நாகசாமி - கற்றதும் பெற்றதும்

Smt Vallabha Srinivasan has translated my tribute to Dr Nagaswamy in Madras Musings into Tamil.

மதராஸ் மியூஸிங்ஸ் இதழில் வந்த ஏன் கட்டுரை - தோழி வல்லபா சீனிவாசனின் தமிழாக்கம்

------------------------------

தினசரிகளில் வரும் தொல்லியல் வரலாற்றுக் கட்டுரைகளின் மூலமாகவே முதன் முதலாக டாக்டர் ஆர் நாகசாமியைப் பற்றி அறிந்தேன். 2009 ம் ஆண்டு மாமல்லபுரம் பற்றியதான அவரது கட்டுடைக்கும் ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையைப் படித்தேன். அதில் அவர் “மாமல்லபுரத்திலிருக்கும் அனைத்துக் கோயில்களையும் காட்சிச் சிற்பங்களையும் கட்டியது ராஜசிம்ம பல்லவனே!” என்ற கருத்தை முன் வைத்தார். அதுவரை ஜூவோ துப்ரே (Jouveau Doubreil) என்பவர் 1915 ல் முன்வைத்த, ‘மாமல்லபுரச் சின்னங்கள் முதலாம் நரசிம்ம பல்லவர், அவரது பேரன் பரமேஸ்வரன், அவரின் மகன் ராஜசிம்மன் ஆகிய மூவராலும் கட்டப்பட்டவை’ என்ற கருத்தே, ஒரு நூற்றாண்டு காலமாக வரலாற்றாசிரியர்களிடையே நிலவியது. அந்தக் கருத்தை கட்டுடைத்த இந்த ஆய்வு ஒரு மர்ம நாவல் படிப்பது போன்ற உணர்வை ஏற்படுத்தியது. அதற்காக அவர் சேகரித்து முன்வைத்த,

கட்டுமானக் கலை, கல்வெட்டு, அழகியல் ரசனை, கவித் திறன், வரலாற்று ஆதாரங்கள் சார்ந்த பல்வேறு வாதங்கள் பிரமிக்கத் தக்கவை.

பொதுவாக நாகசாமியை ஒரு பெரும் முதியவராக, தமிழ்நாட்டுத் தொல்லியலின் பீஷ்ம பிதாமகராகவே நினைவு கூர்கிறோம். அது அவருக்கு 150 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே தொல்லியலில் அவரால் பெரிதும் மதிக்கப்படுகிற, T N ராமச்சந்திரன், சிவராம மூர்த்தி போன்றோரை அவமதிப்பது போலாகும். இவர்களுடன் நாகசாமியும் பணியாற்றி கற்றவை பற்பல. அவரது சாதனைகள் அவர் இளைஞராக இருந்த போதே வந்தவை என்பதையும் மறந்து விடுகிறோம். ராஜசிம்மன் பற்றிய ஆய்வுக் கட்டுரையை எழுதிய போது அவரது வயது 32! தென்னிந்திய வரலாறு என்ற பெரும் படைப்பின் முன்னுரையில் K A நீலகண்ட சாஸ்திரி, இளைஞர் நாகசாமியின் விலைமதிப்பற்ற ஆலோசனைக்கு நன்றி கூறி இருக்கிறார்.

நாகசாமி ஒரு பிரமிக்கத்தக்க இளைஞராக இருந்தார். அவர் பல ஆண்டுகள் உயிரோடிருந்து பல துறைகளை மேம்படுத்தியது நம் அதிர்ஷ்டமே! வரலாறு, நடனக்கலை, இசை, இலக்கியம், மதம்…தொல்லியலும் கல்வெட்டியலும் மட்டும் அல்ல. வில்லியம் ஜோன்ஸ், அலெக்சான்டர் கன்னிங்ஹாம் போன்ற சிறந்த ஆங்கிலேய ஆராய்ச்சியாளர்கள் தொடங்கி வைத்த ஒரு கலாசாரத்தின் விளக்காகத் திகழ்ந்தார் நாகசாமி. மேலும் தமிழிலும், சம்ஸ்கிருத்த்திலும் அகண்ட ஆழ்ந்த இலக்கியத் திறமை கொண்டவராகவும் இருந்தார். பகுத்தறியும் ஆராய்ச்சியில் எவ்வளவு மதிப்பு கொண்டவராக இருந்தாரோ, அவ்வளவு தன் பக்தியிலும் பெருமை கொண்டவராக எப்போதும் நெற்றியில் மூன்று பட்டை விபூதியுடன் காணப் படுவார்.

தமிழ் பாரம்பரிய அறக்கட்டளையைத் துவங்கிய, ஐஐடி டெல்லியில் பணியாற்றிய பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் ஏற்பாடு செய்திருந்த மாமல்லபுரம் கல்விப் பயணத்திற்காக இவரது ராஜசிம்மன் ஆய்வுக் கட்டுரையைப் படிக்க நேர்ந்தது. சுவாமிநாதன் நாகசாமியுடன் சென்ற சித்தன்னவாசல் பயணத்தை நினைவு கூர்ந்தார். சித்தன்னவாசலில் பழைமையான சமண ஓவியமும், பாண்டியர் கால தமிழ் வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டும், தமிழ் பிராமியிலான சங்க காலக் கல்வெட்டும் இருக்கின்றன. நாகசாமி உற்சாகம் கொண்டவராக அங்கு ஆடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்த சிறுவனிடம் ஒரு காகித்த்தில் இந்த எழுத்துக்களை எழுதிக் காண்பிக்க ஆரம்பித்தாராம். அந்த ஆடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒரு பெரும் உலகறிந்த ஆராய்ச்சியாளர் தனக்கு கல்வெட்டு சொல்லித் தருகிறார் என்று அறிந்திருப்பானா?

