கடலோடி

என் வாழ்வில் கிடைத்த தலை சிறந்த பாக்கியங்களில் ஒன்று, நரசையாவின் நட்பு. சிலரது அறிமுகம் கிடைத்தாலே பாக்கியம். சிலரது வழிகாட்டல் கிடைத்தால் பாக்கியம். சிலரது படைப்புக்களை ரசிக்க வாய்ப்பு கிடைத்தாலே பாக்கியம். இது எல்லாம் கிடைத்து அதற்கும் மேல், அன்பு, அக்கறை, ஆசிர்வாதம், என்று வரிசையாக மழை பெய்து, நட்பும் கிடைத்தால் என்ன சொல்வது?

ஆலவாய்

முதன் முதலில் அவரை நான் பார்த்ததும் கேட்டதும் மதறாஸ் நாள் கொண்டாட்டத்தில். 2004 அல்லது 2005 என்று நினைக்கிறேன். சேமியர்ஸ் இல்லத்தில் அவர் கணித மேதை ராமானுஜனை பற்றி உரையாற்றினார். உரைமுடிந்ததும் ஒரு பிரபல பாடகர் கேட்ட குறும்பு கிசுகிசு கேள்வியை மெள்ள சிரித்து நரசையா உதறியது தான் ஏனோ பளிச்சென நினைவிருக்கிறது. பின்னர் ரோஜா முத்தையா நூலகத்திலும் வேறோரிரு இலக்கிய கூட்டத்திலும் பார்த்திருக்கலாம். 2009ல் தமிழ் பாரம்பரிய அறக்கட்டளையில் டக்கர் பாபா அரங்கில் தான் எழுதிய ஆலவாய் நூலின் ஆய்வுகளை பற்றி பேசினார். சென்னை பட்டணத்து எல்லீசன் என்ற ஆங்கிலேய அதிகாரியின் தமிழ் கல்வெட்டு என்னை அசத்தியது. வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் போன்ற படங்களில் பேசும் ஆங்கிலேயர்களை மட்டுமே மனதில் கண்ட எனக்கு, எல்லிஸ் போன்ற பண்டிதர்கள் இருந்ததும், எல்லீசன் என்று தன்னை அழைத்துக்கொள்வதும் மிக விசித்தரமாக தோன்றியது. அப்பொழுது வில்லியம் ஜோன்ஸ், ஜேம்ஸ் பிரின்செப், அலெக்சாண்டர் கன்னிங்காம், காலின் மேகன்சீ, யாரும் தெரியாது. கால்டுவெல், போப், வீரமாமுனிவர் கேள்விப்பட்டாலும், அந்த கல்வெட்டும் கவிதையும் அதிசயம். அரங்கத்தில் மேசைமேல் நரசையாவின் நூல்கள் காட்சிக்கும் விற்பனைக்கும் இருந்தன.

சில மாதங்களில் (டிசம்பர் 2010 என்ற நினைவு) தபாஅ-வின் மல்லை கலை உலாவுக்கு முன் பல்லவகிரந்தம் பற்றி ஒரு உரையாற்றினேன், நரசையா வந்திருந்தார். நான் பேசிமுடித்தபின் ”நிறைய உழைதிருக்கிறாய், நன்றாக தெரிகிறது” என்று பாராட்டினார். அதன்பின் பல முறை சந்தித்தோம். ஒருமுறை சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியில் தொல்லியல் ஆய்வாளர் பத்மாவதி, தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் ஜெர்மனி வாழ் சுபாசினி இருவரையும் அறிமுகப்படுத்தினார். பத்மாவதி என்னை ஏதோ கேட்க, உங்கள் உரைகளை கேட்டுள்ளேன் மேடம், என்று நான் சொல்ல, அவருக்கு ஏகப்பட்ட மகிழ்ச்சி, அதே சமயம் “இங்கபாரேன், ஏற்கனவே தெரிந்தும் அடக்கமா எதுவும் தெரியாத மாதிரி வாசிக்கிறத” என்றார். என் முகத்தில் நரசிம்ம ராவ் சாயல் தெரிந்ததா அர்சுணன் தபசு பூனை சாய்ல் தெரிந்ததா என்று எனக்கு இன்று வரை சந்தேகம். நரசையாவின் “கடல்வழி வணிகம்” புத்தகம் தேடி வாங்கவே அன்று புத்தக கண்காட்சியில் அன்று மேலும் அலைந்திருந்தேன். பல மாதங்களுக்கு பின் ஒரு நாள் சந்திக்க பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் என்னை அழைத்து சென்றார். கடல்வழி வணிகம் நூலை நீட்டி கையொப்பம் வாங்கினேன். கடலோடி புத்தகத்தை பரிசளித்தார்.

சாமிநாதனுடன் நரசையவின் இல்லத்தில் 

கடலோடி

கடலோடி தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு விசித்திர சம்பவம். அந்நாள் வரை அப்படி ஒரு நூலை தமிழில் யாரும் எழுதியதில்லை. செவ்விலக்கியமும் தெரியாத, சமகால தமிழ் இலக்கியமும் தெரியாத நான் இதைசொல்ல தகுதியில்லாதவன். இந்திரா பார்த்தசாரதி, தி ஜானகிராமன், போன்ற ஜாம்பவான்கள் இதை உணர்ந்து எழுதியுள்ளனர். என் கல்லூரி நண்பர் ஜோசப் ஆனந்தும் நரசையாவை பற்றி ஒரு முறை பேசி ஆச்சரியப்படுத்தினார். நாங்கள் படித்த அருள்மிகு கலசலிங்கம் கல்லூரியில் படித்த வேறு ஒருவர் கப்பல் துறையில் சேர்ந்ததாகவும், நரசையா நடத்திய கப்பல் பொறியியல் வகுப்புகளில் படித்ததாகவும் சொல்லியிருந்தார்.

நான் பிறக்கும் முன்னரே ஆனந்த விகடன் பத்திரிகையில் முத்திரை கதைகளை எழுதி தமிழக வாசகர்களின் மனதை பிடித்து, தமிழர்கள் உலகை வேறுவிதமாக பார்க்கவைத்தவர் நரசையா. அமெரிக்காவும் ரசியாயும் பிரதானமாக கற்றவர்கள சிந்தையையும் சித்தாந்தத்தையும் கோலோச்சிய காலத்தில் கம்போடியா, வியட்னாம் போன்ற நாடுகளை பற்றி ஒருவர் தமிழில் எழுதியதே அதிசயம் என்பதும், அதுவும் சுவாரசியமாக எழுதியது பேரதிசயம் என்பது அக்காலத்தில் அந்த கதைகளை படித்தவர்களின் கருத்து.

