The Parsis of Chennai

I attended an excellent, informative, sweeping, humorous lecture on the Parsis of Chennai, by Tehnaz Bahadurji, on March 4, 2015, under the auspices of INTACH, at Alliance Francaise in Chennai. I posted this on Facebook, but not yet in my blog. Here are my notes.

For context,  Iran is modern Persian word for Arriana (Land of Aryans). Pars is a town in Iran, which gave them the name Persians - like the word Madrasis used by North Indians collectively for South Indians. The Iranians consider themselves Aryans - as a race. Parsis are Iranians of Zorastrian religion who refused to convert to Islam when Iran was conquered by Arabs in the 7th century. Some Zorastrians stayed in Iran, the group that sought refuge in and settled in Gujarat were called Parsis. A later group of Zoroastrian Iranians immigrated to India in the last few centuries, and they are called Iranis.

Sheer pride in the accomplishments of the Parsis through history, especially in the last two hundred years shone through. So did the wistful longing for good times gone past and a community fading as rapidly as the credibility of opinion polls. Only about 60000 (Sixty thousand) remain in India today - the Government of India has a special program attempting to increase their population. (Let's just say that Parsis still are doing better than original natives of the Andaman Islands.)

Dadabhai Naoroji and Feroz Gandhi were the only politicians she named. Apparently Parsis do better in business. And law. And the military. And sports. And social service. And hoteliering. And...

Names of industrialists like Tata, Wadia, Godrej, lawyers of distinction Nani Palkivala, Fali Nariman, the much beloved Field Marshal Manekshaw, cricketers Farokh Engineer, Polly Umrigar, Nari Contractor, the Iranis and the Screwvalas of the cinema world were all mentioned. Haridas, the superhit Tamil movie of the 1940s, starring the first superstar of Tamil cinema, MK Thyagaraja Bagavathar which ran for three Deepavalis, was produced by a Parsi!

She covered everything from the origins in Persia with the prophet Zarathushtra, their holy text, the Zend Avesta, the first monotheistic religion with their God Ahura Mazda, the three basic principles :

Humata - good thoughts,

Hukta - good words,

Huvarashta - good deeds,

the Navjoth ceremony and its attendant costumes, rituals, feasting and drinking, the emigration of a large group of Parsis to Gujarat, the legend of sugar in milk, the Parsi love for food - with strong and repetitive emphasis on their irrepressible carnivorous tastes. The thread ceremony - Navjoth - is for both boys and girls. Also, with beer mutton and chicken served afterwards, the feast is quite different from Hindu functions. Their "gathas" and "Avesta" their holy books in the Avestan language are only understood by a small minority.

Then she moved on to their arrival in Chennai, the contributions of Mary Clubwala Jadhav, a very active socialite and philanthropist of the early 20^th century, and the centenary celebration of the Chennai fire temple with President Abdul Kalam as chief guest.

Most remarkable to me was her mention that Cyrus Poonawala heads Serum Institute of India, whose products vaccinate two-thirds of all children in the world! That is indeed astounding.

Thank you, marvelous Parsis. May your tribe increase.

Related Blogs

Punjabis, Marwadis, Parsis in Madras

Ravichandar Krishnamurthy on Zoroastrian religion

Like Sugar in Milk The Legend

Like Sugar in Milk – a Goodreads Book Review

Like Sugar in Milk – link in Amazon.com

Madras Blogs

Madras and its American connections

Madras - India's first modern city

Robert Caldwell - discoverer of Munda language family

Francis Whyte Ellis - discoverer of Dravidian language family

An Englishman's Tamil inscription

Erdos on Madras - A Hungarian mathematician's poem

The Thames and the Cooum

Tales of a Welsh couple

அடையாறு கடல் சேரும் நகரம்

அடையாறு கடல் சேரும்  நகரம்

மெட்றாஸ் டே எனப்படும் சென்னை தினம் இன்று. 22 ஆகஸ்டு 1639 ஆண்டில் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் பிரான்சிஸ் டேயும் ஆண்ட்ரூ கோகனும் பூந்தமல்லி நாயக்கர் தார்மள வெங்கடாதிரியிடம் புனித ஜார்ஜ் கோட்டை கட்ட அனுமதி பெற்ற நாள், சமீப சில வருடங்களாய் கொண்டாடப்படுகிறது. நேற்று நுங்கம்பாக்கம் எம்.ஓ.பி வைணவ கல்லூரியில் “நீரின்றி அமையாது சென்னை” என்று ஒரு நாடகம் வழங்கினோம். இந்த நாடகத்தை தூண்டி, கதை வசனம் எழுதி நடித்து இயக்கியவர் வல்லபா ஸ்ரீநிவாசன். அவரே அடையாறு நதியாக பாத்திரமேற்று நடித்தார். பல்லவர் காலம் முதல் இன்று வரை சென்னையில் திகழ்ந்த நீர்நிலை வரலாற்றையும் வளர்ச்சியையும் விளம்பும் நாடகம்.

அடையாறு மரபாவண ஆர்வலர்களில் நானும் ஒருவன். ஏதோ ஒரு கவிதை தோன்ற, சுப்பிரமணிய பாரதியின் “தீராத விளையாட்டு பிள்ளை” பாடலின் மெட்டில் ஒரு கவிதை எழுதி வல்லபாவுக்கு அனுப்ப, அவர் அப்பாடலை இந்நாடகத்தில் சேர்த்துவிட்டார். மெட்டிசைத்து பாடியவர் வித்யாலக்ஷ்மி. தவில்  பரத். தேவராட்ட நாட்டியக்குழு சந்திரசேகர்-சாரதா தம்பதியினர், பாலா.

