகம் என்னவென்றால், தேவார பிரபந்த வரலாறுகளும் இப்படி தானே உள்ளன. தேவாரம் தொலைந்து விட, நம்பி ஆண்டார் நம்பி அவற்றை மீட்டதாகவும், ஆழ்வார் பாசுரங்கள் எனும் நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் தொலைந்து விட, நாதமுனிகள் அவற்றை மீட்டதாகவும், சைவ வைணவ மரபுகளும் இலக்கியங்களும் நமக்கு சொல்கின்றன.

கிரேக்க இலக்கியத்தின் பாரசீக பாதுகாவலர்

ஐரோப்பிய வரலாறை பார்த்தால், சுமார் நான்காம் நூற்றாண்டில், ரோமாபுரியின் வீழ்ச்சிக்கும் கிருத்துவ மத எழுச்சிக்கும் பின், சாக்ரேடீஸ் அரிஸ்டாடில் காலத்து கிரேக்க இலக்கியங்களும் ஐரோப்பாவிலிருந்து தொலைந்து வழக்கொழிந்து விட்டன. மாசிடோனிய மாவீரன்அலெக்ஸாண்டர் காலத்தில் அரபு பாரசீக நாடுகளின் மேல் போர் தொடுத்து அங்கே கிரேக்க மொழியை ஆதிக்க மொழியாகவும் ஆட்சிமொழியாகவும் நிலை நிறுத்தினான். அவன் வழியே அவனுடைய குரு அரிஸ்டாடிலின் சிந்தனைகளும் ஹோமர், அரிஸ்டோபேனீஸ், தேலீஸ், யூரிபைடீஸ், பிளேட்டோ போன்றோரின் பண்டைய கிரேக்க இலக்கியங்களும் அறிவியல் நூல்களும் அரபு நாடுகளிலும் குறிப்பாக பாரசீகத்திலும் பரவலாக படிக்கப்பட்டன. 

முன்னூறு ஆண்டுகள் கிரேக்க மொழி இன்றைய இராக் இரான் பாகிஸ்தான் மத்திய ஆசியாவில் கோலோச்சியது. கிரேக்க மொழியிலும் சமஸ்கிருதத்திலும் அகதோகிளீஸ் போன்ற மன்னர்கள் நாணயங்களை வெளியிட்டனர். சாம்ராட் அசோகன் டமாஸ்கஸ் நகரை ஆண்ட கிரேக்க மன்னன் ஆண்டியோகஸ்ஸிற்கும் எகிப்தை ஆண்ட தாலமிக்கும் தன் கொள்கைகளை தூதாக அனுப்பனினான். இதை அவன் கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன. 

ஆனால அசோகன் காலத்தில் வளர்ந்த சங்க இலக்கியத்தை பற்றி வடமொழியிலோ பிராகிருத இலக்கியங்களிலோ ஒரு தகவலும் இல்லை. நம் நாட்டில் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் ஆங்கிலேயர் வந்த பொழுது நாம் அசோகனை, மௌரியரையும், குப்தரையும், சாதவாகனரையும், பல்லவரையும் மறந்துவிட்டோம். மிகப்பரிதாபமாக, அசோகனின் தூணை வீமனின் கைத்தடி என்று பண்டிதர்கள் தவறாக விளக்கியுள்ளனர்.

பாரசீகத்தை இஸ்லாமிய படைகள் வென்ற போதும், பின்னர் மங்கோலிய படைகள் தாக்கியபோதும், பாரசீகத்தில் கிரேக்க இலக்கியம் வழக்கொழியவில்லை; பாக்தாதிலும் இவை வழக்கத்திலிருந்தன. அந்நாட்டு சான்றோர் அவ்விலக்கியதை பாதுகாத்துவந்தனர். சுமார் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பியர் மீண்டும் இவ்விலக்கியங்களை படிக்கும் வாய்ப்பை பெற்றனர். இதுவே ஐரோப்பிய மறுமலர்ச்சிக்கும் வித்திட்டது. சைவ வைணவ இலக்கியங்களுக்கு நம்பி ஆண்டார் நம்பியும், நாதமுனிகள் செய்த தொண்டை, பாக்தத் பண்டிதரும், பாரசீக பண்டிதரும் கிரேக்க இலக்கியங்களுக்கு செய்தனர்.