கடலோடி நரசையாவின் சுயசரிதை. இந்திய கப்பற்படையில் சேர்ந்து அவர் பணிபுரிந்த கால அனுபவங்கள். ராணுவத்தில் பணி புரிந்த பல இந்தியர் தமிழர் தங்கள் சுயசரிதையை எழுதியுள்ளனர்; ஆனால் அவை ஆங்கிலத்தில்தான் உள்ளன. தமிழில் இன்றளவும் மற்றவர் யாரேனும் எழுதியுள்ளனரா?

நிற்க.

முண்டாசு புலவன்

அவர் இல்லத்தில் சந்தித்த சில நாட்களுக்கு பின் என்னை அழைத்து, எழுத்தாளர் கிருத்திகா எழுதிய பாரதியின் வாழ்க்கை வரலாற்று நூலை கொடுத்து, இதை பற்றி பேச வேண்டிய ஐவரில் நீயும் ஒருவன் என்று ஒரு குண்டு போட்டார். நான் படிச்சதில்லை சார், என்று தயங்கினேன். படிக்க தானே இந்த புத்தகம் குடுக்கிறேன் என்றார். எங்கே நிகழ்ச்சி? திருவல்லிக்கேணியில் பாரதி இல்லத்தில்! கரும்பு தின்ன கூலியா? இந்த மாதிரி வாய்ப்பு யாருக்கு கிடைக்கும்? அற்புதமான புத்தகம். தமிழர்களை தவிர பாரத நாட்டில் பலருக்கும் சுப்பிரமணிய பாரதியை பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை என்ற ஏக்கத்தில், கிருத்திகா ஆங்கிலத்தில் எழுதிய நூல். ”வீணையடி நீ எனக்கு, மீட்டும் விரல் நான் உனக்கு” என்ற பாரதியின் பாடல் வரிகளை, யாழில் தவழும் விரல் () என்ற பெயரில் வந்த நூல். அங்குமிங்கும் ஓவியர் கோபுலுவின் கோட்டோவியங்கள்.

நிகழ்ச்சிக்கு சென்றால் அங்கே தொண்ணூற்றுமூன்று வயது கோபுலுவும், எழுத்தாளர் இந்திரா பார்த்தசாரதியும் அடுத்தடுத்து அம்ர்ந்திருந்தனர். என்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டபோது, உங்கப்பெயர் என்ன என்று கோபுலு கேட்க, நான் கோபு என்று பதில் கூற, அப்படியா, என் பெயர் கோபுலு என்று அவர் மழலைப்போல் மகிழ்ந்ததில் புல், வைக்கோல், மூங்கில் எல்லாம் அரித்தது. திருவாசகத்துக்கு உருகாதார் கூட கோபுலுவின் சித்திரங்களுக்கு உருகிவிடுவார்; மாணிக்கவாசகரே நேரில் வந்தால், அப்பனே கோபுலு, என்னை ஒருசின்ன சித்திரம் வரைந்துகொடுப்பாயா என்று கேட்டிருப்பார். பாவம் மாணிக்கவாசகர் அவசரப்பட்டு ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே பிறந்துவிட்டார்.

பாரதி இல்லத்தில் என் உரை
மேடையில் கோபுலு, நரசையா, ராஜ்குமார் பாரதி

சில மாதங்களில் கோபுலு காலமானார். நெஞ்சம் வருடினாலும் நேரில் ஒருமுறையேனும் சந்தித்து சில நிமிடம் பேசினேன் என்ற ஒரு மகிழ்ச்சி.

இபா எனக்கு சொன்ன கதையோ அதிவிசித்திரம். பசுமை புரட்சி எம்.எஸ்.சுவாமிநாதன் கூட்டத்தில்; அவர் மனைவி மீனா சுவாமிநாதனே இந்த நிகழ்ச்சியை நடத்தித்தரும்படி நரசையாவைக் கேட்டுக்கொண்டார். கிருத்திகாவின் மகள் மீனா சுவாமிநாதன். கிருத்திகாவும், நரசையாவின் தாய்மாமன் சிட்டி சுந்த்ரராஜனும் பரிமாற்றிக்கொண்ட கடிதங்களை பின்னர் ஒருநூலாக நரசையா தொகுத்து நூலாக்க, கோபாலகிருஷ்ண காந்தி ஒரு விழாவில் வெளியிட்டார். அதற்கும் சென்றேன்.

கண்ணை கட்டுகிறதா?

தாகூர் கண்ட அகத்தியன்

பெசண்ட்நகர் கலாட்சேத்திரா வளாகத்தில் உள்ள உவேசா நூலகம் போகலாம் வா என்று நவம்பர் 2013ல் நரசையா அழைத்தார். உவேசாவை நம்கால அகத்தியனாக புகழ்ந்து ரவீந்திரநாத் தாகூர் எழுதிய வங்க மொழி கவிதையை தேடி, அவர் கணையாழியில் ஒரு கட்டுரை எழுத நோக்கம். உவேசாவின் தலைப்பாகை, எழுத்தாணி, நாள்குறிப்புகள், என்று பல்வேறு பொக்கிஷங்களை மிகச்சாதாரணமாக கண்டு… நரசையா ஒரு அலுவலருடன் பேச, செய்ய ஒன்றுமின்றி, ஒரு மேசையில் கண்சிமிட்டி அழைத்த ஆனந்தவிகடனை கையிலெடுத்து புரட்டினேன். “எங்க வந்து எதை படிக்கிற,” என்று புறங்கையை செல்லமாக ஒரு மிலிட்டரி தட்டு தட்டினார். நரசையவின் கதைகளை பதிப்பித்தாலும், உவேசாவின் என் சரிதத்தை பதிப்பித்தாலும், பத்துப்பாட்டும் எட்டுத்தொகைக்கும் ஆனந்த விகடனின் அந்தஸ்து ஒரு படி கீழே தான் என்று உணர்ந்த தருணம்.

சித்திரபாரதி நூல் எழுதிய ரா.அ. பத்மநாபனின் அஞ்சலி கூட்டத்திற்கு என்னை அழைத்தார் நரசையா. பீஷ்மர் நகுபோலியனையும் துரோணர் சாமிநாதனையும் சாரதியாய் அழைத்து சென்றிருந்தேன். அங்கு வந்திருந்த பலரும் ஜாம்பவான்களாயினும் மண்டையம் பார்த்தசாரதி ஐயங்கார் அசத்தினார்.

