A Sloka, A Pun, A Number, A Date, A Book

हेविष्णो निहितं कृत्स्नं जगत् त्वय्येव कारणे । ज्योतिषां ज्योतिषे तस्मै नमो नारायणाय ते ॥ hE vishNo nihitaM kRtsnam jagat tvayyEva kaaraNE | jyOtishaaM jyotishE tasmai namO naaraayaNaaya tE || ஹே விஷ்ணோ நிஹிதம் க்ருத்ஸ்னம் ஜகத் த்வய்யேவ காரணே | ஜ்யோதிஷாம் ஜ்யோதிஷே தஸ்மை நமோ நாராயணாய தே || The opening verse of Nilakanta Somayaaji's work on astronomy "Tantra Sangraha" translated into English with excellent notes, by Professor K Ramasubramaniam of IIT Bombay and Professor MS Sriram of Madras University.
The verse is a salutation to Vishnu & Narayana -
"Oh Vishnu, creator of everything, you are the cause of the earth Jyothishas shine because of you, I salute you Narayana" is the meaning.

Narayana is not just a second reference to Vishnu but a reference to Netra Narayana, the king who was the benefactor of Nilakanta!!

Sloka letter	हे	विष्	णो	नि	हि	तं	कृत्स्	नं
Active letter	ह	व	ण	न	ह	त	क	न
Number	8	4	5	0	8	6	1	0

Also, there is a hidden numerical reference - the first 8 letters हेविष्णो निहितं कृत्स्नं translated into an AhargaNaa अहर्गणा number 1680548 according to the Katapayaadi system. That is the number days that have passed since the start of the Kali Yuga in the Hindu astronomical reckoning. Kali Yuga starts on the day Mahabharatha ended, on Feb 17, 3102 BC according to a system used by Indian astronomers. So 1680548 would translate to the day March 22, 1500 AD : this is Nilakanta Somasatvan's way of encoding the date of his composition in the first sloka of his work, say the translators!!

Other Essays on Astronomy

VarahaMihira's Eclipse Proof
Tiruvaadirai and Agastya
Some Slokas on Indian Astronomy
Maya Date 0.0.0.0.0 - Long Count Calendar

Bus Stop Index

I have a fascination for buses, as some people do for trains, ships, trams, cars, motorbikes, and yes rockets. I take being a connoisseur of the commonplace seriously. Buses are perhaps the least appreciated, definitely the least glamorous, of motorized vehicles. Even bicycles are far more fashionable. Bicycle snobs abound; no bus snob exists. Part of the static infrastructure of buses is bus stops, where people wait. I believe buses and bus stops reflect a community, a government and the economy.

Buses are one of the miracles of the 20th century, far more important for freedom and prosperity than most measures dealt with by economists. Economists use such measures as Consumer Price Index(CPI), Gross National Product (GNP), inflation, growth rates and the Gini coefficient - most people understand these poorly, and journalists, bureaucrats and social activists often have such a poor understanding of these, that their ignorance might be more useful. Mathematicians, fortunately, find these so practical, that they avoid them altogether.

I think a bus index and a bus stop index may be one useful index of the economy. The former is a index for the economy, with fares, people transported, times of operation, seating capacity, and being useful information. A bus stop index would merely reflect the aesthetic standards of a community, or the degree of apathy or engagement of local government. In Madras for the last few years, there are no bus stops in most places, so no shelter from rain and sun. This is purely a contractor issue and political one-up-manship.

Here are a few regular and a few unusual bus stops, that caught my eye, usually, when I was in a bus and had my hands free.

Kerala

Politics permeates every aspect of Kerala life, bus stops are no exception.

Thiripparaiyaar

Notice the post box on one of the pillars. And the complete absence of movie or business or siddha doctor pamphlets plastering the surfaces, unlike in Tamil Nadu.

Thiru Vallam - Congresss pillar

Thiruvallam - I took the photo from inside the bus stop. These are Congress colors not India colors, there are party flag posts outside. It has 3 seats, not in photo.