இவ்வாறு இந்நாட்டின் ஒவ்வொரு பிரஜையும் இந்நாட்டு பாரம்பரியப் பெருமையை அறிந்து பெருமை கொள்ள வேண்டும் என்று எண்ணியவர் நாகசாமி. தொல்லியலும், கல்வெட்டியலும் சமூகத்திலிருந்து விலகி அறிவுசார் கல்வி அரங்குகளிலும், காட்சியகங்களிலும் தீவு போல இருப்பதை அவர் விரும்பவில்லை. வரலாற்றுச் சின்னங்கள் சுரண்டப்பட்டு கருங்கல் குவாரிகளாகவும், ஆயிரம் வருடம் பழமை வாய்ந்த ஓவியங்கள் வெள்ளை அடிக்கப் பட்டும், வெங்கலச் சிலைகள் திருடி விற்கப் பட்டும், புதுப்பிக்கப்படுகிறது என்ற பெயரில் பழமையான சின்னங்கள் அழிக்கப்படுவதுமான அவல நிலையில் இருக்கும் இக்காலத்தில் இதைவிட முக்கியமானதாக எது இருக்க முடியும்?

இந்தியாவிலேயே முதன் முதலாக ஒரு மாநிலத்தில் தொடங்கப்பட்ட தொல்லியில் துறையான தமிழ்நாடு தொல்லியல் துறைக்கு, 1966 ல் நாகசாமி தலைமை ஏற்றார். புத்தகங்கள் விலை மிக்கதாகவும், நூலகங்கள் அரிதாகவும் இருந்த கால கட்டத்தில் பல சிறிய விலை மலிவான துண்டுப் பிரசுரங்களை பதிப்பித்தார். பன்னிரண்டு மாவட்டங்களில் அருங்காட்சியகங்கள் அமைக்க அரசாங்கத்தை வற்புறுத்தினார். இதற்கு முன் சென்னையிலும், புதுக்கோட்டையிலும் மட்டுமே அருங்காட்சியகங்கள் இருந்தன. மற்ற மாநில தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கோயில் சுவர்களிலுள்ள தமிழ்க் கல்வெட்டுகளை இவரது சீடர்கள் நேரடியாகப் படிப்பதைக் கண்டு வியந்தனர். அவர்கள் மாநிலங்களில் பதிவுப் பிரதி எடுக்கப் பட்டு, பின்னர் பல நாட்கள் படித்தறியும் ஒரு நீண்ட செயல்முறையாக இருந்தது இது.

அவருக்கும் சில வீழ்ச்சிகளும், சர்ச்சைகளும், அரசியல் சார்ந்த கருத்துசார்ந்த மோதல்களும் இருந்தன. அவர் ஒரு முறை பதவி நீக்கம் செய்யப் பட்டார். விசாரணைக்குக் காத்திருந்த நேரத்தில் அவர் வருந்தி அமர்ந்திருக்கவில்லை. சிறையிலிருந்த போது புத்தகங்கள் எழுதிய இந்திய விடுதலைப் போராட்டத் தலைவர்களைப் போல, தன் கலை மற்றும் இலக்கியத் திறமையை முழுவதுமாக உபயோகித்து, "ராஜராஜ சோழன்," "ராஜேந்திர சோழன்," "மணிமேகலை," "அப்பர்" போன்ற வரலாற்று, சமய நாயகர்கள் மீதான பல நாட்டிய நாடகங்களை வடிவமைத்தார். கபிலா வாத்ஸ்யாயன் என்பவருடன் இணைந்து சிதம்பரம் நாட்டியாஞ்சலி என்ற நடன விழாவைத் தொடங்கினார். அவரது பல நாட்டிய நாடகங்கள், நாட்டின் புகழ்பெற்ற கலைஞர்கள் பங்குபெற்று இந்தியாவில் மட்டுமின்றி, ஜெர்மெனி, ஸ்வீடன், அமெரிக்கா, கனடா போன்ற வெளிநாடுகளிலும் அரங்கேற்றப்பட்டன.

தமிழில் சங்க இலக்கியம் பற்றி "யாவரும் கேளிர்" என்ற நூலையும், தமிழ்நாட்டின் ஓவியம் சிற்பக் கலை பற்றி "ஓவியப் பாவை" என்ற நூலையும் பொது மக்களுக்காக எழுதினார். ஆங்கிலத்தில் பல ஆய்வுப் புத்தகங்களை எழுதினார் - "சஹ்ருதயா"; "காஞ்சிபுர விஷ்ணுக் கோயில்கள்"; "பழமையான தமிழ் சமுதாயமும் அதன் சட்டங்களும்".

"வெங்கலச் சிலைகள் (சோழர் காலம்)"; "மாமல்லபுரம்"; "கங்கை கொண்ட சோழபுரம்" - தமிழ் நூல்களையும் எழுதினார் . அவரது இணைய தளம் அவரது புத்தகங்களும், கட்டுரைகளும் கொண்ட ஒரு பல்கலைக் கழகம்.