மதுரா விஜயம்

நான் ஒருவாரம் மதுரையில் இருப்பேன், நீ வந்தால் மீனாட்சி கோவிலையும் திருமலை நாயக்கர் மகாலையும் உனக்கு காட்டுகிறேன் என்று நரசையா சொல்ல… விளாடிமிர் பூடின், பராக் ஓபாமா, தங்கள் நாட்டு சிக்கலை சரிசெய்ய என்னை அழைத்த போதும், மகேந்திர சிங் தோனிக்கு வேகமாக ஓட வரவில்லை நீதான் அவருக்கு ஓட்டப்பயிற்சி தரவேண்டும் என்று இந்திய கிரிக்கட் வாரியம் அழைத்தப்போதும், ப்ளூட்டோவிற்கு கிரகம் பிடித்திருக்கிறது நீ தான் வராகமிகிரனின் பிரஹத் ஜாதகம் படித்து அதற்கு ஒரு நல்ல பரிகாரம் சொல்லவேண்டும் என்று அனைத்துலக அஸ்ட்ரானமர் சங்கம் அழைத்தபோதும்… போதும், போதும், நண்பன் கருணாகரனுடன் நான் மதுரை சென்றேன்.

திருமலை நாயக்கர் மகாலில்

முதல் நாள் நரசையாவின் ஏற்பாட்டின்படி மதுரை தொல்லியல் நிபுணர் சாந்தலிங்கத்தம் என்னையும் கருணாகரனையும் மதுரையில் ஆனைமலை, அரிட்டாப்பட்டி, தென்பரங்குன்றம், சமணர் மலை என்று பல தொன்மையான இடங்களுக்கு அழைத்து சென்றார். இரண்டாம் நாள் என் தம்பி ஜெயராமனும் மதுரை வந்து சேர்ந்துகொண்டான். காலை இரண்டு மணிநேரம் மதுரை மீனாட்சிகோவிலை ஒரு சிற்பம், தலம், ஓவியம் விடாமல் நரசையா காட்டினார். அதன்பின் அருகேயிருக்கும் கூடலழகர் கோவில், மதனகோபாலசாமி கோவிலுக்கும் அழைத்துச்சென்றார். கூடலழகர் மூன்று தளங்களில் திருமால் நின்ற கிடந்த அமர்ந்த கோலங்களிலுள்ளார். உத்திரமேருர் சுந்தரவரதர் கோவிலைப்போல். மதனகோபாலசாமி கோவிலிலிருந்து ஒரு மண்டபம் அமெரிக்காவிற்கு சென்று பிலடெஃபியா நகர அருங்காட்சியத்தில் உள்ளது. ஆலவாய் உரையிலும் நூலிலும் இதை குறிப்பிட்டிள்ளார். கிணத்தை ஆட்டையப் போட்டாங்க என்று சினிமாவில் வடிவேலு வாசகத்துக்கு ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னரே இந்த மண்டபத்தின் பயணக்கதை. பாரத நாட்டிலுள்ள பல மண்டபங்களை விட பிலடெல்ஃபியாவில் அந்த மண்டபம் நன்றாக பராமரிக்கப்படுகிறது. 

மறு நாள் கழுகுமலை, திருவில்லிபுத்தூர், அதனருகே கிருஷ்ணன்கோவில் கிராமத்தில் நான் படித்த அருள்மிக கலசலிங்கம் பொறியியற் கல்லூரி சென்று வந்தோம். ஐயா வரவில்லை. 

அதற்கடுத்த நாள் திருமலை நாயக்கர் மகாலை மூன்று மணிநேரம் சுற்றிக்காட்டினார். ஒரு பொறியாளர் பார்வையிலும், வரலாற்று ஆய்வாளர் பார்வையிலும் பல விளக்கங்கள். இந்த பதிவில் எழுத இடமில்லை. முக்கியமாக எல்லீசன் கல்வெட்டை காட்டினார். அந்த கல்வெட்டில் எல்லீசன் எழுதிய தமிழ் பாடலை நான் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்தேன். நரசையாவின் உதவியில் எல்லீனை பற்றி பல தகவல்களை நமக்கு திரட்டி தந்த அமெரிக்க பேராசிரியர் தாமஸ் டிரௌட்மனின் தொடர்பும் நட்பும் கிடைத்தது. சமீபத்தில் சென்னைக்கு அவர் வந்தபொழுது ரோஜா முத்தையா நூலகத்தில் எல்லீஸ் ஆராய்ச்சியின் அடுத்தக்கட்டத்தை பற்றி உரையாற்றி, நரசையாவின் பெரிய பங்களிப்பையும், என் சிறுதொண்டையும் குறிப்பிட்டார். என் இல்லத்திற்கு மதிய உணவுக்கு வந்து மகிழ்வித்தார்.

என் இல்லத்தில் தங்கை தேவசேனா,
டிரௌட்மன், நரசையா, நான், தம்பி ஜெயராமன் 

என் வாழ்வில் கிடைத்த தலைசிறந்த பாக்கியங்கள் என்று இந்த கட்டுரையை தொடங்கினேன். இன்னுமோர் பாக்கியம் இந்த வாரம் வருகிறது. ஜூலை 24 2019 புதன்கிழமை மாலை 6.45 சென்னை தியாகராய நகர் டக்கர் பாபா பள்ளியில், காந்தி கல்வி நிலையத்தின் புதன் வாசகர் வட்டத்தில் கடலோடி நூலை பற்றி உரையாற்றவுள்ளேன். அவசியம் இந்த அதிசய மனிதரின் வாழ்க்கையை பற்றி தெரிந்துகொள்ள வாருங்கள்.

ஆசிர்வாதம் கூட வாங்கிக்கொள்ளலாம். வெள்ளிக்கிழமை அவரது பிறந்தநாள்.

நரசையா கட்டுரைகள் 

Subramania Bharathi’s essays and Short stories

SamratAsoka – book release function

மதராசபட்டினம் நூல் விமர்சனம்

ஹிட்லர் மகன்

ரா அபத்மநாபன் அஞ்சலி

Thomas Trautmann on Francis Whyte Ellis

Ellis inscription – 1 – சென்னைப் பட்டணத்து எல்லீசன்

Ellis inscription – 2 – ஜார்ஜ் மன்னன் மெய்கீர்த்தி

Rabindranath Tagore on UVeSwaminatha Iyer

Subrahmanya Bharathi’s Essays and Short Stories - Narasiah lecture

Narasiah spoke about காலம் கொன்ற விருந்து “A Feast that Defied Time”, a line in a poem by Subramania Bharati. It was organized by Swarnamalya Ganesh for Ranga Mandira, August 21, as part of their Madras Week activities and a set of programs whose theme was “Annihilation of Caste.”