Trivandrum East Fort

I found this bus stop in Trivandrum city, near the Padmanabha Swamy temple. I like the aesthetic touch of the paavai vilakku (Lady with Lamp) statue aesthetically pleasing, though orange paint would not be my choice.

TamilNadu

Thiruneelakkudi - near Mayiladuthurai

You have to admit, that the bus stop at Thiruneelakkudi is more fancy than some houses or government buildings.

Suchindram

This one at Suchindram, the bus stop for the main temple, has a roof, slight modeled on a temple vimana, with kalasams on top!

Gujarat

My bus stop index idea is a recent one, and I took a few pictures of bus stops and buses while in Gujarat. This first yellow paint square shelter, outside Bhuj, is typical of rural areas, even in TamilNadu.

Bhuj

Naroda, Ahmedabad

This is a bus stop in Naroda, a suburb of Ahmedabad, with a long bus stop, and a few seats and a tea shop. Also quite typical. The next two, are the interior and exterior of BRTS bus stops in Ahmedabad - very atypical. Pune and Delhi are two other cities with BRTS. The one in Pune is a farce; I haven't been to Delhi.

BRTS bus stop - interior - Ahmedabad

BRTS  bus stop Ahemdabad

This one below, in Baroda, is actually more typical. A simple bus stop in Baroda, one of the cleanest cities I have seen. I did not see many buses in the early mornings, though. In Tamilnadu and Kerala buses are quite common, even in the early mornings. North Indian winters are cold, those states wake up late, so that's not a surprise.

Baroda

Mehsana

Finally, Mehsana, a small town with a simple bus stop. Sadly, still better than most of Madras.

Varahamihira’s Eclipse Proof

I should dismiss VarahaMihira as a superstitious peddler of astrological nonsense, making ridiculous predictions about the effects of stars and planets on people, kings, cows and donkeys. Like most scientifically minded admirers of Indian astronomy and mathematics, I should wax lyrical on Aryabhata and Bhaskara, bask in the glories of their obscure mathematics and intricate algorithms, and merely mention VarahaMihira’s Pancha Siddhantikaa, but indlugently tut-tuh his extensive horoscopic horrors in Brihat Samhitaa.

I have been asked once to talk on Indian Astronomy, specifically debunking astrology. I declined. While I don’t personally believe in astrology and horoscopes and the ability to predict events in the life of men and beasts, based on their place and time of birth, millions believe in such things, and it is not my intention to deliberately insult them or injure their feelings. I’d rather talk write and explain, what I do understand, and that which others may be eager or curious to learn.

VarahaMihira is perhaps the most prolific of Indian astronomers, based simply on his works that have survived. While Aryabhata’s treatise Aryabhateeyam (also called Aryaashtashata) is the famous for its brevity, Brihat Samhita by its very name – the Grand Compilation – is not.

Pancha Siddhantikaa is a comparative study of five great astronomical texts, excluding remarkably, AryabhaTeeyam. The latter is perhaps the most commented and translated Indian text, long after several of its axioms, data, formulae, and algorithms became outdated or were shown to be wrong or improved by later astronomers. The average science afficionado, and several writers have showered encomiums on Aryabhata for his brilliant scientific work, while often passing lightly over the fact that he has not included a single scientific proof in his text. Nor have most later Indian astronomers in theirs. This lacuna has led some to claim that mathematical proofs are purely a Greek invention.

Strangely, the only scientific explanation of an astronomical phenomenon, which can be understood even by an illiterate person with common sense, needs no mathematical expertise, simply but logically overturns the old religious superstition, and is verifiable by any observer, is provided by VarahaMihira in his Brihat Samhitaa. I refer to the first few slokas in the chapter on Raahuchaara, which explains how eclipses are caused, not by mythological snakes Rahu and Kethu, but by the shadows of the earth on the moon and the moon blocking the sun. Remarkably, unlike Brahmagupta who severely condemns and insults earlier astronomers like Aryabhata and Vishnuchandra, though in enjoyably poetic hyperbole, VarahaMihira is respectful of religious tradition and makes no personal attacks whatsoever.