சங்க இலக்கியம் – கால குழப்பம்

நிற்க. எது சங்க இலக்கியம் என்றே தெளிவில்லை. பதினென்மேல்கணக்கு எனும் பத்துப்பாட்டும் எட்டுத்தொகையும் மட்டுமே சங்க இலக்கியம் என்பது சிலர் வாதம். இவற்றின் இலக்கணத்தை விவரிப்பதாகவே தொல்காப்பியத்தை கருதலாம். திருக்குறள் நாலடியார் உட்பட பதினென்கீழ்கணக்கு எனும் நூல்களையும் சேர்த்து சங்க இலக்கியம் என்றும் சிலர் கூறுவர். சிலப்பதிகாரம் மணிமேகலை கூட சங்க இலக்கியம் என்மனார் சிலர். பத்துப்பாட்டு எட்டுத்தொகை தவிற மற்ற பிற களப்பிரர் காலத்தவை என்ற கருத்துமுண்டு. உறுதியான, மறுக்கமுடியாத ஒரு அட்டவணையை, இன்றும் ஒரு வரலாற்று ஆய்வாளரும் உருவாக்கவில்லை. 

தமிழ வரலாறு - ஒரு கால அட்டவணை

மகேந்திர வர்மனுக்கு (590 கிபி) பின் வந்த பல்லவர்களையும், விஜயலாயனுக்கு (850 கிபி) பின் வந்த சோழர்களையும், அதற்கு பின் தமிழகத்தின் வரலாற்றையும் கல்வெட்டுகளையும் செப்பேடுகளையும் வைத்து ஒரு சீரான கால அட்டவணையில் காட்டலாம். நீலகண்ட சாஸ்திரியின் தென்னிந்திய வரலாறு நூலிலும் பின்னர் தமிழக தொல்லியல் துறையின் நூல்களிலும் படித்தால் ஒரு கால அட்டவணை செய்யலாம். ஆனால் ஏழாம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய தமிழக வரலாறுக்கு ஒரு தெளிவான கால அட்டவணை இல்லை. வகுக்க முடியுமா என்பது சந்தேகம்.

சங்க காலம் என்னவென்றே விவாதங்கள் தொடர, எது சங்க இலக்கியம் என்பதில் விவாதம் தொடர்வது ஆச்சரியமில்லை. ஆனால் பொதுவாக, பக்தி இலக்கியங்களாகிய தேவார திவ்ய பிரபந்தங்கள் சங்க காலத்துக்கு பிந்தையவை என்பது பெரும்பாலோர் கருத்து. அப்படியானால் சங்க குறிப்புகள் ஏன் இவற்றில் இல்லை?

சங்க காலத்தில் தமிழகத்தில் நடந்த சிவனின் திருவிளையாடல்களும் அதற்கு முன்னரே நடந்த சிவனின் பல சாகசங்களும் (திரிபுரம் எரித்தல், பாற்கடல் எழுப்பிய நஞ்சுண்டல், ராவணன் வாலி அகத்தியன் சம்பவங்கள் போன்றவை) தேவரத்தில் இருப்பின், சங்ககால இலக்கியங்களில்  சிவன் கோவில்கள் ஏன் பேசப்படவில்லை? தேவார பிரபந்த பாடல்கள் சங்கக்காலத்திற்கு பின் இயற்றியவை என்றால் (அவற்றின் மொழியும் தமிழ்நடையும் யாப்பும் இக்கருத்தை வலியுறுத்துகின்றன), இடை வந்த களப்பிறர் காலத்தில் ஏன் களப்பிற மன்னர்களின் குறிப்புகள் ஏதுமில்லை?

பிரான்மலை

சென்ற வாரம் பிரான்மலைக்கு சென்றேன். நணபர் வெங்கடேஷ் ராமகிருஷ்ண்னின் மகன் அக்ஷய் திருமணத்திற்கு தேவகோட்டை செல்கிறேன் என்று சொன்ன வேகத்தில், நண்பர் திரு கண்ணன் அவர்கள், கட்டாயம் அதற்கு அருகிலுள்ள பாரியின் பிரான்மலையும் திருப்பாத்தூரும் பார்த்துவிடவும் என்று அன்பு கட்டளையிட்டார். வெங்கடேஷும் பிரான்மலையை புகழ அங்கே நண்பர் வைத்தியநாதன் ராமமூர்த்தி, என் தம்பி ஜெயராமன், அக்ஷயின் நண்பர் பரத்வாஜ் நால்வரும் பிரான்மலை சென்றோம்.