அடையாறு கடல் சேரும் நகரம் - சென்னை

குடையாக தமிழ்நாட்டை நெறியாளும் நகரம்

படையாக பலநாட்டு மக்கள் - நதி

அடைகின்ற கடலன்ன தக்கண சிகரம்

மாட மா மயிலையாம் பண்டு - புவி

பாடவே குறள் தந்த வள்ளுவன் வாழ்ந்த (மாடமா)

கூடவே பொய்கையும் பூதமும் - மாலை

நாடியே தமிழ்செய்த பேயனும் தோன்றிய (மாடமா / அடையாறு)

மணல்சேலை காற்றாடும் மெரினா - வீர

அனல்வீசும் தமிழ்புயலின் மணம்வீசும் திடலாம்

கனலாக பாரதி பேசி - விடுதலை

அனலாக பரவிட அமைந்தவோர் இடமாம்

தருமமிகு அருமைமிகு சென்னை

வறுமைகளை போக்கும் வணிகமிகு சென்னை

கறுமைமயில் எழிலைமிகு சென்னை

உரிமைகளை முழங்கும் பெருமைமிகு சென்னை

சென்னை கவிதைகள் 

1. ஆழியில் இழைத்த அழகுறு மாமணி 
2. சென்னையில் அடை மழை
3. சென்னை ஹைக்கோர்ட்டு அலங்கார சிந்து
4. கின்லீ போற்றுதும் கின்லீ போற்றுதும்

சென்னை

1. அடையாறு போர்
2. தமிழ் நாடக இசை
3. மயிலாப்பூரில் பல்லவர் இசை

Punjabis Marwadis Parsis in Madras

These are my notes from a lecture by Anuradha Oberoi on August 23, 2016 at the Press Institute of India, Taramani, as one of the five Madras Day lectures held over the week. Her talk was supposed to be about five communities, including Sindhis and Bengalis, but I have notes only for these three. I cant remember if she ran out of time, or my fingers gave up typing on the cellphone. 

Punjabis in Madras There were only four Punjabi families in Chennai before the India-Pakistan Partition. Most notable names are General Gill and Sri Dhawan, who picked up partition refugees from Madras Central railway station and gave them food shelter and community support. The early community were mostly traders, who did not emphasize education, dismissive of it, now totally different. Now there are several first generation IIT graduates. Extremely friendly,  often lived beyond their means, spent loads of money on clothes. This is captured by the phrase Jeb me ek, haath me das (one rupee in the pocket, ten in the hand). They suffered Culture Shock in the first few years at the insularity of Chennai but now prefer Chennai to Punjab. Life is more casual here. Punjabis are much more skeptical about women's education than south Indians, think women should stay home with kids.

Marwadis in Madras  Marwadis never address each other by name, only by relationship term like chachee, bhabi etc. Extremely supportive of each other socially, helping cook etc. They lend each other money at low rates, but dont loan to outsiders, that is non-Marwadis, at least not at the same low rates. They spend a lot on weddings, far beyond their means. Joint families are mostly the norm. The majority  of Marwadis are vegetarian, except Rajputs. They use lot of basin in cooking. Marwadis tend to recreate their homeland, the Marwar region of Rajasthan-Gujarat, wherever they go. Taking people for theertha yatra (journey to sacred rivers and temples) is considered very blessed. Wherever we go we have a home. People three generations apart will happily stay at relatives houses on tour. Tremendous community help, often exploited.

Parsis in Madras Only 210 Parsis are left in the city now. It's a very articulate community. Elegance in conversation. 

The early legend is of Zoroastrian migrants from Iran (called Pars or Persia, hence the Parsis) fleeing the invasion of Islam, who first settled in Gujarat. When they asked for some land to stay, the king at that time showed them a full bowl of milk to indicate there was no space for them. The leader asked for a spoon of sugar, stirred it in the milk, and indicated that they would sweeten the land without taking up space, like sugar in milk. This delighted the king who allowed them to stay on five conditions.

Parsis are also noted for their tremendous community help. They provide low rent housing to fellow Parsis like Marwadis. Self depreciating humor. Ardent bike lovers. "We love bikes because they don't talk back, like our wives". Love eggs. They are polite to everyone but mix socially only amongst  themselves. The first Parsis in Madras made money as dubashis and in opium trade but spent money on philanthropy.

They don't allow conversion into community and hence have the problem of shrinking numbers. There has been  a Population Implosion. This is a subject of earnest debate within the community, but has not resulted in any significant change. If they drop below twenty five thousand globally, they will be declared a tribe. Parsi priests in Madras will not do rites for cremated, only for those taken to Tower of Silence (in Mumabi), in accordance with the original Avestan traditions of Zoroastrians. Vultures are extinct in Chennai, so no Tower is feasible here.

You may like these other blog essays

1. A report in The Hindu of this talk

2. A comparative timeline of Gujarat and Tamilnadu

3. Marriages in India - some statistics

4. Madras and its American connections

5. A Madras Day Interview - Sriram V & Sanjay Subramaniam

6. Madras - India's first modern city

7. FW Ellis: An Englishman's Tamil inscription

8. A Welsh evening in Madras

The Sehwag Difference

In the last years of his career, Sachin Tendulkar tried to score his 100^th century after a long dry spell. It was a long dry spell only by Tendulkar’s high standards – he had begun his third decade in international cricket. Very few of the greatest batsman have a career longer than 15 years. But nevertheless, the fact was unavoidable – Sachin was struggling to make his 100^th century. And fans, even young adoring ones, started wondering loudly, whether he should retire.

That the man who scored more centuries than anyone else was struggling to score another, should have helped people realize how incredibly difficult it is to score a century. Sachin made a whole nation assume that a century was easy. Fans expected a century from Sachin, every time he batted.

A few years earlier, in 2003, there was a test match in Australia. The hosts batted first and scored 400 runs on the first day! A humongous score. Ricky Ponting scored a double century. Australia ended the first innings with 566. Going in to the dressing room, VVS Laxman said something memorable: “We need a double century from The Wall.”

The Wall, Rahul Dravid, delivered. He scored 233 after India lost four early wickets, and he put on a show with Australia’s thorn in the flesh, Very Very Special Laxman. In 2001, in Eden Gardens in Calcutta, VVS had scored the most memorable, most remarkable, most unforgettable double century by an Indian.