சம்ஸ்க்ருத இலக்கிய வார்த்தைகள் பரிச்சயம் இல்லாத மக்களைக் கருத்தில் கொண்டு, பல சிற்பங்களுக்கு தேவாரம், திவ்யப் பிரப்பந்தம் சொற்றொடர்களிலிருந்து அழகான தமிழ்ப் பெயர்களை உருவாக்கினார். "மாமயிடன் செறுக்கறுத்த கோலத்தாள்" என்று மஹிஷாசுர மர்த்தினியையும், திருமங்கை ஆழ்வார் சொன்ன கடல் மல்லை கிடந்த கரும்பு என மாமல்லபுர அனந்தசயன விஷ்ணுவையும் வர்ணித்தார். வலம்புரம் என்ற இடத்தில் கிடைத்த தானம் பற்றிய கல்வெட்டில் ‘வட்டணைகள் பட நடந்த நாயகர்’ என்றிருந்தது. யாருக்கும் அதன் பொருள் விளங்கவில்லை. ஆனால் நாகசாமி அப்பரின் ஒரு பாடலில் “வட்டணைகள் பட நடந்து மாயம் பேசி வம்புறத்தே புக்கங்கே மன்னினாரே” என்று பிக்ஷாடனர் குறிப்பிடப் படுவதைக் கூறி, சோழர் கால பிக்ஷாடனர் ஐம்பொன் சிலையுடன் இதை இணைத்தார். இது அவரது தனித்துவமான திறமை.

மூன்று மொழிகளிலுமான பரந்த ஞானம், வேதம், ஸ்மிருதி, ஆகமங்கள், பரத நாட்டிய சாஸ்திரம், சம்ஸ்கிருத காவியங்கள் இவற்றில் இருந்த ஆழ்ந்த ஆளுமை, அதே போல தமிழில் தொல்காப்பியம், சிலப்பதிகாரம், இதர தமிழ்க் காப்பியங்கள், சங்க இலக்கியம், பக்தி இலக்கியம் போன்றவற்றில் இருந்த புலமை, கல்வெட்டில், வரலாற்றில் இருந்த திறமை, மூன்று நூற்றாண்டுக்கான ஆங்கில ஆராய்ச்சிக் கல்வியின் அறிவு ஆகியவை இவரை அரிதிலும் அரிதான ஆராய்ச்சியாளராக அடையாளம் காட்டியது. நாட்டில் இவ்வளவு பரந்த ஞானம் உள்ளவர்களை விரல்விட்டு எண்ணி விடலாம். அதிலும் திறம்பட எழுதவும், பேசவும் முடிந்தவர் சிலரே.

சில ஒற்றைப் புத்தக பண்டிதர்களும், ஒரு மொழிப் புலவர்களும் நாகசாமி மேல் ஏளனத்துடன் வசைமாறி பொழிந்தனர். சில நேரம் அவர்களுக்கும் தக்க பதிலளித்தார்.

சில தனிப்பட்ட நிகழ்வுகள் - காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயிலை, நான் புரிந்து கொள்ளத் திண்டாடிய போது ‘அதைக் கட்டிய ராஜசிம்மன் அந்தக் கோயிலை அதிமானம் அதி அத்புதம் என்றே வர்ணிக்கிறான் என்று எடுத்துக் காட்டினார். அதாவது "சரியாக அளவிடப்பட்ட அற்புதம்" என்பது. அது என் கண்களைத் திறந்தது : அந்த ராஜசிம்மனின் வார்த்தைகளைக் கொண்டே அந்தக் கோயிலை அணுக வேண்டும் என்று புரிந்து கொண்டேன். 2014 ல் நாகசாமி அவர்களை கௌரவிக்கும் விதமாக நடத்தப்பட்ட தமிழ்ப் பாரம்பரிய அறக்கட்டளையின் பேச்சுக் கச்சேரி நிகழ்வுக்காக நாகசாமி அவர்களின் பன்னாட்டு ஆய்வுக் கட்டுரைகளை அலசும் கௌரவத்தை சுவாமிநாதன் எனக்கு அளித்தார். கைலாசநாதர் கோயிலில் ராஜசிம்மன் தன் அழகிய எழுத்துக்களில் பொறித்து வைத்திருந்த பட்டப் பெயர்கள் - ‘அத்யந்தகாமன்’ (எல்லையில்லா விருப்புடையவன்), ‘கலாசமுத்ரன்’ (கலைக்கடல்). இரு பட்டப் பெயர்களையும் ஒரு சட்டையில் தைத்து எழுதி அவருக்குப் பரிசளித்தோம். அதை ஆனந்தமாக அடுத்த நாளே அணிந்து கொண்டார்.

சட்டையில் அத்யந்தகாமன், கலாசமுத்ரன்  

பெஞ்சமின் பாபிங்டன் 1830 ம் ஆண்டு எழுதி மறக்கப்பட்ட பல்லவ கல்வெட்டு பற்றிய ஒரு ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையை நான் கண்டறிந்த போது அவர் மிகவும் அகமகிழ்ந்து அவர் வீட்டிலேயே ஒரு கூட்டத்திற்கு ஏற்பாடு செய்து அதைப் பற்றிப் பேச வைத்தார். அவருடன் மேடையைப் பகிர்வது என்ன ஒரு பெருமை!