சங்க கால மன்னன் பாரி ஆண்ட ஊர் என்றும், பாரி மலை என்றோ பறம்பு மலை என்றோ பெயர்பெற்ற ஊர் பின்னர் பிரான் மலை என்று பெயர் மாறியது என்றும் தகவல்கள். சிவனே பிரான் என்று வேறு ஒரு தகவல். தொலைபேசியில் தொல்லியலாளர் முனைவர் பத்மாவதி சொன்னதைப்போல் - குடைவரை கோவில்! குடுமியான்மலை, அரிட்டாப்பட்டி, குன்றக்குடி போன்ற பழைய பாண்டிய குடைவரை கோவில்களில் பாறையிலேயே செதுக்கிய லிங்கம் இருக்கும். ஆனால் பிரான்மலையில் உமையுடன் நிற்கும் ஈசனின் திருவுருவம்! 

எழில் கொஞ்சும் பிரான்மலை

முக்கியமான வணிக கல்வெட்டுகள் இங்கு உள்ளன என்று முனைவர் பத்மாவதி கூறியிருந்தார். கண்ணில் பட்ட கல்வெட்டுகள் வணிக குறிப்பேதும் தெரியவில்லை. மதுரைமீட்ட சுந்தரபாண்டியனின் கல்வெட்டும் குலசேகரபாண்டியன் கல்வெட்டும் கோனிரன்மைகொண்டானின் கல்வெட்டும் மண்டபத்தில் தெரிந்தன. இந்த கல்வெட்டுகளில் திருக்கொடுங்குன்றம் என்றே இவ்வூர் வழங்குகிறது – பிரான்மலை அல்ல. மேலே நீலவண்ணம் பூசியிருந்தாலும் படிக்கமுடிந்தது. மூலவர் கோவிலுக்கு படியேறி மண்டபம் செல்லும் வழியில் இடது பக்கம் ஒரு அநாமதேயமான மண்டபத்தில், வரையில் (வரை=மலை) குடைந்த விநாயகர். 

குடைவரை விநாயகர்

குலசேகர பாண்டியன் கல்வெட்டு

குலசேகரன் கல்வெட்டு  ஸ்வஸ்த் ஸ்ரீ திரிபுவன சக்கரவர்த்திகள் ஸ்ரீகுலைசேகர தேவர்கு யாண்டு 13வதி தேதி 14வது துலா (நரயற்று க்ருஷ்ண -??) பக்ஷத்து அஸ்வதி (?) நாள் திருமலை நாட்டுத் திருக்கொடுகுன்றத்துடையார் திருக்கொடுங்குன்றத்துடைய நாயநார்க்குத் திருநுந்தாவிளக்கெரிவதர்க்கு களக்குடிய நாட்டுக் களக்குடிய கோவிந்தபுரத்து பிள்ளையார் அழகப்பெருமாள் அகப்பரிவாரத்து உலகளந்தான் அழகப்பெருமாளான அவனி நாராயண தேவன் இட்ட விளக்கு நெய்…..

சுந்தரபாண்டியன் கல்வெட்டு

தேவாரத்தில் பாரி

மேலே மூலவர் சன்னிதியின் வாசலில் பாரியை பாடி கபிலர் இயற்றிய புறநானூற்று பாடலை 1968இல் செதுக்கிய கல்வெட்டு. வலது பக்கம் தேவார நால்வரின் செப்புத்திருமேனிகள். 

அதற்கு பின் சுவரில் சுந்தமூர்த்தி நாயனாரின் தேவாரம். இதோ :

மிடுக்கி லாதானை வீம னேவிறல்
    விசய னேவில்லுக்கு இவனென்று
கொடுக்கி லாதானைப் பாரி யேஎன்று 
    கூறினும் கொடுப் பார்இலை
பொடிக்கொள் மேனியெம் புண்ணி யன்புக 
    லூரைப் பாடுமின் புலவீர்காள்
அடுக்கு மேலமர் உலகம் ஆள்வதற்கு 
   யாதும் ஐயுற வில்லையே

எள்ளிநகையாடும் இத்தேவாரப் பாடலில், பாரியே என்று புகழ்ந்தாலும் பரிசு கொடுக்கும் வள்ளல் யாருமில்லை என்று இரண்டாம் வரி சொல்லுகிறது. தேவார பாடலில் ஒரு சங்க கால மன்னன் வரும் பாடல் வேறேனும் நான் கேட்டதில்லை. வரலாற்று நூல்களில் இதை பற்றி பேச்சுமிருப்பதாக தெரியவில்லை. இருந்தால் சொல்லவும். 