Laxman’s 281 surpassed what to me was the previous superhuman Test innings by an Indian – Sunil Gavaskar’s 221 at the London Oval, chasing an impossible fourth innings total of 436. As a kid, I watched that match at a friend’s house on black and white television.

In 2001 in Calcutta, in India’s second innings, Laxman was promoted to No. 3 from his usual No. 6 while Dravid was demoted from his usual No. 3 to No. 6 – because Laxman was the only one who batted well in the first innings. Australia had won sixteen Test matches in a row, this one was going to be another cakewalk – except Laxman had other ideas. So did Dravid. The two batted the whole of the fourth day, which was beyond the imagination of Australian cricket team, Australia, and pretty much all of India. “Batting as fine as I have ever seen,” Steve Waugh said about that partnership. Laxman scored 281, Dravid 180. History.

Now, back again in 2003, perhaps the Indian fans were expecting another double ton from Laxman. But, it was Laxman who said – “We need a double century from The Wall.” This, in a nutshell is Rahul Dravid. Of Sachin, the fan expects a century each time he bats. Of Dravid, even Laxman expects a double century in a crisis.

Shortly after this, in a remarkbale turn of history, India toured Pakistan. This was the friendliest tour India has ever had of Pakistan. Crowds were cheering one man. Not Sachin, not Dravid, not Laxman, not even the local boys Inzamam ul Haq or Shoaib Akthar. The crowds everywhere roared one word: “Balaji!” Over and over again, “Balaji, Balaji.” But that is a story for another day.

In Multan, someone finally surpassed Laxman’s 281. And Gavaskar’s 221 (and 236). And Sachin. And Vinoo Mankad. And even Rahul Dravid. Virender Sehwag score 309, scoring the fastest Indian double century on the first day, which he finished 228 not out. He reached his century with a breathtaking six. And the next day he showed no nerves, reaching the first Indian triple century with another six. I thought he might cross 365 the Sobers mark, but he fell at  309. India beat Pakistan by an innings, the most comprehensive victory on their soil. For most fans, his triple century was bigger and more historic than the victory over Pakistan!

In March 2008, South Africa toured India, and played the first test in Madras. One of my two great regrets in life, about sports, is not buying a ticket to see this match in person. The other is not staying up to watch the 1983 World Cup final…

South Africa played great scoring 540 runs in their first innings, well into the second day. I’m glad I didn’t buy a ticket for the first day. But boy am I sorry I didn’t try to buy a ticket for the third day. Because - Sehwag topped Multan, where he scored the fastest Indian double century, by scoring the fastest triple century - ever! By ANY batsman! Dravid who scored a wonderful hundred at the other end, was awed, as was anyone who saw that match. SA coach Mickey Arthur called it the best Test batting he’d ever seen. To open after a day and half fielding, in the Madras heat and humidity, and then to bat another day, at that destructive pace : that was just unbelievable!

Two triple centuries…Sehwag redefined Indian batting, opening batting, orthodoxy, expectations, calculations, statisticians, bowlers’ plans, selection criteria. Sehwag was not an ordinary threat in the way Sachin or Dravid or Laxman or Lara or Gilchrist was a threat. With any other cricketer, he could play his finest innings and his team could still lose. With Sehwag, he scored at such  a torrential pace, the opponent was at risk of losing until Sehwag got out. Ironically, this was one extremely rare occasion – his fastest biggest innings of 319 – where India ended up in a draw.

To me what defined Sehwag was his innings at Bombay against Sri Lanka in 2009. Sri Lanka scored 393 batting first, closing their innings in the first session of the second day. Sehwag hammered 284, India scored 443 in about five hours! India’s run rate was SEVEN runs an over. I remember the days of the electric Srikkanth and Sidhu batting in a one-day match and FIVE runs was considered a sizzling pace. People actually felt a little disappointed that he had not scored his 300 that day. When Murali took his wicket at 293, there was a grand sigh of disappointment. The disappointment was that Sehwag did not become the first person to score three triple centuries on that day.

But here is the Sehwag difference : Almost no one doubted that he would do it, pretty soon. It's a surprise that he never did. Triple centuries are insanely hard.

Sehwag made triple centuries look easy.

Links

1. India - Pakistan 2004 Multan scorecard

2. India - South Africa 2008 Madras scorecard

3. India - Sri Lanka 2009 Bombay scorecard

4. India - Australia 2003 Adelaide scorecard

5. India - Australia 2001 Calcutta scorecard

6. The Sehwag Paradox - S Dinakar's essay

போர்காலத்தில் சென்னை - இரண்டாம் உலகப்போர்

இரண்டாம் உலகப்போர் தொடங்கும் காலத்தில் மதறாஸ் ராஜதானியில் ராஜாஜி தலைமையில் காங்கிரஸ் கட்சியின் ஆட்சி நடந்துகொண்டிருந்தது. அவர் ஆட்சியில் மதுவிலக்கி சாராயக்கடைகளை மூடியிருந்தார். அப்பொழுது பல நாடகங்களிலும் சினிமாக்களிலும் நாளிதழ்களிலும் சுதந்திர வேட்கையும் தேச பக்தியும் காங்கிரஸ் ஆதரவும் பொங்கிவழிந்தன. ஆனந்தவிகடன், தினமணி, கலைமகள், தமிழ்நாடு, ஸ்வராஜ்யா போன்ற பத்திரிகைகள் வெளிவந்திருந்தன.

நேரு தலைமையிலிருந்த இந்திய அரசை ஆலோசிக்காமல் இந்தியாவை போரில் சேர்த்ததையும், போர் முடிந்தாலும் இந்தியாவிற்கு சுதந்திரம் கிடையாது என்று ஆங்கில அரசு மறுத்ததாலும், நாடு முழுதும் காங்கிரஸ் அரசுகள் ராஜினாமா செய்தன. மதுவிலக்கு ரத்து செய்யப்பட்டு, சாராய கடைகள் மீண்டும் திறந்தன.