VarahaMihira uses four arguments - Geometry, Direction, Timing, and Size Difference - to explain the eclipses as shadows and debunk the snake explanation.

वृक्षस्य स्वच्छाया यथैकपार्श्वे भवति धीर्घचया ।

निशि निशि तद्वद्भूमेरावरणवशाद्दिनेशस्य ॥ 

Transliteration vRukshasya(of tree) svacchaayaa(self shadow) yatha (how) eka paarshvE (on one side) bhavathi (becomes) dheerghachayaa (increases)

nishi(night) nishi(night) tadvad(so too) bhumEH(of Earth) aavaraNavashaath (covers) dinEshasya (the Sun’s)

Meaning As tree’s shadow grows longer on one side, so the Earth’s shadow elongates on one side, because of the Sun. 

This is a simple, obvious, but profound, metaphor, to show that the Earth casts a shadow in space, like a tree casts a shadow on the ground!

भूच्छायां स्वग्रहणे भास्करमर्कग्रहे प्रविशतिन्दुः ।

प्रग्रहणमतः पश्च्चान्नेन्दोर्भानोश्च पूर्वार्द्धात् ॥

Transliteration bhu (Earth) chaayam(shadow) sva grahaNE (in self eclipse, i.e. lunar eclipse) bhaaskaram (Sun’s disc) arka grahE (in solar eclipse) pravishath (enters) indu (the Moon)

pragrahaNam(Eclipse) athaH(hence) paschaath(from west) na(not) indu(Moon) bhaanu(Solar) cha(and) poorvaardhaath(from east)

Meaning In a lunar eclipse, the Moon enters the shadow of the Earth. In a solar eclipse, it enters the Sun’s disc. Hence, lunar eclipse does not begin in the western side, and solar eclipse does not begin in eastern side.  

Invariant Direction This is proof by direction. VarahaMihira explains why eclipses always proceed in one direction, east to west for lunar; west to east for solar. This is because both eclipses are caused by the Moon’s orbit, which is from west to east around the Earth.

Hence the direction of the lunar eclipse (which is Earth’s shadow on the moon) is East to West. See picture for visual explanation. In a solar eclipse, the Moon continues to move from West to East relative to the Earth, so covers the Sun from the Sun’s western edge onward.

आवरणं महदिन्दोः कुणठविषाणस्ततोऽर्द्धसञ्छन्नः ।

स्वल्पं रवेर्यतोऽतस्तीक्ष्णविषाणो रविर्भवति ॥

Transliteration aavaraNam (Covering) mahat (Large) indOH (of the Moon, i.e. by the Earth) kuNTa (blunt) vishaaNaaH (horns) tathaH (so) arddha sanchannaH (half covered)

su alpam (small) ravEr (of the Sun) yathaH (because) athaH (then) theekshNa (sharp) vishaaNaaH(horns) raviR(of sun) bhavathi(becomes)

Meaning The object covering the Moon is large, hence, the shadow’s horns are blunt, whereas the object covering the Sun is small, so the horns are sharp.

"Sharp Horns" (teeksha vishaaNaa) of the Sun
Photo: Vijaykumar, Singapore

Size Difference The horns here refer to the uncovered portions of the Moon or Sun during partial eclipses. KuNtaVishaaNaa and TheekshNaVishaaNa are beautiful scientific terms in Sanskrit. VarahaMihira casually mentions that the two blocking objects are of two different sizes, the Moon is smaller and the Earth’s shadow larger, which would not be the case if they were blocked by the same Rahu.

Incidentally, he reserves the term Kethu, for comets, and never uses the term in the context of a solar or lunar eclipse.

Geometry and Timing There were several beliefs about Rahu: that he only has a head or tail, that he is a full bodied snake, that he is dark and invisible except during eclipses. In Jain astronomy, there are two Rahus. I have excluded these verses for brevity, and only list below VarahaMihira’s verses refuting each of these concepts of Rahu.