“The Bharathi who added Beatuty to Prose”, (இயலுக்கு அழகூட்டிய பாரதி) waxed Narasiah talking of the poet’s lesser known short stories and English essays. Even Bharathi’s career as a Tamil journalist, for magainzes like Swadesamitran and a pioneer in the field, is barely known outside literary circles, for such is his towering reputation as a poet.

Satire

Annie Besant, who came to Madras attracted by the Theosophical Society in Madras, later joined the Indian National Congress and called upon Indians to rebel against British rule. In this instance, she called J Krishnamurthy a reincarnation of Krishna. This appalled Bharati and prodded him to write the satire about Besant, titled "The Fox with the Golden Tail," wherein he mocked her as a fox from the Land of the Bees and Ants (a pun on Besant) who introduced the Cult of FoxoBeesAntism. It was a huge hit and there was demand all over India and for a second edition. Ironically, this deeply saddened Bharati, because his Tamil epic poem Paanchali Sabatham (பாஞ்சாலி சபதம்) evoked no such popularity or acclaim. “I've been minting my hearts blood in Tamil poetry and no one to read it and here are these numskulls asking for a second edition of Fox essay,” lamented Bharati.

Editorial Courage

Another incident was the Ashe murder case, when an ardent nationalist and admirer of Bharathi, Vanchinathan killed Collector Ashe on June 17, 1911 at the Maniyachi railway station, and then committed shot himself. While others wept for Vanchinathan, Bharati condemned the assassination of Ashe : "An outrage to the Hindu religion. For the murdered had his wife by the side."

The police came to arrest Bharathi on suspicion of sedition, after the Ashe assassination, with a warrant against the Editor of the Swadesamitran magazine. But Bharathi was officially Assistant Editor, though he wrote fierce anti-British editorials, so the editor the police arrested was Mandyam Srinivasachar, also the publisher. 

Bharathi fled to Puduchery, which was held by the French (and so out of British jurisdictin) in 1908 on the advice of his friends. He stayed there until 1918 and this was the most productive period of his literary life, said Narasiah. He wrote letters in English to The Hindu newspaper, published out of Madras, which printed several of them.

Bharathi was not a blind Patriot but a nationalist was Bharati says Narasiah. The difference is that a blind patriot is an ideologue who supports his country, right or wrong, but a nationalist is someone who wants to build a nation, and shape its thoughts and culture, and is not afraid to voice his opinion even if its unpopular.

One of Bharathi’s letters to the Hindu published during the First world war, said: "We criticize England in peacetime but stand by her in trouble. We are lovers of Humanity."

Bharati's Short stories

He wrote 18 short stories in Tamil. He introduced a new form, he was very experimental. He used short crisp sentences. In a story Kaanthaamani (காந்தாமணி), characters uttered English phrases like “Never mind” (நெவர் மைண்ட்) - an avant-garde style. He was a strong critique of astrology and hypocrisy and domestic cruelty, and several of his stories reflected that.

Another short story, Railway Sthaanam (ரயில்வே ஸ்தானம்) spoke of the dilemma of a Muslim man who's in love with three women and would like to figure out whom he loves most. Quite an unusual plot.

His biographer Va Ra. In 1910, Va Ramaswami Iyengar, who later wrote a life of Bharati, met him. He went to meet Aurobindo in Puducherry and incidentally met Bharati. Bharati was shocked when Va Ra spoke in English. The episode as narrated in Va Ra’s book, is hilarious, and should be read in the original Tami. Bharathi then wrote Maravan Paattu மறவன் பாட்டு, lambasting Brahmins for forsaking Tamil and adopting English language and customs.

But Va Ra’s 1944 book is not a proper biography, said Narasiah. There are no dates or years, more a story. Mahadevan's book is a more proper biography of Bharati.

The Mahakavi Controversy

SS Vasan bought Ananda Vikatan from Bhuthi Vaidyanatha Iyer for Rs 200 in 1927. Kalki was introduced to Vasan by Parali Su Nellaiappar, and he joined Vikatan. The magazine which had struggled to sell under its previous owner, sold 15,915 copies in 1930, a testament to the managerial talent of Vasan. Kalki was a commercialy successful writer with outstanding marketing skills.

Other magazines like Manikodi, Gandhi, Sudandira Changu, Dinamani also came out at this period. Va Ra became editor of Manikodi, a landmark Tamil magazine, which developed Tamil literature in that early period. Manikodi was the nursery of several stalwart writers, like Chitti Sundararajan, CS Chellappa, Puthumaipiththan, Na Pichamurthy, Ku Pa Rajagoplan.

Manikkodi Stalwarts

In October 1934 Va Ra became editor of Veerakesari in Colombo. "Tamil grammar is a perfect example of tail wagging the dog," was a memorable epigram coined by Va Ra. Va Ra wrote that others' writings (such as those of Shelley and Shakespeare and Tagore ) were not equal to even one line of Bharati. Nellai Nesan, (a pseudonym of PC Acharya), opposing this, wrote that Bharati was a Kavi but not Mahakavi.

Kalki rebutted this, in an Ananda Vikatan editorial, that Valmiki Kamban Shakespeare Tagore etc who could be called Mahakavis (Great Poets) were writers crossing national boundaries. And that it was not fair to compare Bharati with them. Poets like Bharati and Shelley were National Poets of their time only. Kalki used a phrase “nirakshara kukshi” which means “illiterate” to describe Va Ra, which worsened the controversy.

But Kalki and Va Ra were much in admiration of each other and it was Kalki who collected funds for the Manimandapam for Bharati and a purse to help Va Ra, when the latter was in financial dire straits. There was no personal animosity between them.

Narasiah covered so many topics I couldn't keep up, I rather chose to enjoy the lecture.

In attendance were stalwarts like author Siddharthan, Nagupoliyan Balasubramanian Natarajan, Narasiah’s cousin Venu Sundar (son of Manikodi stalward Chitti Sundarrajan), the silent dynamo Mr Kannan, epigrapher Ramachandran, Gandhi Rajan, Santhanam, and Narasiah's wife and son.

PostScript I’ve had the pleasure of listening to "Nagupoliyan" Balasubramanian reading aloud several of Bharathi’s English essays and also brilliant short stories like Kudirai Kombu and the autobiographical Chinna Sankaran Kathai. His rendition of Paanchaali Sabatham is unparalleled.

Narasiah’s lecture evinced these aspects of Bharathi in a proper historical context.

___________

If you liked this, you may also like these other essays in my blog

1. Narasiah on Siddharthan’s book “Asoka”
2. ரா அ பத்மநாபன் அஞ்சலி
3. Tagore's poem on UVe Swaminatha Iyer
4. கோயிலும் கல்கியும் 1 - அறிமுகம்
5. கோயிலும் கல்கியும் 2 - சிவகாமியின் சபதம்
6. செக்கு இழுத்தவர்

ஹிட்லர் மகன்

ஜூன் மாதம். 2010.