காகித பற்றாக்குறையால் மேற்பட்ட பத்திரிகைகள் பாதிக்கப்பட்டன. நாளிதழ்கள் வார இதழ்களாவும், வார இதழ்கள் மாத இதழ்களாகவும் மாறின. தந்திகளை கூட துண்டுச்சீட்டுகளில் தரும் நிலை வந்தது. முதல் உலகப்போரின் போது காகித கட்டுப்பாடு இல்லை என்பது குறிப்பிடதக்கது. ஆனால் இந்தகாலத்தில் தான் “தமிழ் தாத்தா” உ.வெ.சாமிநாத ஐயரின் “என் சரித்திரம்” தொடர் ஆனந்த விகடன் பத்திரிகையில் வந்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

பெட்ரோல் கட்டுப்பாடும் வந்தது. நிலக்கரியில் எரிவாயு செய்து மோட்டர் கார் செய்யும் முயற்சிகள் எடுக்கப்பட்டன. சென்னையில் நிலக்கரிவாயு வண்டிகள் சிலகாலம் இயங்கின.

சிங்கப்பூர் நகரத்தை ஜப்பானியர் கைபிடித்தது ஆங்கிலேயருக்கு பெரும் தோல்வியாக நினைக்கப்பட்டது. விசாகப்பட்டினத்திலும் இலங்கையிலும் ஜப்பானிய விமானங்கள் தாக்கியதால், சென்னைவாசிகளுக்கு பெரும் பீதி ஏற்பட்டது. குண்டுவீச்சில் மிரண்டு கிண்டி புலி நரி ஆகிய காட்டு விலங்குகள் மக்களைத் தாக்கலாம் என்பதால், கவர்னரின் ஆணையில் பல நாட்கள் அவை வேட்டையாடப்பட்டன. இதே அச்சத்தினால் மூர்மார்கெட் அருகே  இருந்த உயிரியல் பூங்காவிலுள்ள விலங்குகளும் சுட்டு கொல்லப்பட்டன.

சிலர் ஆங்கில அரசு கவிழ்ந்து ஜப்பான் அல்லது ஜெர்மனி இந்தியாவை கைப்பற்றலாம் என்று எண்ணி, ஜப்பானிய ஜெர்மானிய மொழிகளை கற்றனர். அதுவரை ஆங்கில அரசை கண்டித்த சினிமாவிலும் நாடகத்திலும், ஜப்பானை எதிர்த்து குரல்கள் எழுப்பபட்டன. 

தெருப்பாடல்களிலும் இந்த குரல்கள் பெருகின. போருக்கு நடுவில் ”வெள்ளையனே வெளியேறு” போராட்டத்தை காந்தி அறிவித்தார். இதை எதிர்த்ததால் ராஜாஜியின் மீது காங்கிரஸ் தொண்டர்களுக்கு பெரும் அதிருப்தி ஏற்பட்டது. ராஜாஜி காங்கிரஸ் கட்சியிலிருந்து விலகினார்.

பர்மாவிலிருந்த தமிழ் மக்கள், சிலர் கப்பல்களிலும் பெரும்பான்மையோர் தரை வழியே நடந்தும், மீண்டும் இந்தியாவுக்கு வந்தனர். பெரும் செல்வந்தர்கள் பலர் எல்லாம் இழந்து ஏழைகளாக சென்னை வந்து சேர்ந்தனர்.

“செய்து முடி அல்ல செத்து மடி” என்ற முழக்கத்தோடு நடந்த நாடு தழுவிய போராட்டத்தில், காங்கிரஸ் கட்சியின் பெரும் தலைவர்கள் யாவரும் கைது செய்யப்பட்டனர். சென்னையில் (மதறாஸ் மாகாணத்தில்) திராவிட இயக்கத்தின் முன்னோடியான நீதி கட்சியும், இந்திய அளவில் முகமது அலி ஜின்னா தலைமையில் செயல்பட்ட முஸ்லிம் லீகும், அரசியல் பலம் பெற்றன.

காங்கிரஸ் தலைவர்கள் பெரும்பாலும் சிறையிலிருக்க, ராஜாஜி காங்கிரஸில் இல்லாததால் அவரை அரசு கைது செய்யவில்லை. ஆங்கில அரசுக்கு எதிராகவும் முஸ்லிம் லீக் தூண்டிவிட்ட மதக்கலவரங்களுக்கும் எதிராக ஒரே தேசிய தலைவராக ராஜாஜி அன்று செயல்பட்டார்.

பொதுவாக சென்னையில் போரின் நேரடி தாக்கம் பெரிதும் இல்லை என்றும், உயிர்சேதத்தை விட பீதியும் பயமுமே இம்மாநகரை அவ்வப்போது கவ்வியது என்றும் வரலாற்றின் மூலம் காணலாம்.

ஆதார நூல்கள்

1.    மதராசபட்டினம் (நரசய்யா)
2.    ஹிந்து நாளிதழ் கட்டுரைகள் (எஸ். முத்தையா, வெ. ஸ்ரீராம்)
3.    South India Heritage (Prema Kasturi, Chitra Madhavan)
4.    ”போர்களுக்கு இடையே சென்னை”, மாநாடு, தியாகராயர் கல்லூரி, வண்ணாரப்பேட்டை, ஆகஸ்டு 2013
5.    A History of India, Burton Stein

சம்பந்தபட்ட பதிவுகள்

1. அடையாறு போர்

2. போர்க்காலத்தில் சென்னை - பல்லவர் சோழர் காலம்
3. போர்காலத்தில் சென்னை - முதல் உலகப்போர்

குறிப்பு இப்பதிவு, லேடீஸ் ஸ்பெஷல் பத்திரிகையின் 2014 தீபாவளி மலரில் வந்த ”போர்காலத்தில் சென்னை” என்ற என் கட்டுரையின் நான்காம் [கடைசி] பகுதி.