பாபிங்டன் பல்லவ கல்வெட்டு  

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த ஒரு கருத்தரங்கில், உத்திரமேரூர் பற்றிய ஒரு உரைக்காக ஒரு குடத்தில் சிறு காகித்த் துண்டுகளைப் போட்டு இளைஞர்களை எடுக்கச் செய்தார். இதன் மூலம் உத்திரமேரூர் கல்வெட்டில் குறிப்பிடப் பட்ட, பயம் பாகுபாடு இன்றி தலைமை வகிப்பவரைத் தேர்ந்தெடுக்கும் குடவோலை முறையை கண்கூடாக நடத்திக் காட்டினார்.

ஓரிரு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு சோகம் அவரைத் தாக்கியது. அவரது முப்பது வயது கூட நிரம்பாத பேரன் ஒரு நோயால் மரணித்தார். அதற்கு அமெரிக்கா சென்று விட்டு திரும்பியிருந்த போது இங்கு, சொல்லிலும் பேச்சிலும் வல்ல ஆய்வாளர் ஒருவர், சமூக வலைத் தளங்கள் அவரை தூற்றியதற்காக மனமுடைந்து, இனி தான் பேசவே போவதில்லை என்று அறிவித்திருப்பதை கேள்விப் பட்டார். நாகசாமி அவரைத் தொலைபேசியில் அழைத்து அவர் விபரீத முடிவை விசாரித்துக் கொண்டே, தனக்கு நேர்ந்த துயரத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டார். அந்த இளைஞர் புரிந்து கொண்டார். இத்தகைய தாங்க முடியாத் துயரம் 80 வயதிற்கு மேற்பட்ட முதியவரான அவருக்கு ஏற்பட்ட போதும், அது அவரது ஆராய்ச்சியிலிருந்து அவரை விலக்கவில்லை எனும் போது எதிரிகள் வசைபாடும் காரணத்தால், அவரில் பாதி வயது கூட நிரம்பாத ஒருவர் விலகுவதா?

கலைக்கடல் நாகசாமியை நான் சந்தித்தது ஒரு வரம். அவர் செப்பும் மொழி கேட்டது ஒரு பாக்கியம். அவர் நூல்களைப் படித்தது ஈடில்லாக் கல்வி. அவருடன் உறவாடி உள்ளம் மகிழ்ந்த மணித்துணிகள் அதி அற்புதம்.

Related Essays

Nagaswamy - Beyond borders (Essays)

The third Rajasimha inscription - Babington's surprise

மயிலாப்பூரில் பல்லவர் இசை - நாகசாமி உரை

காஞ்சி கைலாச நாதர் கோயில் அலங்கார லிபி

Related Videos 

அத்யந்தகாமன் - நாகசாமி நினைவுகள் (தமிழ் பாரம்பரிய அறக்கட்டளை)

மாமல்லபுரம் 2000 ஆண்டுகள் (தமிழ் பாரம்பரிய அறக்கட்டளை)

New light on Mamallapuram (with Dr Nagaswamy at Tamil Arts Academy)

காஞ்சி கைலாசநாதர் கோவில் - அதிமானம் அதி அற்புதம் 

Nagaswamy - A Tribute

This essay was published in Madras Musings on February 1, 2022

-------------

I first heard of Dr Nagaswamy in newspaper articles about archaeological or historical discoveries. In 2009, I read his path breaking 1962 thesis on Mamallapuram. In this, Nagaswamy proposed that Rajasimha Pallava was the author of all the monuments of Mamallapuram. Until then, the consensus among historians was the one proposed by Jouveau Doubreil in 1915, that three Pallava kings, Narasimha Pallava I, his grandson Parameshvara and the latter’s son Rajasimha were each author/patrons of different monuments in Mamallapuram, over a century.

It was as thrilling as a Sherlock Holmes or Agatha Christie murder mystery. The various aspects of architecture, epigraphy, aesthetic sensibility, poetic skill and other historical evidence he marshaled in his arguments were brilliant.

We mostly remember Nagaswamy as a grand old man, the Bhishma Pitamaha of archaeology in Tamilnadu. That’s a disservice to brilliant archaeologists who preceded him for 150 years, some of whom like TN Ramachandran, Sivaramamurthi etc Nagaswamy himself worked with, and held in high regard. We also forget that his accomplishments came when quite young. The Rajasimha thesis was written when he was only 32! KA Nilakantha Sastry, in his preface to his magnum opus, “History of South India,”  (fourth edition, 1976), thanked the young Nagaswamy for his invaluable advice. 

If anything, Nagaswamy was brilliant young man. We are fortunate that he lived long and enriched several fields: history, dance, music, literature, and religion, not just archaeology and epigraphy. He was a torch-bearer of a brilliant tradition of academic scholarship launched by such British stalwarts as William Jones and Alexander Cunningham, but also had the broad, deep learning in both Tamil and Sanskrit literature. Always seen wearing a three-striped vibhuti across his broad forehead, he was as proud of his bhakti, as he was respectful of scientific research.

I encountered his Rajasimha thesis as part of my preparation for  a site seminar at Mamallapuram, organized by Prof Swaminathan, an ex-professor of IIT-Delhi, who founded Tamil Heritage Trust. Swaminathan recalled a trip to Sittannavasal with Nagaswamy. Sittannavasal has a ancient Jain painting, a Pandya Tamil inscription in vattezhuthu script and a Sangam era inscription in Tamil Brahmi script. Nagaswamy seized by enthusiasm, grabbed a sheet of paper and began demonstrating these scripts to a teenage goat-herd standing around the monument! Did the nonplussed goat-herd realize, that a scholar of international repute was teaching him epigraphy?