“கையில் என்ன புத்தகம்?” அப்பா இரங்கரத்தினம் கேட்டார்.

“இந்திரா பார்த்தசாரதி சிறுகதைகள். கையெழுத்து வாங்கினேன்.” ஆழ்வார்பேட்டை டேக் செண்டரில் அதிலிருந்து நான்கு சிறுகதைகள் வாசிக்கப்பட்டன. திருப்பூர் கிருஷ்ணன் வாசித்த கதையில் உணர்ச்சிவசம் பொங்க, “நான் எழுதியதை விட இவர் வாசித்தது பிரமாதம்,” என்று ஆசிரியர் மெய்ச்சுக்கொண்டார்.

“நாங்க திண்ணைலே உட்கார்ந்திருப்போம், என்ன நல்லா பரிகாசம் பண்ணுவாண்டா அவன்,” என்றார் அப்பா, தமிழில். தன் பள்ளி பிராயத்தை பற்றி பல கதைகள் சொல்லியிருந்தாலும், இ.பா.வுக்கும் தனக்கும் அப்பொழுதே பழக்கம் என்று அவர் சொன்னதாக ஞாபகமில்லை. “அப்பவே நண்பராப்பா?” என்று கேட்டேன். “ஆமாம், அவா சித்தப்பா பாபுவுக்கு டௌன் ஹை ஸ்கூலில் சம்ஸ்கிருத வாத்தியார். உனக்கு தெரியாது?” பாபு அப்பாவின் அண்ணன்.

1993இல் அப்பா, தம்பி ஜெயராமுடன்

சுமார் 2005இல் அப்பாவுடன்

அபார ஞாபக சக்தியுடைய அப்பாவுக்கு டிமென்ஷியா வந்து ஓரிரு வருடங்களாகிவிட்டன. ஆனாலும் பழைய நினைவுகள் பொங்கி வரும். கண்ணும் மங்கிவிட்டது. ஒரு கண்ணில் அறுவை சிக்கிச்சை செய்தாகிவிட்டது. காது சரியாக கேட்பதில்லை. சக்கரை நோயால் நாற்பது வருடம் தவித்தவர், நல்ல வேளை இன்சுலின் ஊசி அரக்கனின் பிடியிலிருந்து தப்பி சமீபமாக மாத்திரை போட்டுக்கொண்டிருந்தார்.

அப்பாவோடு பேசி பல நாட்கள் ஆகிவிட்டன. அடிக்கடி கோபமும் பசியும் வரும். களைப்பில் தூக்கம் வரும். திடீரென்று இந்திரா பார்த்தசாரதி புத்தகம் என்றவுடன் ஏனோ பழைய நினைவுகள் பொங்கிவந்தன. 

அது ஜூன் மாதம். அக்டோபரில் அப்பா காலமாகிவிட்டார்.

அடுத்த வருடம் மார்கழி மாதம் தமிழ் பாரம்பரிய அறக்கட்டளை பேச்சு கச்சேரியை தொடங்கியது. லஸ் ராக சுதா அரங்கத்தில் ஜெயமோகன் உரை. இ.பா. வந்தார். “நான் ரங்கரத்தினம் பையன் சார், என் பேர் கோபு,” என்று அறிமுகம் செய்து கொண்டேன். “அப்படியா, ரங்கரத்தினம் நலமா?” என்று ஆங்கிலத்தில் கேட்டார். “ஐ அம் ஸாரி, போன வருடம் காலமாகிவிட்டார்,” என்றேன். அதிர்ச்சியில் மௌனமானார். சிறிது கழித்து, “நமக்கு தெரிந்தவர் இறந்தார் என்ற செய்தி எப்பவுமே அதிர்ச்சியாக தான் இருக்கிறது,” என்றார்.

ஜூலை 2012 இல் திருவல்லிக்கேணி பாரதி இல்லத்தில், கிருத்திகா எழுதிய “Finger on the Lute” என்ற பாரதி வாழ்க்கை சரித்திரத்டை பற்றி பேச, நான்கு பிரபலங்களையும் என்னையும் எழுத்தாளர் நரசையா அழைத்தார். தீர்த்த கரையினிலே செண்பகத் தோப்பினிலே பேச ஒரு கண்னம்மாவும் என்னை அழைக்கவில்லை. பாரதி பற்றி பாரதி இல்லத்தில் பேசவேண்டுமா?? மார்பு துடித்தது. நூலை படிக்கும் போது கோபுலுவின் ஓவியங்கள் கண்ணையிழுத்தது.

குறித்த நாளில் பாரதி இல்லம் சென்றேன். அங்கு கோபுலுவும் இந்திரா பார்த்தசாரதியும் அருகருகே அமர்ந்திருந்தனர். கோபுலுவிடம் அந்த புத்தகத்தின் பிரதியை நீட்டி பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் கையொப்பம் வாங்கிக்கொண்டிருந்தார். நானும் என் பிரதியை நீட்ட, உங்க பேர் என்ன?” என்றார். “கோபு,” என்றேன். “அப்படியா! என் பேர் கூட கோபுலு,” என்றார். கள்ளமில்ல இதயம் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமல்ல. கோபுலுவை தெரியாதவர்கள் இதை நம்பமாட்டார்கள். தெரிந்தவர்கள் ரசிப்பார்கள்.

இ.பா.விடம் திரும்பினேன். புன்னகைத்தார். மீண்டும் ”ரங்கரத்தினம் மகன்” என்று அறிமுகம் செய்துகொண்டேன். “உனக்கென்று ஒரு தனி அடையாளம் உண்டு,” என்று மின்னல் வேகத்தில் சொன்னார். ஆங்கிலத்தில். அவர் சொன்னது - “You have an identity of your own.”

கோபுலுவின் சொல்லில் தேன் வந்து பாய்ந்தால் இபாவின் சொல்ல்லுக்கு என்ன உவமை சொல்வேன். மூச்சு திணரியது. மேன்மக்கள் மேன்மக்களே. தந்தை சொல்லும் அறிவுரையும், செல்ல கண்டிப்பும், ஒரு ஆழ்ந்த தத்துவமும் பாலும் தெளிதேனும் பாகுமாக கலந்து சங்கத்தமிழொத்த ஆங்கில வாக்கியம். ஒவ்வொருவர் வாழ்விலும் இப்படி ஒரு தருணம் வரவேண்டும். அப்பாவுக்கு தான் ஞாபகமறதி. பீஷ்மருக்கு இல்லை.