போர்காலத்தில் சென்னை - முதல் உலகப்போர்

முதல் உலகப்போர் தொடங்கிய 1914ஆம் வருடம் சென்னை அமைதியாக தான் இருந்தது. ஆகஸ்டு 14ஆம் நாள், கேப்டன் மேட்லி என்பவர் முதலில் ஒரு விமானத்தை செலுத்தினார். எஸ் ஏ அண்ணாமலை செட்டியாரும், சி பி ராமசாமி ஐயரும் சென்னையில் ஒரு விமான குழுவை (Flight Club) தொடங்கினர். செப்டம்பர் மாதம் ஜெர்மனிய கப்பல் எம்டன் சென்னை கடலில் வந்து சில குண்டுகளை வீசியது. இதனால் போர் என்றால் என்ன என்று மறந்திருந்த சென்னை மக்கள் பெருமளவில் சென்னையை விட்டு விலகினர். 20000 பேர் நகரத்தைவிட்டு கிராமங்களுக்கு குடிபெயர்ந்தனர். சென்னையில் நிலங்களும் வீடுகளும் மிக மலிய விலைக்கு கைமாறின. பலர் பெருஞ்செல்வம் இழந்தனர், சிலர் பெரும் செல்வந்தராயினர்.

மக்களிடையே பீதியை போக்க அன்னி பெசண்ட் போன்றோர் பிரச்சாரம் செய்தனர்.

ஆங்கில அரசும் கலங்கி போய், மதறாஸ் உயர்நீதி மன்றத்தை ஆந்திராவிற்கும், சட்டசபையை திருச்சிராப்பள்ளிக்கும், இடம் மாற்றினர். அரசுகூட சில காலம் கோட்டையை விட்டு பச்சையப்பா கல்லூரியிலிருந்து செயல் பட்டது.

உப்புக்கு கட்டுப்பாடு வந்து, அரசு உப்புக்கு வரி போட்டது.

இந்த காலத்தில் 1917ஆம் ஆண்டு ருஷிய புரட்சி நடந்தது குறிப்பிடதக்கது. இந்தியாவில் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்திற்கு பெரும் வித்தாக இது நடந்தது. மன்னராட்சி விழுந்து மக்களாட்சி எழுந்ததாக பலரும் இதை பாராட்டினர், இதே காலத்தில் கணித மேதை ராமனுஜன் மீண்டும் சென்னை திரும்பி, சில மாதங்களுக்கு பின் காலமானார்.

இரு உலகப்போர்களுக்கு இடையே சென்னை - மாநாடு

இக்காலத்தில தான் திரவடியன் என்ற பத்திரிகை ஆங்கிலேயரின் ஆட்சிக்கு ஆதரவு குரலை எழுப்பியது. திரு வி.க. தேச பக்தன் இதழை தொடங்கினார். ஆங்கிலத்திலும் மணிப்பிரவாளத் தமிழ் நடையிலும் பத்திரிகைகள் வந்த காலத்தில், எளிய தமிழில் நாளிதழ்கள் வெளிவர தொடங்கின.

செய்யுள் தமிழின் காலம் சரிந்து உரைநடை தமிழின் காலம் உதயமானது.

ஆதார நூல்கள்

1.    மதராசபட்டினம் (நரசய்யா)
2.    ஹிந்து நாளிதழ் கட்டுரைகள் (எஸ். முத்தையா, வெ. ஸ்ரீராம்)
3.    South India Heritage (Prema Kasturi, Chitra Madhavan)
4.    “இரு உலகப் போர்களுக்கு இடையே சென்னை”, மாநாடு, தியாகராயர் கல்லூரி, வண்ணாரப்பேட்டை, ஆகஸ்டு 2013
5.    A History of India, Burton Stein

சம்பந்தபட்ட பதிவுகள்

1. அடையாறு போர்

2. போர்க்காலத்தில் சென்னை - பல்லவர் சோழர் காலம்

குறிப்பு இப்பதிவு, லேடீஸ் ஸ்பெஷல் பத்திரிகையின் தீபாவளி மலரில் வந்த ”போர்காலத்தில் சென்னை” என்ற என் கட்டுரையின் மூன்றாம் பகுதி.

போர்க்காலத்தில் சென்னை - பல்லவர் சோழர் காலம்

ஆகஸ்டு 22 ஆம் நாள் சென்னை தினமாக (Madras Day) சமீபத்தில் கொண்டாடியது வாசகர்களுக்கு நினைவரிக்கும். குறிப்பாக இந்த ஆண்டு சென்னைப்பட்டிணத்தின் 375ஆம் பிறந்தநாளாக, ஆகஸ்டு மாதம் முழுவதும் சொற்பொழிவகளும் வினாவிடைப்போட்டிகளும் கலை விழாக்களும் பாரம்பரிய யாத்திரைகளும் நாளொருமேனியும் நாளிதழ்களிலும் தொலைகாட்சிகளிலும் ஒரு திருவிழாவாக கொண்டாடி மகிழ்ந்ததில், சென்னை நாடளாவிய பிரசித்தி மழையில் குளித்தது. 

சென்னை ஒரு நகரம், மதறாஸ் ஒரு உணர்ச்சி என்று, ஊரின் இரு பெயர்களையும் இணைத்து ஒரு முழக்கக்குறளும் பிறந்தது! 

ஒரு சிலர், ஆங்கிலேயர் கோட்டை கட்டியதை ஏன் இப்படி கொண்டாடுகிறோம் என்று வினவினர். ஏழாம் நூற்றண்டில் அப்பரும் சம்பந்தரும் திருவொற்றியூரையும் திருமயிலையையும் பாடியிருக்க, எட்டாம் நூற்றாண்டு பல்லவர் கல்வெட்டு திருவல்லிக்கேணியிலும் இருக்க, 17ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டிய கோட்டைக்கு ஏன் கொண்டாட்டம் என்ற கேள்வியும் எழுந்தது.