But this spirit, of wanting every citizen to learn about and be proud of his or her heritage, characterized Nagaswamy. He didn’t want archaeology or epigraphy confined to intellectual islands like academic seminars and museums. In these times, when historical monuments face exploitation as granite quarries; thousand year old paintings are whitewashed into oblivion; bronzes are smuggled and sold; and monuments ravaged in the name of restoration and renovation, what could be more compelling?

In 1966, Nagaswamy became director of the Tamilnadu archaeological department, the first of any state in India. He published several pamphlets priced at a few paise, when books were expensive and libraries rare. He persuaded the government to build museums at twelve district headquarters – before this, only Madras and Pudukottai had museums. Archaeologists from other states marveled that his proteges could read Tamil inscriptions off the walls of temples, when in most other states it involved a laborious process of taking estampages and weeks of decipherment.

He faced his quota of setbacks and controversies, scandals and political and ideological clashes. He was suspended at one time. While he awaited an enquiry, he did not sit idle and morose. Like India’s freedom fighters who wrote books in prison, Nagaswamy put his literary and artistic talents to full use, and composed several dance dramas on historical and religious figures like RajaRaja Chola, Rajendra Chola, Manimekalai, Appar etc. With Kapila Vatsyayan, he cofounded Natyanjali, a dance fesitval in Aadavallaan Nataraja’s kanaka-sabha, in Chidambaram. Several of his dance dramas were performed by artistes of national repute, not just in India but in Germany, Sweden, USA, Canada etc. The enquiry later cleared him of all charges - there was foulplay, trying to implicate him in a corruption scandal.

He wrote Tamil books for the general public on Sangam literature (யாவரும் கேளிர் yaavarum keLir), and Tamilnadu’s painting and sculptures (ஓவியப்பாவை Oviya Paavai). He wrote scholarly tomes in English (Sahrdya ; Vishnu temples in Kanchipura; Studies in Ancient Tamil Law and Society). He compiled books on bronzes (Chola art), Mamallapuram. Gangaikonda Cholapuram in both English and Tamil. The website of Tamil Arts Academy,  is a veritable university, listing his books and articles.

Aware of the average person’s ignorance of Sanskrit literature and words, he described even popular sculptures using beautiful Tamil phrases from Tevaram and Divya Prabhandam. He used the phrase maa-mayidan-serukku-aRutta-kolattaaL (மாமயிடன் செறுக்கறுத்த கோலத்தாள்) for Mahishasura Mardhini, and Tirumangai Alwar’s phrase kadal-mallai-kidantha-karumbu (கடல்மல்லை கிடந்த கரும்பு) for Anantashayana Vishnu in Mamallapuram. A inscription in Valampuram refers to a king’s donation of “vattaNaigaL pada-nadanta naayanar”. Nobody knew what it meant, but Nagaswamy recalled a poem by Appar that refers to Bhikshaatana as “vattaNaikaL pada-nadantu maayam-pesi valampuratte pukkange manninaare” (வட்டணைகள் பட நடந்து மாயம் பேசி    வலம்புரத்தே புக்கங்கே மன்னினாரே) and connected this to a Chola bronze of Bhikshatana.

That was his unique ability. His vast mastery of three languages, his knowledge of the Vedas, smritis, agamas, Bharata’s Natya shastra, and epics in Sanskrit, his equally broad knowledge of Tolkappiyam, Silappadikaaram and other Tamil epics, Sangam literature, Bhakti literature, in Tamil, and his expertise in inscriptions, history, and three centuries of academic scholarship in English, made him that rarest of rare scholars. There are barely a handful of people with this knowledge base, few of whom could speak or write with such felicity. For this, he often earned the vituperative derision of one-book pundits and mono-lingual scholars.

Kurta with calligraphic Nagari inscriptions

Some personal anecdotes. I struggled to understand the Kanchi Kailasanatha temple. He mentioned that its patron Rajasimha used the words Atimaanam Ati-adbhutam (“a perfectly measured marvel”) to describe it. That opened my eyes: approach the temple with Rajasimha’s own words. Swaminathan offered me the singular honor of discussing Nagaswamy’s international papers at THT’s 2014 Lecture Kacheri honoring Nagaswamy. We donated to him a kurta, embroidered with the words Atyantakaama (Man of Endless Desires) and Kalasamudra (Ocean of Arts), titles of Rajasimha Pallava inscribed in the calligraphic Nagari at the Kailasanatha temple. He delightedly wore it the very next day. When I stumbled upon a long forgotten, 1830 transcript of a Pallava inscription, he was delighted and arranged a meeting at his house, to explain it. What an honour, to share the stage with him!

Program on Babington's third inscription of Rajasimha pallava
Tamil Arts Academy

At a recent seminar, for a lecture about Uthiramerur, he brought a pot, put in chits of paper with names written, and asked youngsters to pick the chits. Thus he practically demonstrated the kuda-olai system mentioned in the tenth century Uthiramerur inscription, which explained procedures to select administrators without fear or favour.

A few years back tragedy struck him. His grandson, not yet thirty years old, unexpectedly passed away from a medical emergency. When he returned from the funeral in the USA, he learnt that a young and brilliant scholar, a masterful orator, had announced that he would no more  speak in public, because of mental turmoil caused by relentless abuse by critics on social media. Nagaswamy called him up, and casually mentioned his personal bereavement. The youngster took the hint – if even such a terrible personal loss could not dissuade a man in his late eighties from continuing his scholarly researches, after brickbats from both learned and powerful rivals, should someone half his age be so easily dissuaded?