கிருத்திகாவின் மருமகன் எம்.எஸ்.சுவாமிநாதன். இந்திய வேளாண்மைக்கு பசுமை புரட்சியை தந்த ஜாம்பவான்களில் ஒருவர். அவர் மனைவியும் கிருத்திகாவின் மகளுமான திருமதி மீனா சுவாமிநாதனே, இவ்விழாவை நடத்த நரசையாவை கேட்டிருந்தார். டெக்ஸாஸ் ஏ&எம் பல்கலைகழகத்தில் படித்தகாலத்தில் அங்கே நார்மன் போர்லாக் பணிபுரிந்து வந்தார். அவரை போய் பார்த்து பேசவேண்டும் என்று பல முறை ஆசைப்பட்டாலும் பேச போக தைரியமெழவில்லை. என்ன சொல்வேன்? இப்பொழுது எம்.எஸ்.சுவாமிநாதனை பார்த்த பொழுதும் அதே தயக்கம்.

பாரதியின் வரிசு, பாடகர் ராஜ்குமார் பாரதி கோபுலுவோடும் நரசையாவோடும் மேடையேறினர். பாரதி திரைப்படம் எடுத்த ஞானராஜசேகரன் வந்திருந்தார். நண்பர் நாராயணசாமி படங்கள் எடுத்தார்.

பாரதி இல்லத்தில் - கோபுலு, நரசையா, ராஜ்குமார் பாரதி

2012- பாரதி இல்லம் - இ.பா. உடன்

நால்வரோடு ஐவராகி நானும் மேடையேரி பேசினேன். பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் பாராட்டி சைகை செய்தார். இந்திரா பார்த்தசாரதி “வெளுத்து வாங்கிட்டீங்க”, என்றார். இந்திர லோகம் ஆளும் அச்சுவை பெற்றேன்.

“உன் அப்பாவும் நானும் கல்லூரி காலத்தில் ஒரு நாடகத்தில்,” நடித்தோம் என்றார். “கே கே பிள்ளை தெரியுமா? வரலாற்று ஆசிரியர். அவரே அந்த நாடகத்தை எழுதினார். இரண்டாம் உலகப்போர் முடிந்தபின், ஜெர்மானிய போர்குற்றவாளிகளை விசாரித்து நூரம்பெர்க் வழக்குகளை வெற்றிப்படைகள் நடத்தின. இதை “வென்றவர் நீதி” என்று பிள்ளை கண்டித்தார். நீதியே அல்ல, வெறும் வெற்று விசாரணை.

“நாடகம் போட்டோம். நான் அதில் public prosecutor – விசாரனை வழக்கறிஞர்.

“உங்க அப்பா அடால்ஃப் ஹிட்லராக நடித்தார்.”

நிசப்தம். அவர் குடும்பத்தார் முன் பாரதியை பற்றி பேசியாச்சு. அவர் வாழ்ந்தி வீட்டிலேயே. விக்கிரமாதித்தன் சபைபோல் ஒரு கூட்டம். இப்போ இது வேறு.

இதை அப்பா சொன்னதேயில்லை. கல்லூரி நாட்களை பத்தி அவர் பேசியதே இல்லை. அதுவும் இந்த வேடம்!! அடடா.

அப்பா கண்ணதாசனோடும் சிவாஜி கணேசனோடும் காமராஜரோடும் மேடையில் பேசியுள்ளார். ஜாவர் சீதாராமனுடன் சினிமா கதை பேசியுள்ளார்; அவருக்கு திரைக்கதை எழுதிக்கொடுத்தாராம். ஆனந்த விகடனில் கதை எழுதியுள்ளார். ஹிட்லர் மகிமை சொன்னதில்லையே.

2014 இல் ஜூன் மாதம் சிலப்பதிகாரம் பற்றி உரையாற்றினார் இ.பா. கூட்டம் கலைந்த பின் என்னை நினைவிருக்கிறதா என்று கேட்டேன். அவர் பதில்: “ஹிட்லர் மகனை எப்படி மறக்க முடியும்?” 

மற்ற கட்டுரைகள்

• Hitler's Son - English version of this essay
• சிலப்பதிகார சிக்கல்கள் - இந்திரா பார்த்தசாரதி உரை
• என் அப்பாவுக்கு பிடித்த கவிதை
• On Teacher's day
• புரட்சி குடிமகன்
• அன்பளிப்பு  
• நேருவும் ஹக்ஸ்லியும் - இந்திரா பார்த்தசாரதி

மதராசபட்டினம் நூல் விமர்சனம்

காந்தி கல்வி நிலையம் நடத்தும், இந்த வார புதன் கிழமை (13.04.2016) கூட்டத்தில் “மதராசப்பட்டினம்" என்ற திரு. நரஸய்யா அவர்களின் புத்தகத்தை அறிமுகம் செய்து பேசுகிறேன். சென்னை தியாகராய நகரில் வெங்கட்நாராயணா சாலையில், தக்கர் பாபா பள்ளிக்கூடத்தில், (நந்தனம் சிக்னல் அருகே) காந்தி கல்வி நிலையம் பல வருடங்களாக புதன்கிழமைகள் தோறும் புத்தக கலந்துரையாடல் நடத்துகிறது.

நேரம்: மாலை 6.45 முதல் 7.45 வரை

ஒரு நகரத்துக்கும் வரலாறு எழுதமுடியுமா? எழுதினால் யார் படிப்பார்கள்? இந்தியருக்கும் தமிழருக்கும் வரலாற்று உணர்ச்சி ஏதும் இல்லை என்று மேற்கத்தியர் பலரும் கருத, நெடிய வரலாற்று நூல்களை படிக்கவே ஆளில்லாத போது, இந்த ஊரில் சொல்ல என்ன உள்ளது?

வரலாற்று பேராசிரியர்களோ மற்ற எழுத்தாளர்களோ எழுதாத போது ஒரு கப்பல் துறை பொறியாளர் ஏன் இந்நகரத்து வரலாற்றை எழுதவேண்டும்?

மதறாஸ்? சென்னை? ஆங்கிலேயர்  கட்டிய நகரமா இந்திய நகரமா தமிழ நகரமா? மதுரைக்கும் தஞ்சைக்கும் காஞ்சிக்கும் இல்லாத புகழ் ஏதோ சென்னைக்கு உண்டா?

கொல்கொத்தாவும் பம்பாயும் அல்லவா உலக புகழ் பெற்ற நவீன் மாநகரங்கள் – சென்னை எம்மாத்திரம்?

என்னத்தான் இருக்கிறது சென்னையை பற்றி எழுத? 

நூலில் நரஸய்யா சொல்லும் விவரங்களை புதன்கிழமை எடுத்துச்சொல்வேன்.