பல்லவர் சோழர் காலத்து போர்

அந்த பல்லவர் காலத்தில் நம் போர் கதையை தொடங்குவோம். நரசிம்ம வர்ம பல்லவனுக்கும் சாளுக்கிய புலிகேசிக்கும் தாம்பரம் அருகே உள்ள மணிமங்கலம் என்ற ஊரில் போர் நடந்தது. அப்பொழுது காஞ்சிபுரமே தலைநகரம் – மயிலையும் திருவொற்றியூரும் திருவான்மியூரும் ஒரு நாள் பயண தூரத்து கிராமமோ சிற்றூரோ என்றிருந்தன. பண்டைக்காலத்தில் நதிகள் கடலில் கலக்கும் இடங்களே துறைமுகங்களாக இருந்தன (இத்தகவலை முதலில் எனக்கு ஒரிசா பாலு என்ற பாலசுப்ரமணியமும், பின்னர் இந்திய கப்பற்படையில் பணிசெய்து, “கடலோடி” “கடல்வழி வணிகம்”, “மதராசபட்டணம்” நூல்களை எழுதிய நரசையாவும் தெரிவித்தனர்). அடையாறு கடலில் சேர்ந்த மயிலாப்பூர் ஒரு துறைமுகமாக இருந்தது.

சென்னையில் பெரிதாக எந்தப் போரும் நடக்கவில்லை. காஞ்சி, வந்தவாசி, ஆற்காடு என்று சென்னை அருகிலும், மைசூர், பிளாசி, விஜயநகர் என்று தொலைவிலும், அமெரிக்க சுதந்திர போர், ஆங்கில ஃப்ரெஞ்சுப்போர், முதலாம் இரண்டாம் உலகப்போர் என்று வேறு நாடுகளிலும் நடந்த சில போர்கள் சென்னை மக்களை விதவிதமாக பாதித்தன. சமீப காலத்து போர்களின் விளைவுகளை ஆவணங்கள் மூலம் தெரிந்துகொள்ளலாம், பண்டைக்காலத்து வரலாறை ஓரளவு யூகிக்கவே முடியும்.

பல்லவ சாளுக்கியப் போரினால் சென்னை மக்களுக்கு நேரடி பாதிப்பு இருந்ததாக ஆவணங்கள் ஏதும் இல்லை. அதற்கு முன் மகேந்திர பல்லவன் ஆட்சியில், புலிகேசி மன்னன் காஞ்சி நகரை பல மாதம் முற்றுகையிட்ட பொழுது, சாளுக்கிய படைகளின் உணவுக்காக பல ஊர்களின் பயிரும் மற்ற விளைச்சலும் சூரையாடப்பட்டிருக்கும் என்றும், அதில் சென்னை மக்களும் அவதிப்பட்டிருப்பார்கள் என்றும் யூகிக்கலாம். ஆனால் அன்றைய மன்னர்கள் போர்களங்களில் மட்டுமே சண்டைசெய்ததால் கிராம மக்களுக்கு நேரடி உயிர்சேதம் ஏதும் இருந்திருக்காது.

மணிமங்கலத்தில் ஒரு பெருமாள் கோயில் உள்ளது - இதில் மூலவராய் நிற்கும் விஷ்ணு வழக்கத்துக்கு மாறாக இடது கையில் சக்கரத்தையும் வலது கையில் சங்கையும் தரித்து காட்சி அளிக்கிறார். போருக்கு பிராயசித்தமாய் கட்டிய கோயில் என்று அர்ச்சகரும் ஊர் மக்களும் சொல்லுவர் - ஆனால் எந்த போர் என்று கேட்டால் சிலருக்கே தெரிந்திருக்கலாம்.

மணிமங்கலம் விஷ்ணு கோயில்

பின்னர் முதலாம் பராந்தகசோழன் காலத்தில் அரக்கோணம் அருகில்லுள்ள தக்கோலத்தில் ராஷ்டிரகூட்டருக்கும் சோழருக்கும் போர் நடந்தது. இந்த போரின் விளைவுகளை பற்றியும் தகவல் இல்லை. ஆனால் இந்த போர் நடக்குமுன் வீராணத்தில் முகாமிட்ட படைகள், அவர்களது தளபதியும் பராந்தகனின் மகனுமான ராஜாதித்யன் கட்டளையில் அங்கு ஒரு பெரிய ஏரியை வெட்டி, வீரநாராயணன் என்ற பராந்தகனின் இயற்பெயரை அவ்வேரிக்கு சூட்டினர். இது பின்னாளில் வீராணம் என்று பெயர் மருவி இன்றைய சென்னை மக்களுக்கு முக்கிய தண்ணீர் தடமாக உள்ளது. ஆயிரம் ஆண்டுகளைத்தாண்டி ஒரு போரின் விளைவு நீடிப்பது வரலாற்று விசித்திரம்.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் கூவம் நதி தொடங்கும் இடத்தில் ஆங்கிலேயர் ஒரு அணையை கட்டினர். இதனருகே உள்ள நிலத்தில் தக்கோலப் போர் நடந்திருக்கலாம் என்று   “காவிரி மைந்தன்” “Gods, Slaves and Kings” நூல்களின் நாவலாசிரியர் வெங்கடேஷ் ராமகிருஷ்ணன் கூறுகிறார். கூவம் நதியின் வரலாற்றை ஆராயும் முயற்சியில் அவர் தற்போது ஈடுபட்டுள்ளார்.

தக்கோலத்தில் கூவம் நதியில் அணை

அச்சுறுத்தல்கள்

பதினேழாம் நூற்றாண்டு வரை சென்னை வரலாற்றில் முக்கியமில்லாத சின்ன ஊராகவே இருந்தது.