To meet Nagaswamy was a privilege, to hear him was an education, to share his company was an unforgettable pleasure. 

Related Essays

Nagaswamy - Beyond borders (Essays)

The third Rajasimha inscription - Babington's surprise

Tholkappiyam and Bharata Natyam - notes from a Nagaswamy lecture

Calligraphic inscriptions in Kanchi Kailasanatha temple

Related Videos 

Nagaswamy - A Retrospective (Tamil Heritage Trust)

2000 Years of Mamallapuram (Tamil Heritage Trust)

New light on Mamallapuram (with Dr Nagaswamy at Tamil Arts Academy)

Rajasimha Pallaveshvaram - Kanchi Kailasanatha temple 

Nagaswamy - 10 Art of the Pandyas

The Pandyan dynasty ruled from Madurai, for nearly two thousand years, in some form or another.

In the Sangam age, they had contacts with the Romans and the Greeks, as seen by coins of Claudius, Domitian, Nero, Vespasian, Tiberius and Hadrian. Tamil kings issued coins in the Roman style. Tamil literature notes that Roman artisans built palaces for kings and shaped their chariots. But little of the art of the Sangam age survives. An inscription in Poolankurichi talks of temples in the 3^rd century but none such have been discovered yet. Only a few Jaina inscriptions are found in some caves around Madurai from this period.

After the Sangam age, followed the Kalabhra period of which little is known. The first Pandyan empire, starting in the middle of the sixth century with the downfall of the Kalabhras. There were frequent skirmishes between Pandyas and Pallavas. The era of excavated cave temples began then, with Pandyas commissioning about 65, far more than the Pallavas.

The Pillaiyarpatti temple near Karaikkudi has a vattezhuththu inscription of 6^th or 7^th century. In plan and caliber of sculptures, these differ clearly from Pallava. In fact they possibly show some Chalukya influence.

Tamil Inscription, Malayadikurichi, Tamilnadu

Next comes Malaiyadikurichi, commissioned by Sevrukilaan Saatthan, in the 17^th year of Maaran Chataiyan, around 647 AD. The bhakthi movement happened around then and the Alvars Nammalvar, Madhura Kavi, Periyaalvaar and Andal lived in the Pandya country. Saivite saint Gnana Sambandar converted Pandya king Arikesari Maravarma from Jainism to Saivism.

Thirupparankunram, excavated by Sattan Ganapati, a commander under the Pandya Varaguna I, is dedicated to Siva and Vishnu, with their sanctums facing each other. There is a sculpture of Siva dancing in Chatura pose. To the left are Sapta Matras dancing, a unique composition.

Lingodhbhava - Tirumeyyam Satyagiri temple

Thirumeyyam in Pudukottai district has a Siva temple of Satyagiri with an enchanting Lingodbhava, with the pillar depicted from floor to ceiling. The more famous Satyamurthy temple of Vishnu as Anathashayee, is a riot of characters, the grandest such sculpture in India and one of the finest in Indian art.

Anantashayana - Tirumeyyam Satyamoorthy temple
Photo: Siddharth Chandrasekar

The Anaimalai hill of Madurai, which looks like an elephant, has four groups of monuments : Jain beds on top of the hill, Jain sculptures at mid-level, and cave temples of Narasimha and Murugan. The Narasimha temple is excavated in AD 770 by a Pandya commander of Maran Cadaiyan. This commander died halfway during the construction, and his brother, appointed as his successor completed the work.

Murugan and Devasena, in Laadan kovil sanctum

Laadan kovil, Anaimalai

Jain sculptures, Anaimalai

Painted tirthankara, Anamalai Jain caves

Tirthankara with Ambika yakshi, 
Anamalai Jain caves

The Laadan temple of Muruga, has a Brahmin ascetic and possibly a Pandya king, besides the majestic two armed Subrahmanya and his consorts. An inscription says, this was cave temple was the creation of Parivrajaaka, of Vattakurichi.

The Jain Tirthankaras and yakshis on the mid-level, carved on an boulder hanging over a natural cavern. Mahavira, Parshvanatha, Baahubali and Ambika Yakshi are featured. Traces of the original paint on these sculptures can still be seen.

The Anaimalai hill is a fine example of religious harmony with Vishnu, Subrahmanya and Jain monuments at very short distance from each other.

Aritappati also has a rock-cut Linga, from the mother rock, with a Candesa and Ganesha flanking it outside. In-situ lingas and a fondness for depicting Ganesha are the Pandya idiom.

In-situ Linga from mother rock
Aritapatti, Madurai

Candesha
Aritapatti, Madurai

Aritapatti cave temple, near Madurai

The pinnacle of early Pandyan art can be seen in Kalugumalai. Like Mamallapuram, it is incomplete. It a rare monolith, carved from top down, in two finished tiers, after excavating a portion from the slope of the hill, leaving space for the temple in the middle. Its remoteness ensures its anonymity.

It has a full complement of figures: dancing gaNas, directional deities, apsaras, gods and animals. The sculpture rivals mature Pallava art. The ganas jump and dance with exuberance. All profiles are done in excellent proportion, and the sculptors conspicuously demonstrate this mastery. Saying, “The Kalugumalai artists, could make their ganas leap out of their architectural rigidity and jump through space,” Nagaswamy exhibits his virtuosity in creating new English idiom too!