यदि मूर्त्तो भविचारी शिरोऽथवा भवति मणडली राहुः ।

भगणार्द्धेनान्तरितौ गृह्णाति कथं नियतचारः ॥

Transliteration Yadi (if) moorththO (body) bhavichaari (sky goer) shira(head) athavaa(then) bhavathi(becomes) maNdalee (circular) raahuH

bhagaNaarddhEna (by half sky) antherithou(intervalled) grhNaathi (grasps) kaTham (how) niyathachaaraH (fixed mover)

Meaning If Rahu has a body, and is identified only by a head, how does he sieze the Sun or the Moon when they are half the sky apart, when his motion is fixed (i.e. he moves in a regular orbit) ?

अनियतचारः खलु चेदुपलब्धिः संख्यया कथं तस्य ।

पुच्छाननाभिधानोऽन्तरेण कस्मान्न गृह्णाति ॥

Transliteration aniyathachaaraH (non-fixed mover) khalu cheth (if only) upalabdhi (is obtained) sankhyayaa (by calculation) kaTham (how) thasya (its)

puchcha (tail) aanana (face) abhidhaana(names) antharENa kasmaath (how) na (not) grhNaathi (grasps)

Meaning If his motion is not fixed, how can the eclipses be calculated in advance (as astronomers have done for centuries)? And if Rahu only has face and tail, why does he not seize the Sun and Moon, except when they half-the sky apart?

अथ तु भुजगेन्द्ररूपः पुच्छेन मुखेन वा स गृह्णाति ।

मुखपुच्छान्तरसंस्थं स्थगयति कस्मान्न भगणार्द्धम् ॥

Transliteration Atha thu (Now, if) bhujagEndra (snake king) roopa (form) pucchEna (by tail) mukhEna (by mouth) vaa (or) sa(he) grhNaathi (grasps)

Mukha puccha anthara samsTHam (region between face and tail) sThagayathi (covers) kasmaath (how) na (not) bhagaNaarddham (half sky, i.e. half zodiac)

Meaning Now, if he is in the form of a full snake, but only grasps by mouth or tail, why doesn't he hide all the stars between the Sun and Moon, i.e half the Zodiac?

राहुर्द्व्यं यदि स्याद् ग्रस्तेस्तमितेऽथवोदिते चन्द्रे  ।

तत्समगतिनान्येन ग्रस्तः सूर्योऽपि दृश्यते ॥

Transliteration Raahurdvayam (Two Rahus) yadi (if) syaad (exist) grasthE (grasps) asthamithE (during setting) athavaa (or) udithE (during rising) chandrE (of Moon)

Tat(That) samagathi(co-moving) na (not) anyEna (by other) grasthaH sooryO(Sun) api(also) drshyathE (is seen)

Meaning If there are two Raahus, then, when one Rahu grasps the Moon during rising or setting, why does the other Rahu not seen grasping the Sun simultaneously?

With these arguments, weaving geometry timing and logic, VarahaMihira demolishes the Rahu as snake theory, establishes that shadows and the Moon cause the eclipses.

It is easy to forget that until the arrival of Vasco da Gama and subsequent Europeans, paper was unknown to Indians, who for some reason, never imported it from China. In India, paper became a popular medium of documentation only in the beginning of the 19^th century. Indians mostly used palm leaves and tree barks for writing.

Additionally, astronomy and mathematics were restricted to students of small schools. The general public, even the well educated, would find it difficult to follow some of these concepts. VarahaMihira intended this explanation only for astronomers. Hence, it is no surprise that the general public continued to believe in the two celestial snakes explanation.

In schools today, eclipses are taught with rote instruction, as though only Europeans explained them, and in very early classes. Since almost all teachers of science are ignorant of Sanskrit, such a simple but elegant proof is not included in any syllabus. Indian astronomers, except Aryabhata, are considered orthodox and superstitious. But here is the very orthodox VarahaMihira, with a very scientific explanation! If you are a school or college science teacher, please feel free to use this material in your class.

References Mostly, I quote from Ramakrishna Bhat’s translation of Brihat Samhitaa. I also used Chidambaram Iyer’s translation. I enjoyed reading Bhat’s book in the KV Sarma library and discussing with and learning from “Nagupoliyan” Balasubramanian.