தேவாரத்தில் பாரி

கபிலரின் புறநானூற்று பாடல்

பின்குறிப்பு

கோவிலிலுள்ள பல கல்வெட்டுகளின் மேல் சுண்ணாம்பும், நீலம், காவி, மஞ்சள் என்று வண்ணங்கள் பூசப்பட்டுள்ளன. நுழைவாசல் மண்டபத்தில் கல்வெட்டில்லாத சுவர்களில் அதிவேக நீர்பாய்ச்சி (Water blasting)இந்த சுண்ணாம்பு வண்ணங்களை அழிக்கும் பணி நடந்து வருகிறது. கல்வெட்டுள்ள பகுதிகள் இப்படி அதிவேக நீர் பாய்ச்சி, கல்வெட்டுகளை அழிக்காமல் பாதுகாக்கவேண்டும். மீண்டும் வண்ணமோ சுண்ணாம்போ பூசாமல் இருக்கவேண்டும். சுத்தம் செய்கிறேன் என்று கல்வெட்டுகளை அழிக்கும் தமிழகமெங்கும் பல வருடங்களாக நடக்கின்றன.

மண்டபத்தில் கல்வெட்டுகள் - மேலே நீல வண்ணம்

படிகளில் கல்வெட்டுகள் - மேலே காவி வண்ணம்

Water blasting : நீர்பாய்ச்சி வண்ணம் அகற்றும் பணி

ஒத்த கட்டுரைகள்

1. தமிழக கல்வெட்டுகள் : ஓர் அறிமுகம் – மார்க்சியா காந்தி - காணொளி
2. Tamilnadu and Karnataka - Dynasty timelines
3. Tamilnadu and Gujarat - Dynasty timelines
4. தமிழ் நாடக இசை
5. தும்பியின் ஏளனம் - கவிதை
6. கோயில்களில் விண்ணியல் 

பிரான்மலையில் : கோபு, ஜெயராமன், வைத்தியநாதன், பரத்வாஜ்

Keezhadi excavation

Amaranath Ramakrishnan,  archaeologist of ASI lectured about the Keeladi excavation which he initiated and is supervising. These are my notes of his speech at Tamil Virtual Academy, Kotturpuram, Chennai.

Tamilnadu Archaeology overview

No serious systematic excavation along Vaigai or Tamilnadu since Alexander Rea in 1880. Occasional expeditions in Kallupatti, Mangulam. Only major ASI dig at Kaveripoompattinam. Alagankulam is the one rare site undertaken by TN state archaeology department.

170 habitation sites found by ASI Bangalore division in the last few years. Including Keeladi, Allinagaram, Enadi, Maranadu with Buddha sculpture (but called Muniyandi), Rajagambiram, Pandikanmay. Most sites are on the South Bank of Vaigai which is lower and hence, fertile.

Burial sites also found too besides habitation sites. Burial sites are never on fertile soil.

Several sites have been lost to real estate and other development.

Stone arrangements are North-south and East-west in Vembur. This is the first such site found in Tamilnadu. Such sites have been discovered in Andhra Karnataka earlier.

Gold bars with Tamil Brahmi (with name Kothai) were found. First gold bar discovered in Tamilnadu. Deposited with Collectorate.

More recent objects

Arabic sluice gate inscription of 17th century. Hero stones, with vattezhuthu, Pandyan era Durga, Jain and Buddhist statues at Arungulam and Kilparthibanur.

Of more recent vintage, (i.e. late Pandya) Karungalakkudi stone temple on the way from Madurai to Nedungulam with Sundara Pandya inscription! Kallikottai Siva temple also discovered!!

Keezhadi

Keezhadi (or Keeladi) now in Siva Ganga district, called Kuntidevi chaturvedi mangalam, after a Pandya queen. Perhaps it is the Kondagai village nearby. 

Puliyur Nambi of 13th century Tiruvilayadal Puranam says old Madurai was near Manalur, which is near Keeladi. It is 80 acres in area.

Bricks of three sizes found. Similar bricks found in Kanchi and Arikamedu. Handmade grooved tiles probably tiled roof, found. Ring well, pottery - for utensil not burial- found in brick dwellings stratigraphically.