Mridanga Dakshinamurth, Kaluguamlai

Playful ganas, Kalugumalai

Subrahmanya, Kalugumalai

Vishnu, and gaNas, Kalugumalai

gaNas with ghatams

ganas blowing conches (shankha)

UmaMaheshvara, Kalugumalai

The supreme talent and creative diversity of the artist is reserved for the Supreme deities: Siva as UmaMaheshvara, with Parvati passionately turned towards him. “For one desirous of experiencing an overflowing aesthetic joy,” says SaHridaya Nagaswamy, the supreme elegance of Dakshinamurthy is the sculpture to be seen.

Jain tirthankaras, Kalugumalai

Ambika Yakshi, Kalugumalai

We also see artistic excellence of the large repertoire of Jain sculptures, especially in Ambika and the Parsva devatas : such depictions are not seen even in the Pallava region.

Sculptures of the Rajakkalmangalam temple also exhibit a uniquely Pandyan idiom and beauty. This temple no longer exists, but its sculptures are in Tirumalai Nayak Mahal museum in Madurai. With the conquest of Pandyas by the Cholas, the idiom of the latter then took over.

Rajakkamangalam Narasimha
Photo: Kallidai Ram

Rajakkamangalam Vishnu
Photo: Kallidai Ram

Conclusion

The remarkable diversity and depth of scholarship of Dr Nagaswamy is revealed in his papers presented in international fora, in universities, museums and in journals and other publications.

-----

Video Links

My lecture (in Tamil) on Cave temples of Pandyas

Badri Seshadri lecture (Tamil) on Vettuvan Kovil - Pandya monolith at Kalugumalai

Essay Links

This essay is the last of the series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

My blogs on history

My blogs on art  

Nagaswamy - 9 Temporal seat of authority

Organization of space and volume are examined, to study location of temporal authority in rural and urban settlements, in ancient Tamil country. The following three aspects are discussed:

• Habitations which followed Vastu and agamic texts
• The conception of divine powers in Brahmasthana
• The experince of such divine power

Nedunalvadai, a Sangam work, describes the construction of a royal palace,describing the use of the Sun’s course on a Chaitra day, usage of pegs and chords to establish lines, invocation of deities and details like door jambs and lintel figures.

Pattinapalai discusses the street layout of Kaveripumpattinam, like warehouses, toll houses, feeding houses and markets of different commodities like pepper, gold, corals, and imported items like camphor and panneer.

Kanchi Kailasanatha Temple

Rare in that it is almost in original condition, with few modifications, the Kanchi Kailsanatha temple is perhaps, the only temple that has

• all 32 Vaastu pada Devatas
• Parivara devataas
• Eleven Rudras, 12 Adityas
• a central vimana built on a Brahmasthaana,
• a praakaara that is based on doubling of the Vastu pada square
• a mandapa with images of Lakshmi, Sarasvati, Durga and Jyeshta

Ekadasha Rudra-s

Dvadasha Aditya-s

Its main vimana and this mandapa represent Purusha and Prakriti. Rajasimha Pallava calls himself Agama Pramaana and Agama Anusaari.

Uttiramerur

This village called Uttarameru Caturvedi mangalam, after one of the titles of Danti Varma Pallavan, is laid out on the principles of Vaishnavite agamic text, Marici Samhita. 

There were Agamavids, experts in agama, and the Brahmin settlements were divided into 12 quarters or Ceris, each named after one of 12 names of MahaVishnu, like Kesava Ceri, Narayana Ceri, Govinda Ceri.Madhava Ceri, Govinda Ceri, Vishnu Ceri, Madhusudana Ceria, Trivikrama Ceri, Vamana Ceri, Sridhara Ceri, Hrishikesha Ceri, Padmanabha Ceri and Damodara Ceri. Canals were named after gods as Ganapati Vaaykkaal, Sarasvati Vaaykaal etc. 

The temples of Siva, Subramanya, Durga, Saptamatrika, Jyestha and Ayyanar are coeval with the Vishnu temple

Assembly Hall

That the Sabha mandapa in the centre of town over which a Vishnu temple has been erected, was the center of the village, can be deduced from its position. 80 secular transactions recording meetings here for 300 years tell their story. Vairamegha Tataaka is a large lake named after the founder king.

The Vishnu temple is a Navamurthi prasthana: it has nine deities.

Uttiramerur  sabha mandapa
Photo: TK Krishnakumar

Capital City: Gangaikonda Cholapuram

Excavations by Nagaswamy revealed remnants of a Chola palace to the south west of the Rajendra Choleesvaram temple built by Rajendra Chola. The palace was the centre of the city. A tank at the west called Cholaganga and the locations of other temples indicate that this city was laid out as per Vishnu texts of the 11^th century.

------------

This essay is one of a series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

Uttaramerur inscription - A THT discussion (Youtube video)

My blogs on history

My blogs on art

Nagaswamy - 8 Pallava Influence on Chalukya Art

Vikaramaditya Chalukya Kannada inscription
Kanchi Kailasanatha temple
Photo: Swaminathan Natarajan

An inscription of Chalukya Vikramaditya on a pillar in Kanchi Kailasanatha temple, talks of Srimad Anivaarita Punyavallabha. Scholars have remarked on the striking resemblance between Kanchi Kailasanatha temple built by Rajasimha Pallava around 725 AD and the Virupaaksha temple called of Pattadakkal, built by Vikramaditya’s queen Lokamadevi. This temple was originally called Lokesvara. Nearby is the Trailokyesvara temple built by Lokamadevi’s sister Trailokyamadevi, another queen of Vikaramaditya. This latter temple is now called Mallikarjuna temple.