Postscript I remember reading in one of VarahaMihira’s texts that eclipse shadows are convex, whereas if a snake were to swallow the orbs, its concave mouth would cause a different shadow. But, I cannot find it in either PanchaSiddhantikaa or Brihat Samhitaa. If anyone reading this discovers that sloka, please let me know.

My earlier columns on VarahaMihira

1. VarahaMihira slokam on Agastya

2. Some slokas on Indian Astronomy

கப்பலோடிய ஆங்கிலேயர்

சீன தேசத்திலிருந்து பாரதம் வந்த பயணிகள் ஃபாஹியனும், யுவான் சுவாங்கும், முகமது பின் துக்ளக் ஆட்சி காலத்தில் வந்த அரபு பயணி இபின் பதூதாவும், கடல்வழி வந்த வாஸ்கோ ட காமாவும், கொலம்பசும் இந்தியாவில் பள்ளிப் புத்தகங்களிலேயே நமக்கு பழக்கமான பெயர்கள். பின்னர் தனியாக வரலாறு படித்த நம்மில் சிலருக்கு மார்க்கோ போலோ, அல் பெருணி, டொமிங்கோ பெயஸ் போன்ற பயணிகளின் பெயர்களும் தெரிந்தவையே. வரலாற்றில் ஆயிரக்கணக்கில் வணிகர்களும் புனித யாத்திரிகரும், நாடோடியும் இருக்க, இச்சிலரின் பயண நூல்களே அவரவர் புகழுக்கு காரணம். சமீபத்தில் காஞ்சியிலிருந்து சீனம் சென்ற போதிதருமரும் பிரபலமாகி வருகிறார்.

டார்வினின் கடற்படை நூலிலிருந்து ஒரு பக்கம்

மேலுள்ளவரில் பதூதா இஸ்லாமிய நீதிநூல் பண்டிதர். அதனால் பல நாடுகளில் அவர் காஜி (நீதிபதியாக) பணிபுரிந்தார். சீனர் இருவரும் பௌத்த நூல் தேடி வந்தவர். போலோ வணிகர்.

அல் பெரூணி தனித்து நிற்கிறார். ஏன்? அவர் ஒரு விஞ்ஞானி.  அவரது “இந்தியா” நூல் ஒரு வரலாற்று நூல் மட்டுமல்ல. அது ஒரு அறிவியலாற்றுப்படை.

விஞ்ஞானிகளே அபூர்வம். அவர்கள் பயணம் செய்வது அதை விட அபூர்வம். அதிலும் பயணநூல் எழுதுவதும், அந்து இன்றும் நிலைப்பதும் மாபெரும் அபூர்வம். இவ்வகையில் அல் பெரூணி வரண்டக்கடலில் ஒரு தீவாக திளைக்கிறார்.

பதினேழாம்-பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் இது மாறியது. ஆங்கில கலபதி ஜேம்ஸ் குக், உலகம் சுற்றிய முதல் விஞ்ஞானி என்று சொல்லலாம். பிறகு ஜெர்மனியிலுருந்து ஒரு மிகப்பெரிய மேதாவி தென் அமெரிக்காவிற்கு சென்றார்.