மதராசபட்டினம் வலைப்பதிவுகள்

ஐகோர்ட்டின்அலங்காரச்சிந்து

மயிலாப்பூரில்பல்லவர் இசை

போர்க்காலத்தில் சென்னை - இரண்டாம் உலகப்போர்

போர்க்காலத்தில் சென்னை - முதல் உலகப்போர்

ரா அ பத்மநாபன் அஞ்சலி

மென்பொருள்முகவர் முனைவகம்

Tagore on UVe Swaminatha Iyer

Chennai? China?

Erdos poem on Madras 

The Thames and the Couum

FW Ellis

An evening with Pam and John Davis

புத்தக விமர்சன வலைப்பதிவுகள்

உலக பொருளாதார வரலாறு

கப்பலோடிய ஆங்கிலேயர்

Guns Germs and Steel

காற்றை கறந்து எரு படைத்த மேதையர்

Harry Potter - Book review video

Samrat Asoka - Book release

Speaker : Chidambaram

"Much of American English is stylistic error. Much of Indian English, especially pulp fiction is not even English," said P Chidambaram at the book release of Siddharthan's Samrat Asoka. It was organized by Madras Book Club, at the Binny room of Vivanta by Taj, formerly called Hotel Connemara, on 13 February 2016. Mr Madhu compered the program.

“Many of you may know I have become a publisher in the last six months. We undertake to sell new authors' first books. We commit to sell 2000 books but we can barely sell a few hundreds.

In a way Kindle has killed books. I have a grand daughter who is a book worm. She stopped buying books after she got a kindle. I've nothing against the kindle, it is a library you can carry along.

I know Tamil writers who have given up writing because they can't publish and sell. Latin and Sanskrit are virtually dead. And Tamil is faced with death. Schools and colleges don't buy books anymore.

I'm glad there is a book club but depressed it has only 350 members. Teach your children and grandchildren to read and love books.

We love listening to the Ramayana over and over even though we know how it ends and what episode comes next. I don't think in any other country, the same story is told so many million times as the Ramayanam and Mahabharatha, in so many languages. I have forgotten the Greek stories of Theseus and Perseus that I learnt in school.

Asoka's story is almost as well known. I congratulate author

Siddharthan for rewriting his four volume Tamil book into English.

Clearly he is influenced by Kalki and acknowledges it.”

Speaker : Ramnarayan

“Talking after Chidambaram is like batting after Tendulkar,” said V Ramnarayan, editor of Sruti magazine. “I had the pleasure of listening to Mr Gauthama Neelambaran analyse the Tamil version of Asokan at Tamil Puthaga Nanbargal. We visited Mr Siddharthan later, and he sang for us. What an allrounder!

We live in an era of intolerance for the other voice. I suppose intolerance has become a bad word now. Asoka was the king who signified great tolerance, after his change of heart of Kalinga war. I congratulate Rishikesh who edited and Maniam Selvan who did the cover art. 

He wrote a book called Vaishali about a trade union leader and a book about the period when Pallava rule ended and Chola role began. 

Technology is the enemy of good editing and proof reading. In Era Murugan’s book Arasur vamsam, the word Ayyan had been changed to Ayyar just before printing and we had to go through it all over again.

Our club membership is mostly geriatric but hopefully we can encourage our children to read.”

L-R: Siddharthan's wife, Ramnarayan, Chidambaram, Narasiah. Siddharthan

Speaker : Siddharthan

Author Siddharthan, said “I came here only to listen; what I want to say I've written in the book. 

Sivakamiyin Sabatham had released when I was young and I was first to read every episode in my club. 

Historical writing is confined to a framework of history. Historians will jump on your mistakes. But the advantage is that the character can be different from the real person. The novel can suppress a historical character’s bad qualities and promote his virtues. 

I wanted to avoid writing about kings. I met writer Sivapadasundaram who had traveled Buddhist sites like Gaya. I was inspired to write about Buddha (whose original name Siddhartha I have used as pseudonym). Constantine was the Asoka of Christianity. Asokan period of Indian history was an international period of Indian history, not national or regional. As Nehru said, he sent missions to other countries, not as a superpower but in peace.

Kalki wrote about greatness of Tamil, arousing Tamil nationalism the before Independence. He exhausted the national movement also with Alai Osai. So I had to find a different era to write about.

We have assimilated so many cultures that conquered our nation. My elder sister Rajam Krishnan is my guru. She would go to the territory of her novel and move with the people before her books. I adopted that method. Many incidents in my novel are set in Kashmir. Srinagar was founded by Asoka. He visited Burma too, which he called Swarnapuri. 

I found Asoka the ideal hero for my book. I took five years to write the Tamil book two years to translate to English. I don't know if some one else could have translated as well so shortly though their English vocabulary may be better. 

Intolerance has always been there. But the majority of Indians are not intolerant. In every thing Buddha advices Madhyama maarga. Jains asked for fasting to clean up all sins. Buddha tried that but consuming Sujatha's offer of milk he chose a different path.. Middle way. Madhyama marga. This we have assimilated in our nation. Sober people will always be the majority and they will and have always chosen Madhyama marga

'Poorana jnanam pongiya naadu..Buddha piran puzhangiya naadu..' said Bharathi. 

There are all kinds of preachers emotional and extremist, but the middle way, best advocated by Buddha will prevail. Jai Hind," he finishes.

Speaker : Narasiah

KRA Narasiah  in his presidential address, said, “Fictionalisation of history and historisation of fiction are always competing. Kalki was perhaps more historical than Chaandilyan, but they both had lots of gray areas to deal with. To a sailor like me, who has travelled the oceans, Kadal Puraa is laughable, but others may enjoy it. But their books are still popular! Publishers tell me they are still best sellers at every book fair.

Siddharthan differs from them. He has taken Asoka, a difficult character. Who ruled 37 years, a quarter of the Mauryan era. Asoka's history is well recorded. We know Maurya history from the Nanda period well before Maurya era. Nanda hoarded treasure as he was greedy and Chanakya tried to distribute it to the people. In Kurnthokai, song 75 by Moosu Keeranar, a lady tells her friend, “If what you say about the hero is true, I will give you as much treasure as Nanda has.” In Agananooru song 265 by Mamoolanar also, the wealth of Pataliputra ruled by Nanda is mentioned. These songs may be 500 years after Nanda period. And in that period, history was recorded and preserved well and captured in literature.

Siddharthan did not have the freedom of Kalki and Chaandilyan, and he has kept sincerely to narration of Asoka. 

I knew Sivapadasundaram personally, friend of my uncle, the writer Chitti. The author has borrowed perhaps from Sivapadasundaram’s book Buddharin Adichuvattil. His Tamil is wonderful. He has written fairly well in English also. Very readable. As he said it was easy for him than any other translator, because he had to retell, not reconstruct.”