Vikramaditya Chalukya inscription
Virupaksha temple, Pattadakkal

Two Kannada inscriptions on the pilasters of Lokesvara (or Lokamadevishvara) temple were reinterpreted. One stated that Gundan Anivaarita Achaari was the architect who built the northern side of the temple. This is similar to the name of the scribe of the Chalukya inscription in Kanchi Kailsanatha temple.

The other says the southern side was built by Sarva Siddhi Achaari.

The Kanchi inscription notes that Vikramaditya entered the city without causing any destruction (Kanchim avinaashyaiva pravishya काञ्चीं अविनाश्यैव प्रविश्य ). Later it reads:

Narasimha varmaNa nirmita sila maya Raajasimheshvaraadi dEvakula prabutha suvarNa raashi pratyarpaNopaarjitaH puNyaH

नरसिंहवर्मण निर्मित सिल मय राजसिंहेश्वरादि देवकुल प्रबूत सुवरण राशि प्रत्यर्पणोपार्जित पुण्यः

He returned the wealth and the jewellery, to the temple itself, astounded by its beauty. Until recently, scholars attributed the resemblance of the Lokesvara  temple to Vikramaditya, but no doubt the architect of the temple had a great role

While the Pallavas and Chalukyas fought bitterly on the political and military levels, they inspired each other in the fields of art and culture, Nagaswamy concludes.

Left: Lokeshvara or Lokamadevishvara (Virupaksha)
Right: Trailokyamadevishvara (Mallikarjuna)

------------

This essay is one of a series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

My blogs on history

My blogs on art  

Kanchi Kailasanatha temple

Pattadakkal Virupaksha (Lokamadevishvara) temple

My lecture on Kailasanatha temple

Nagaswamy - 7 Dolmens: Hero Stones

Dolmens, cairn circles, hero stones are megalithic burial sites seen all over Tamilnadu. Dolmens go by various names like Vaaliyaar veedu, kurakku pattadai, Pancha Paandavar padukkai and more popularly as veerakkal or nadukal.  Often personal effects of the buried are also found in small pots with the sarcophagus.

Megalithic cairn circle, Tirupporur
Photo : VSS Iyer

Dolmen 1
photo: Sukavana Murugan

Dolmen 2
photo: Sukavana Murugan

While usually dated to 7^th and 8^th centuries BC,  some have been dated to as late as the fifth century AD.

Tolkappiyam lists six stages in planting a memorial stone – nadukal

• Selection of suitable stone
• Quarrying it
• Soaking it in water
• Planting and consecrating after carving the image
• Offerings
• Prayers

Other texts list similar stages, but include a final stage where a King or Chieftan builds a temple over the planted stone. These are also listed as kaatchi kaadhai, kalkoL kaadhai, neerpadaik kaadhai, nadukar kaadhai and vaazhthu kaadhai in Silappadikaram.

A Purananuru poem on the death of Kopperunchola by the poet Pottiyar ends “Let us sing the glory of our patron who has become a planted stone.”

A burial urn was made for Nedumavalavan, and a poem addresses a potter that to make his urn, “the whole world should be used as a wheel, and lofty mountain as a lump of clay, suited to his fame.”

Burial urn, Adichanallur, Tamilnadu
Inscriptions Exhibit, Madras University 

A poem of Avvaiyaar on the death of Athiyaman Neduman Anji says a Nadukal was erected for him. It was decorated with peacock feathers and liquor was sprinkled

Nagaswamy connects these customs with current Hindu cremation ceremonies. He cites the contemporary funeral of a Brahmin woman, after whose death two stones were planted, one on the bank of a river, another at the entrance to the house of the deceased; called nadi-theera-kuNDa and gruha-theera-kuNDa respectively. Water was sprinkled over the stone with a towel (vasa udaka) and sesame seeds ( tilodaka ) offered. A potful of drinking water was placed over the stones.A lamp was kept burning throughout. This Vedic ceremony strongly resembles the ceremonies for Athiyaman sung by Avvaiyaar.

The very large number of dolmens and hero stones suggest that these were for all classes of people, including women, in the ancient times. Later this was limited to men of valour and fame.

Bodhyana, Katyayana, and the Vaikhanasa Sutra describe procedures for burial of dead or their ashes. Udayana’s elephant Badraapati which fell in war, was honored by a life size stucco image in a temple and regular worship was arranged, as related in Perunkadai. 

In later times Raja Raja built a colony of housing for dancers around the Big temple. A colony of dancers was established around the temple, Brahmins were fed monthly and a water shed erected for travelers. There were arrangement for exposition of kaavya-s and puraaNa-s. This shows that deification of dead and customs to commemorate them were universalised.

Photo Credits

Dolmens: Sukavana Murugan, Pennar archaeological forum, Krishnagiri 

Burial urns : Inscriptions Exhibit, University of Madras

Cairn circle : VSS Iyer

------------

This essay is one of a series of summaries of papers presented in international seminars by Dr Nagaswamy. The summaries in this series were presented by me at a lecture titled Nagaswamy - Beyond Borders at Tamil Heritage Trusts' Pechu Kacheri 2014 at Tatvaloka, Chennai.

My blogs on history

My blogs on art