Lots of antiquities - all finished goods - found; also coins figurines, glass and pearl beads, iron objects, bone point stylus actually horn, ivory dice, gamesmen, discs and terracotta wheels, Brahmi on pottery sherds with the words Thisan Uthiran Adhan Iyanan Surama. Graffiti pottery sherds also found.

Tamil history is stuck at 3rd century BC. Rajan's dating of Kodumanal as fifth century BC not accepted by anyone.

Nearly one lakh students visited. We allowed them and explained things to them.

Comments by Gopu

I can't find the video of this talk by a Google search. If some one provides a link, I will post the link here. I post this blog because newspaper reports seem more sensational than informative.

Mr Amarnath Ramakrishnan's passion and earnestness came through in the talk. If Keeladi is Sangam settlement like he claims, it is fascinating and important. It is remarkable that most of the sites found earlier were burial sites, not residential areas.

His comments on real estate development are valid. Once land is built up, archaeology is unlikely. I am surpised that there isnt a more active set of excavations around Gangaikonda Cholapuram. 

I hope they commence a proper excavation at Gunduperumbedu also for the same reason. Prof Dayanandan of  MCC, Tambaram expressed this opinion to me in a recent chat.

Other Blogs on Archaeology

Timeline of Tamilnadu and Karnataka history

A Dholavira surprise
Gunduperumbedu - Creataceous site near Madras

Tripurantakesvara temple in Kanchi

Vaishali

Rajasimha's third script in Mallai

மாந்தாதா 

Tagore on UVeSa

On November 11, 2013 writer Narasiah, author of Kadalodi and MadrasPattanam, asked me to accompany him to the UVeSaminatha Iyer library in Adayar. I had heard of this library and its collection of palm leaf manuscripts and UVeSa books, but never visited it. It is inside the Kalakshetra campus.

Viceroy's Sanad

The palm leafs are kept in archives, not accessible to the public, except with special permission, but there is an exhibition of important UVeSa memorabilia in a hall. This includes his diaries, turban, writing materials, titles and honours conferred upon him, and photographs of his parents, mentors such as Meenakshi Sundram Pillai and Thiagaraja Chettiyar.

 I had only recently read Subramania Bharati’s poem lauding UVeSa, in the company of Balu sir {writer Nagupoliyan, mathematician, cryptologist, my Samskritam adhyaapakaH}. I am yet to read UVeSa’s autobiography “En Charithram (My History)” or any of his commentaries on the Tamil classics, either of the Sangam period or others. Sanskrit, Mathematics and Subramania Bharati are vast oceans recently revealed to me thanks to Balu sir. I think Mr Narasiah (novelist, historian, litterateur, raconteur,  Engineer on INS Vikrant, India’s first aircraft career, Salt of the Seven oceans) is opening the UVeSa door to me and pushing me to Tamil Literature in a way that I have not engaged with it before.

Dairy Entry: "Received Sanad"

At the Library, Narasiah the eighty year old became Narasiah the five year old in a sweet shop. His energy level jumped. Kapilar, Baranar, TipputoLar and Seethalai Saathanaar and Sempulapeineerar coursed through his veins, and the Tamil Thaatha welcomed this childlike Thaatha. He showed me Doctorate conferred by Madras University and the Sanad of Mahamahopadhyaya bestowed on UVeSa by the then Viceroy. The showcase had a copper plate and the writing materials of UVeSa. There were diaries, with handwritten daily notes by UVeSa – with matters both literary and mundane. I saw one dairy entry that merely stated “சன்னது கிடைத்தது [Received Sanad]’ on the day he received the honor from the Viceroy! 

Diary entry - daily life 

Diary entry - literature references

“Show the Tagore poem,” said Mr Narasiah. This was a stunner. Rabindranath Tagore had written a poem in Bengali, congratulating UVeSa for “For bringing to light the ancient palm leaf treasures from their darkness. For, like Agastya, elevating your mother <Tamil> to the throne. For submitting at her feet the great Epics ManiMekalai, ChintaamaNi and NupuraKatha <Silappathikaaram>. For making the flowers of Sangam poetry blossom in the moonlight.”

Tagore's Bengali poem on UVeSaminatha Aiyar

Tamil Translation of Tagore's Poem

Mr Narasiah has written an article in this month’s – February 2014 - Kaniyaazhi கணையாழி about this poem by Tagore. Please read it – the magazine is only available online by subscription.

February 19 was his birthday, celebrated with a small function at the library, with a song by Kalakshetra students. They sang Bharathi’s song on UVeSa. Sorry I missed the first couple of lines.