பதினாறாம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசியர் சென்னைக்கு வந்து சாந்தோமில் ஒரு கோட்டையை அமைத்தனர். பாரதத்திற்கு கடல்வழி வந்த முதல் ஐரோப்பியர்கள் போர்த்துகீசியரே. பழவேற்காட்டில் டச்சு மக்களும், தரங்கம்பாடியில் டென்மார்க்கினரும் பின்பு ஜெர்மானியரும், பாண்டிச்சேரியில் ஃப்ரெஞ்சும் அடுத்தடுத்து வந்தனர். ஒரு நூற்றாண்டுக்கு நிலங்களை வாங்குவதும் கிராமங்களை வாடகைக்கு எடுப்பதுமே ஐரோப்பியரின் நடவடிக்கையாக இருந்தது. 1701 இல் தாவூத் கான் படையெடுப்பும் அச்சுறுத்தலாக தொடங்கி, போர் ஏதும் நடக்காமல், சமாதான வெறி வீசி, விருந்தில் முடிந்தது. 

சம்பந்தபட்ட பதிவுகள்

1. அடையாறு போர்

குறிப்பு இப்பதிவு, லேடீஸ் ஸ்பெஷல் பத்திரிகையின் தீபாவளி மலரில் வந்த ”போர்காலத்தில் சென்னை” என்ற என் கட்டுரையின் முதல் பகுதி.

ஜார்ஜ் மன்னன் மெய்கீர்த்தி - More on Ellis Inscription

This is continuation of my earlier blog on the Ellis inscription, which dealt with the second half of his inscription. In this blog, I translate his poetic tribute to the British Empire, its mighty navy, its glorious rule and his colonial thought process. 

Here beginneth the inscription.

பாரெலா நிழற்று பரியரிக்குடையோன்

He, of Horse and Lion, under whose Umbrella (Protection)

வாரியுஞ் சிறுக வருபடைக் கடலோன்

ஆர்கடலதிர வார்ததிடுங்கப்பலோன்

மரக்கல வாழ்வின் மற்றொப்பிலாதோன்

தனிப்பெருங் கடற்குத் தானே நாயகன்

தீவுகள் பலவும் திதி பெறப் புரப்போன்

Whose Navy shrinks the sea

Which roar with rumbling of his Ships

He with no Equal in Seafaring life

Only Lord of Massive Oceans

And of Many Islands that pay tribute

தன்னடி நிழலிற் றங்கு பல்லுயிர்க்குந்

தாயிலுமினியன் றந்தையிற் சிறந்தோன்

Sweeter than a Mother, Better than a father

To Everyone under his Protective Shadow

நயநெறி நீங்கா நாட்டார் மொழிகேட்

டுயர் செங்கோலும் வழாமை யுள்ளோன்

மெய்மறை யொழுக்கம் வீடுறா தளிப்போன்

By the advice of Men of Righteous Way

Steadfast and by whose Noble Sceptre

Governs by the Book of Truth

பிரிதன்னிய சுகோத்திய விபானியமென்னு

மும்முடி தரித்து முடிவிலாத

Thrice crowned King of

Brittania Scottia and Ireland (Hibernia)

திக்கனைத் துந்தனிச் சக்கர நடாத்தி

யொரு வழிப்பட்ட வொருமையாளன்

வீரசிங்காதனத்து வீற்றிருந்தருளிய

சோர்சென்னு மூன்றாமரசற்கு 57ஆம் ஆண்டில்

Of Endless Realm, in every Direction

By Unity rules the Union

Seated on his Stately throne

Rules King George the Third in his 57^th Year

காலமுங் கருவியுங் கருமமுஞ் சூழ்ந்து

வென்றியோடு பொருள்புகழ் மேன்மேற் பெற்று

By Time, Power and Duty adorned

Enriched by Triumph, Tribute and Fame

கும்பினியார் கீழ்ப்பட்ட கனம் பொருந்திய

யூவெலயத் தென்பவ னாண்ட வனாக

சேர சோழ பாண்டி யாந்திரங்

கலிங்க துளுவ கன்னாட கேரளம்

பணிக்கொடு துரைத்தனம் பண்ணுநாளில்

While, The Company under Honorable

Hugh Elliot as Governor

With Chera Chola Pandya Andhra

Kalinga Tuluva Kannaada Kerala

Serving his command

செயங்கொண்ட தொண்டிய சாணுறு நாடெனும்

For the remaining portion see my earlier blog on this Ellis inscription.

Ellis’ skill at poetry, and his feel and understanding of the meikeerthi verse especially, is remarkable. It is a perfect combination of exaggeration and truth, loyalty and admiration, service and imperiousness. Referring to King George as Thrice Crowned (Mummudi thartiththa), equating England , Scotland and Hibernia (Ireland) with the 3 Tamil kingdoms and their Muventhars, is a masterstroke. Even the inscribed stone is his way of  integrating himself – as Collector, comparable to a feudatory King – and English rule, seamlessly into Tamil history.

The tone of  the inscription is proudly colonial, yet conscious:

• of duty – to relieve drought; hence Sceptre (செங்கோல்) and Truth (மெய்மறை யொழுக்கம்)
• of history and tradition, hence the reference to TirukkuraL and TiruVaLLuvar
• of literary style, hence an inscription in aaciriyappaa (ஆசிரியப்பா)
• of position and power, hence the list of subservient lands – Chera Chola Kannaada Andhra etc. under the Governor Elliot and the Company
• of glory and majesty, hence the reference to unequaled English Navy and All Conquering English rule (திக்கனைத்தும் தனிச்சக்கர நடாத்தி)
• of affection for people and respect for their cultural belief, hence auspicious day (சுபதினம்) and respect for cultural features like nakshatra, thithi etc. and Salivahana Saka calendar

What Indo-Saracenic architecture attempted to do, namely, impose upon India an architectural awareness of both the power and benevolence of British Rule, Ellis attempts here with a poem and inscription. I think he succeeds brilliantly, but events over took him, and he was forgotten until recently rediscovered by Thomas Trautmann.