அலெக்ஸாண்டர் ஃபான் ஹம்போல்ட்! அக்காலத்தில் பல கப்பல் பயணக்கதைகளும் நூல்களும் பிரபலமாயிருந்தாலும் ஹம்போல்ட் எழுதிய  ‘புதியகண்டத்தின் புவிமத்திய தேச பயணச் சுயசரிதம்’ (Personal Narrative of Voyages to the Equinoctial Regions) அறிவியல் ஆர்வலருள் ஒரு பெரும் தாக்கத்தை உண்டாக்கியது. அதை படித்தபின் சார்ல்ஸ் டார்வினுக்கு கடல் பயணம் செய்ய ஆசை மூண்டது. ஆங்கில அரசு அக்காலத்தில் உலகின் எல்லா நிலங்களையும் சீராக அளந்து வரைபடம் செய்யும் பணியில் இருந்தது. இதற்கு, கேப்டன் ஃபிட்ஸ்ராய் (Fitzroy) தலைமையில் “பீகிள்” என்ற கப்பலுக்கு நிதியும் கருவிகளும் கொடுத்து, தென் அமெரிக்காவின் வரைபடம் செய்யும் பணிக்கு அனுப்பியது. மாப்பிள்ளை தோழன் போல் கலபதி தோழன் என்ற பதவியை உறுவாக்கியது. 1831 ஆண்டு டிசம்பரில் அந்தப்பதவியில் டார்வின் அக்கப்பலில் சென்று ஐந்தாண்டு கடல் பயணம் செய்தார். பயண நாட்களில் கலபதி கொடுத்த சார்ல்ஸ் லையல் (Charles Lyell) எழுதிய “புவியியல் அடிப்படைகள்” (Principles of Geology)என்ற நூலை டார்வின் படித்து, பல நிலங்களை லையலின் தரிசனத்தில் உலகை பார்க்க கற்றுக்கொண்டார். அவரது உயிரியல் கருத்துக்கள் உருவாக அந்த தரிசனமே பெரும் அடிப்படையாக விளங்கியது. பூகம்பத்தையும், புரட்சிகளும், காட்டுவாசிகளும், புதிய நாகரிகங்களும், எரிமலை தாக்கமும் கண்ணால் கண்டார். கடல்வற்றியதால் மாறிய நிலத்தின் அமைப்பை பற்றியும், உயிரினங்களுக்கு இதனால் உருவான மாற்றங்களையும் அப்பொழுது உணரத்தொடங்கினார்.

டார்வின் நாளேடு குறிப்பு

இங்கிலாந்து திரும்பிய பின் “பீகிளில் பயணங்கள்” (Voyages of the Beagle) என்ற ஒரு நூலை எழுதினார். தன் முன்னோடி ஹம்போல்ட்டின் நூலைப்போலவே டார்வினின் நூலும் புகழ்பெற்று, மற்ற விஞ்ஞானிகளை பயணம் மேற்கொள்ள தூண்டியது. டார்வினின் கடல் பயணத்தையும், இவ்வகையில் பயணித்தவரில் மூவரின் பயணத்தையும் “டார்வினின் கடற்படை”(Darwin’s Armada) என்ற ஐயன் மெக்கல்மான் (Iain McCalman) நூல் வர்ணிக்கிறது. ஜோசஃப் ஹுக்கர் (Joseph Hooker), தாமஸ் ஹக்ஸ்லி (Thomas Huxley), ஆல்ஃப்ரட் ரஸ்ஸல் வாலஸ்(Alfred Russel Wallace), ஆகிய இம்மூவரின் ஆய்வுகளும் பரிணாம வளர்ச்சி விதிகளின் அஸ்திவாரமாக விளங்கின.

டார்வின் ஒரு பணக்கார குடும்பத்தின் வாரிசு. மற்றமூவரும் அப்படியில்லை. அவர் ஓவ்வொருவரின் கதையும், பயணமும், பணியும், ஆய்வும் வியப்பூட்டுபவை. ஹுக்கர் தாவரவியல் மேதை. டார்வின் தென் அமெரிக்காவும் ஆஸ்திரேலியாவும் சென்றார். ஹுக்கரோ ஜேம்ஸ் ராஸ் (Captain James Ross) என்ற புகழ்பெற்ற கலபதியின் கப்பலில் அண்டார்ட்டிக்காவிற்கும் “வாட்டும் தனிமைத்தீவு” என்றழைக்கப்பட்ட கெர்கூலன் தீவிற்கும் பின் ஆஸ்திரேலியாவிற்கும் சென்று தனக்குமுன் எந்த விஞ்ஞானியும் பார்க்காத செடிகளையும் பாசிகளையும் கடவாழ் ஜந்துக்களையும் பார்த்தும் சேகரித்தும், வித்தியாசமான ஆய்வுகளை செய்தவர். கலபதி ராஸ் காந்த வட துருவத்தில் கொடி நாட்ட முதல் மனிதர் என்பதும், பூகாந்த கோட்பாடுகளை ஆய்வதிலும் காந்த தென்துருவத்தில் கால்வைக்கும் ஆவலிலும் செயல்பட்ட விஞ்ஞானி எனபது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஹக்ஸ்லி பிற்காலத்தில் ஆத்திகத்திற்கும் நாத்திகத்திற்கும் நடுவான “அறியாநிலை” (Agnosticism) என்ற கோட்பாட்டை போதித்தவர். கட்டுரை எழுதியும் உரைகள் நடத்தியும் ஒரு முக்கிய அறிவுஜீவியாக செயல்பட்டவர். கடல்வாழ் ஜந்துகளை சேகரித்து பல ஆய்வுகளை செய்த இவர், வடகிழக்கு ஆஸ்திரேலியாவிலும் புதுகினி தீவுகளிலும் வீரபிரதாபங்களை செய்து, ஒரு அட்டகாசமான் காவியக்காதல் கதையை வாழ்ந்து, பிற்காலத்தில் டார்வினின் கொள்கை பிரச்சார பீரங்கியாக புகழ்பெற்றார்.