Speaker : Smt Siddharthan

Mrs Siddharthan, who gave the vote of thanks, said her husband has become tolerant and he forgave her when she made some mistake that nearly ruined a days work. She produly quoted VaVeSu, who quipped that the book will make any reader a better human being.

Footnotes

Mr Venu Sundar, son of author Chitti Sundararajan, introduced me to the author, after the event, and the latter invited me to visit!

Earlier, the pav bhaji was good, the brownies were better. At least one gentleman had his dinner and the next day’s breakfast too. Friends Muralikrishna, Bafna, Viswanathan, David Michaelangelo were also in attendance. 

Corrections (Feb 15, 2016)

1. I had wrongly listed Agananooru song as number 375, Mr Narasiah says it is 265, by the poet Mamoolanar.

2. I had written that "Kalingathu Barani also mentioned Asoka’s Kalinga war, a thousand years later." Mr Narasiah says that what he actually said was : "Continuity in reporting has been throughout, from Asoka's war to Chola's war" 

3. The right word is historisation not historification, Narasiah adds.

Related Links

1. Vaishali

2. Rajaji, the writer

3. Vai Mu Kothainayagi

4. ரா. அ. பதம்நாபன் அஞ்சலி

5. நூல் அறிமுகம் - Guns, Germs and Steel

6.  கோயிலும் கல்கியும் - 1 

Hitler’s son

My father, Rangarathnam, orator - perhaps at a Vivekananda College function.

 This was in June 2010.

“What books are those?” asked my father, Rangarathnam.

“Short stories by Indira Parthasarathy,” I replied. “He autographed them.” I was returning from a function at Tag Center, where Tiruppur Krishnan and three others performed public readings of four of the author’s short stories, from two volumes published by Kizhakku Pathippagam.

“We would sit on the same porch and he would tease me, you know,” said my father. He was suffering from dementia, and which was only diagnosed the previous year. He had some difficulties with new memories, but had excellent recollection of his earlier days. His eyesight and hearing had deteriorated, he rarely went out anymore, but at least he was off the terrible, twice daily, insulin injections, taking tablets instead.

We had not had a good conversation in a while. But something about Indira Parthasarathy triggered memories and he talked of several childhood memories, of school days in Kumbakonam (but almost never college life); of work as a lawyer in the Madras High Court, but rarely of earlier days in Madras.

This was the first time he had talked of childhood days with Indira Parthasarthy.

In October, my father passed away.

I met Indira Parthasarathy at the Tamil Teritage Trust’s Lecture Kacheri in Raga Sudha hall in December 2011, where I introduced myself as Rangarathnam’s son. “How is Rangarathnam?” he asked eagerly. “I’m sorry, he passed away last year,” I said. He was stunned into silence. After a few minutes, he said, “It’s always a shock to hear that one of your colleagues has passed away.”

In July 2012, Mr Narasiah invited me along with four others, to speak at Bharathi Illam, about Krittika’s  (pen name of Mathuram Bhuthalingam) book “Finger on the Lute” - a biography of Subramania Bharathi. You can imagine my numbness – being asked to talk about Bharathi at the house where he stayed! What an honour.

With Artist Gopulu

When I went there, I saw artist Gopulu and Indira Parthasarathi, seated side by side, socialising with admirers. Gopulu whose sketches adorned Krittika’s book, asked my name and delightedly(!!) said that his name was Gopu too! Then he autographed my book.

I turned to Indira Parthasarathi, sure that he would not remember me, and introduced myself, as “Rangarathnam’s son.” Without a beat he responded, “You have an identity of your own.”

That took my breath away. It was a reprimand, fatherly advice and a philosophical opinion, epigrammatically crisp in its phrasing. In every person’s life, there must come such a moment, better early than late. I also realized how sharp and mentally agile Indira Parthasarathi still was, in contrast to my father who had suffered from memory loss.

One of the great heroes of the Indian Republic, and architect of the Green Revolution of the 1960s, Dr MS Swaminathan, was in attendance. He is the son in law of Krittika and her daughter, Smt Mina Swaminathan, who had requested Mr Narasiah to arrange the evening’s program. I really wanted to meet him, but I had been thoroughly tongue-tied with Gopulu, and I knew I would have nothing to say to him either. When I was at Texas A&M university, I resolved many times to visit Norman Borlaug, who was an Emeritus Professor in the campus, but could never muster up the courage or overcome the diffidence to do so. It doesn’t matter, I would tell myself, just go around to his office, say “Thank you” and come back. But I could never do it.

Other celebrities like Rajumar Bharathi, the poet’s descendant, GnanaRajasekharan, the director of a Tamil movie on Bharathi were also present, as was Professor Swaminathan of Tamil Heritage Trust. Mr Narayanaswami, who had come from Palavakkam, was kind enough to take photos.

After our speeches were over, Prof Swaminathan gave me a thumbs up and a smile on his way out, Indira Parthasarathi had a word of praise (Veluthu vaangitteenga “வெளுத்து வாங்கிட்டீங்க”).

Gopulu, Narasiah, Rajkumar Bharathi on the dais

Gopu speaking about "Finger on the Lute"

“Your father and I acted in a college play,” he reminisced. “It was written by KK Pillai, the historian. The Second World War had ended, and the Nuremberg trials conducted. Several Germans and Japanese warriors were tried and convicted for war crimes. Pillai considered this “Victor’s Justice” – no justice at all, just a sham trial.

“Anyway we staged that play. I acted as a Public Prosecutor in that play. Your father also acted in it.

“He played the role of Adolf Hitler.”

Nothing, I thought, could top an evening where I had spoken on Bharathi at his house, to an audience of the poet’s family, and living legends like MSS, Gopulu and Indira Parthasarathy himself. But you can imagine how I must felt about this statement! Talk about a lightning bolts from a blue sky.

My father never told me about this. In fact, he had never spoken of his college days in Kumbakonam, never of having acted in any play, certainly not of dressing up as Der Feuhrer himself.

Me and Indira Parthasarathi at Bharathi Illam, Thiruvallikeni, Madras

This year, Indira Parthasarathi spoke on Silappadhikaram at Tamil Heritage Trust. I gave a brief introduction to our group, then mentioned this incident to the audience. At the end of his speech, I again asked him if he remembered me.

“How could I forget Hitler’s son?” he quipped. 

Mein Feuhrer!

Related Posts
1. Rangarathnam - Lady and Gentlemen
2. Teacher's Day
3. With Narasiah - Tagore and UVesa
4. என் அப்பாவுக்கு பிடித்த கவிதை