I could not discover who U Velayath (யூவெலயத்) mentioned in the last few lines was. He is not in the list of Governors, or Governors-General or East India Company Chairmen Wikipedia lists. Mr KRA Narasiah to the rescue! He says, this was Hugh Elliot, Governor of Madras from 1814 to 1820, under whom Ellis worked as both Treasury Officer and Collector of Madras. Elliot’s name is included in HD Love’s book Vestiges of Old Madras.

Links (added June 28, 2020)

Ellis inscription - the remaining portion

History essays

Madras essays

எல்லீசன் கல்வெட்டு - An Englishman’s Tamil Inscription

For those who are accustomed to inscriptions by Pallavas, Cholas, Pandyas, Hoysala and Vijayanagar and Nayaks, here is an Tamil inscription by an Englishman, Francis Whyte Ellis, who at the time was employed by the East India Company as Mint Supervisor in Madras. This stone slab was inscribed on a well in Madras. Ellis was somewhat forgotten, until recently rediscovered by Thomas Trautmann. The text below is taken from Mr Narasiah’s book மதராசபட்டினம். A photo of this slab is also found in Prof. Trautmann’s book, எல்லிசும் திராவிடச்சான்றும்,  a translation of his book ‘Ellis and the Dravidian Proof’.

The slab lay somewhat neglected in the Tirumalai Nayak Mahal Museum, in Madurai, until Mr Narasiah pointed out its importance and that of Ellis, upon which they had it mounted in its current place. In March this year, Mr Narasiah showed me around the Mahal, and you see a photo of him, and two wonderful museum officials (whom Mr Narasiah mesmerized with his detailed knowledge of the Mahal) with the slab that has Ellis’ inscription.

Museum officials, me, Narasiah

Narasiah pointing to line மயிலையம்பதியான்

Here's my simple translation of the later portion of the inscription. I’ll present the earlier portion of the inscription and my translation in a later blog.

சயங்கொண்ட தொண்டிய சாணுறு நாடெனும்

In Jayamkonda Thondiya Naadu (north Tamil Nadu, with Kanchipuram as capital, was called Thondai Naadu from the Sangam era. When the Cholas conquered it around 900 AD, they renamed it Jayam Konda Mandalam.)

ஆழியில் இழைத்த வழகுறு மாமணி

குணகடன் முதலாக குட கடலளவு

நெடுநிலம் தாழ நிமிர்ந்திடு சென்னப்

from western hills to eastern sea, like a jewel in the ocean, lies the city of Chennai pattanam

பட்டணத்து எல்லீசன் என்பவன் யானே

in which, I Elleesan, (Tamilization of Ellis!) reside

பண்டாரகாரிய பாரம் சுமக்கையில்

While employed as Mint Supervisor

புலவர்கள் பெருமான் மயிலையம் பதியான்

தெய்வப் புலமைத் திருவள்ளுவனார்

திருக்குறள் தன்னில் திருவுளம் பற்றிய்

As the divine poet Thiruvalluvar, of Mayilai Ampathi (Mylapore), famous for poets, in his Thirukural has stated

“இருபுனலும் வாய்ந்த மலையும் வருபுனலும்

வல்லரணும் நாட்டிற் குறுப்பு”

"Strong walls (val araN), standing water (iru punal i.e. lakes and wells), hills and flowing water (varu punal - i.e. rivers & streams), make for a good country"

என்பதின் பொருளை என்னுள் ஆய்ந்து

and having understood this poem

ஸ்வஸ்திஸ்ரீ சாலிவாகன சகாப்த ௵ 1740 செல்லாநின்ற 

இங்கிலிசு ௵ 1818ம் ஆண்டில்

In 1740 year of SvasthiSree Shaalivaahana calendar, in the English year 1818

பிரபவாதி ௵ம்க்கு (வருஷத்திற்கு) மேற் செல்லாநின்ற

பஹுதான்ய ௵த்தில் (வருஷத்தில்) வார திதி 

நக்ஷத்திர யோக கரணம் பார்த்து

In Bahuthaanya year, after the Prabhavati year, having consulted the auspicious signs: Weekday, Thithi, Nakshathra, Yoga and Karnam 

சுபதிநத்தி லிதனோ டிருபத்தேழு துரவு கண்டு 

புண்ணியாஹவாசநம் பண்ணுவித்தேன்

on an auspicious day, I have commissioned 27 wells.

I love the phrase ஆழியில் இழைத்த வழகுறு மாமணி. I cannot imagine a more beautiful phrase to describe any city, and how fitting that it was coined by a man, who proudly called himself Chennai Pattinaththu Elleesan.

PostScript, June 28: Mr Narasiah, via email, offers this translation by GU Pope, of the TirukkuraL verse mentioned above.

“இருபுனலும் வாய்த்த மலையும் வருபுனலும்

வல்லரணும் நாட்டிற் குறுப்பு”

Ch LXXIV Kural No. 7

G U Pope's translation:

Waters from rains and springs

      A mountain near, and waters thence;

Those make a land,

      With fortress' sure defence

Corrections June 22, 2020  Mr N Ganesan, of Houston Texas, has sent me the following text, of the last few verses in the above Ellis inscription. This has the proper grantham transliteration of the Sanskrit words in the Ellis inscription, including character ௵  symbol for வருஷம்(year) and the correct ஶ for words like ஶாலிவாஹந (Shaalivaahana). He has also suggested some spelling corrections, which I have now effected in the Tamil text of the poem. 

ஸ்வஸ்திஶ்ரீ ஶாலிவாஹந ஶகாப்த ௵ 1740ச் செல்லாநின்ற இங்க்லிஸ் ௵ 1818ம் ஆண்டில் ப்ரபவாதி  ௵-ம்க்கு மேற்  செல்லாநின்ற பஹுதாந்ய ௵-த்தில் வார திதி நக்ஷத்ர யோக கரணம் பார்த்து ஶுப திநத்தி

Links (added June 28, 2020)

Ellis inscription - the meikeerthi of King George III

History essays

Madras essays