சார்ல்ஸ் டார்வின்  - ஆல்ஃப்ரட் வாலஸ்

வாலஸ் பெயரை என் வலைப்பதிவிற்கு சூட்டியுள்ளேன். அவரைப்பற்றி ஒரு கட்டுரை எழுதியுள்ளென். மேலும் பல எழுதுவேன்.  1836 இல் இங்கிலாந்து திரும்பிய டார்வின், அடுத்த இருபது ஆண்டுகளக்கும் தன் “பரிணாம வளர்ச்சி” கொள்கையை ரகசியமாகவே வைத்திருந்தார். லையலையும் ஹுக்கரையும் பிரியா நண்பராய் கொண்டு அவர்களைப்போல் சிலருடன் மட்டுமே இதை பகிர்ந்த்துகொண்டார். அக்கொள்கையை நூலாய் வெளிவிடும் முன் அசைக்கமுடியாத ஆதாரங்கள் வேண்டும் என்று எண்ணி, இருபது ஆண்டுகள் ஆய்வு செய்து ருசுக்களை சேகரித்தார். 1859இல் இந்தொனீசியாவிலிருந்த வாலஸ் ஒரு கட்டுரையை டார்வினுக்கு அனுப்பி கருத்துக்கோரினார். தான் இருபது வருடம் காத்து வளர்த்து பெருநூல் தொகுப்பாக வெளியிட விரும்பிய தத்துவத்தை, ரத்தினச்சுருக்கமாய் ஒரு கட்டுரையில் வாலஸ் எழுதியதை கண்டு, இடி தாக்கியது போல் மனமுடைந்து போனார் டார்வின். நண்பர்கள் லையலும் ஹுக்கரும் ஒரு சமரச யுக்தி செய்து டார்வின், வாலஸ் இருவரும் எழுதியதாக ஒரு கட்டுரையை லின்னேயன் சங்கத்தில் வாசித்தனர். இதன் பின்னரே டார்வினின் பரிணாம வளர்ச்சி இன்று நாம் அழைக்கும் விதி, “இயற்கையின் தேர்வு முறையால் தோன்றிய் உயிரின வகைகள்” (On the Origin of the Species by means of Natural Selection) என்ற தலைப்பில் வெளிவந்து உலக சரித்திரம் படைத்தது.

டார்வினை அறைகுறையாக அறிந்த வாசகரும் அறிவியல் ஆர்வலரும் இம்மூவரை பற்றி பெரிதும் கேள்விப்பட்டிருக்க மாட்டார். நால்வர் பயணக்கதையையும் சொல்லும் “டார்வினின் கடற்படை” நான் மிகவும் ரசித்து படித்த நூல்.

அக்டோபர் 8, புதன் கிழமை, இந்நூலை தியாகராய நகரில் தக்கர் பாபா பள்ளியில், காந்தி நிலையத்தில் நான் மாலை 6:45 மணிக்கு விமரிசனம் செய்கிறேன். அனைவரும் வருக.

ஒட்டிய பதிவுகள் 

சொர்கத்தின் பறவைகள்

Fossil site near Madras
Lynn Margulis - Convergent evolution : Symbiogenesis

The Art and Aesthetic of Driving

I saw the movie Rush on TV last weekend, while Narendra Modi was orating in Madison Square Garden in New York. The movie is about the Formula One racing – particularly the contest between two drivers, Niki Lauda of Austria and James Hunt of England. Racing is the only thing they have in common – their characters are diametrically opposite.

James Hunt is a womanizer, aggressive, muscular, handsome, utterly contemptuous, a bag of testosterone that artists decry in life and celebrate in art.

In one scene, Lauda is given a lift by a woman, Marlene. He hasn’t told her that Ferrari just signed him up. He makes remarks about various aspects of the car. When the car breaks down, she tries to use her sex appeal to get a lift. A passing car stops – not for her, but recognizing Niki Lauda – and they ask him to drive their beat up old car. This is how Marlene discovers who he is. “You cant be a Formula One driver,” she says. “They have long hair, they are sexy, shirts open upto here...” she pauses. “Besides, you are driving like a old man.” Lauda merely smiles!

“Why don’t you drive fast?” she asks.

“There is no need to drive fast,” he retorts. “It increases the percentage of risk. Right now, there’s no reward, no incentive.”

Lauda’s reply is astounding, for any driver. Formula One driver, it is totally unbelievable.

In the brilliant cinematic moment, that every race fan waits for, Marlene challenges him, when he calmly asks, “Why should I drive fast?”

“Because I am asking you to.”

It’s brief, all cuts and flashes and sound effects, but for the next few seconds of film, there’s shifting of gears, the roar of the engine and the uncontrolled excitement of the guys who gave Niki Lauda a lift as he careens their ordinary car through the Italian country side. And Marlene for the first time, discovers acceleration. We have seen far better scenes of car racing, and some terrific driving and road stunts, in movies like Ronin or Iron Man, with far larger budgets. Considering how much time is devoted in movies to races and chases – in bikes, cars, planes, trains, boats etc., the general opinion is that driving fast is the ultimate skill on the road. It is exactly this aspect, and that of living fast, that the movie’s other character, James Hunt displays.

In this context, it is utterly amazing, that the philosophy of driving as espoused by Lauda, actually made it to a film on car racing! I have only known about Lauda’s name – and all I have seen of car racing is mostly Formula 1 or CART on TV. Other races like Nascar, Le Mans etc don’t interest me, and bike racing rarely does either.

Alistair MacLean’s The Way to Dusty Death is a terrific book about the racing world, is a terrific read. But it is a crime story and about racing, not driving. Reader, if there are any books you know about driving – please let me know.

Lauda’s philosophy is about driving. Anyone who takes pleasure in driving a car, derives pleasure in how it responds, how it growls, how it takes curves, the feel of accelerational gravity, how the car eats tarmac, how it glides smoothly sideways, the pleasure of overtaking a whole bunch of cars, the recognition of other drivers or the mild envy or admiration when they see you do something special on the road – such a person knows the pleasure of driving, not just the pleasures of the scenery on the road. Few of us ever drive a racing car or on a race course. For those few of us lucky enough to have driven a sports car, with an engine that can growl and squeal and slice through the wind and delight and exhilarate and put a grin on your face, philosophy is something that you place in the back seat, assuming your car has a back seat.

But : it isn’t really – when you come up very quickly on the tails of a much less powerful car, and its driver pulls over in fear or irritation, you know you have done the wrong thing, the road is not a race course. That philosophy, Do no harm, is part of the basic principle of driving. 

For most of us driving is a skill. For professionals like cab or truck or bus drivers, it is a craft. I wonder whether professional drivers have developed a sense of art about driving.

But truly, truly, truly, for those who enjoy driving, it is an art, and it has an aesthetic. The aesthetics of the art of driving varies from person to person, car to car, place to place, perhaps even with age and company and music and mindset.