கோயில்களில் விண்ணியல் சிற்பங்கள் ஓவியங்கள்

ஒரியாவிலுள்ள கொனாரக் சூரியனார் கோயிலுக்கு நான் 2011 நவம்பரில் சென்ற பொழுது, சுற்றுலா வழிகாட்டி (tourist guide) ஒருவர், அந்தக்கோவில் வராஹமிஹிரரால் கட்டப்பட்டது என்றார். வராஹமிகிரர் பஞ்சசித்தாந்திகா, ப்ருஹத் ஸம்ஹித, ப்ருஹத் ஜாதக ஆகிய ஜோதிட நூல்களை எழுதியவர். விண்ணியல் விஞ்ஞானி என்றும், ஜோசிய நூலாசிரியர் என்றும் அறியப்பட்டவர். ஆனால் கோயில்களை கட்டும்பணி, விஷ்வகர்மா சமூகத்தை சார்ந்த ஸ்தபதிகளுக்கே உரியது. அவ்வப்பொழுது, இந்த கோயில் நக்ஷத்திர அமைப்பு படியோ ராசிகளை குறிக்கும் வழியிலோ கட்டப்பட்டது என்று நான் கேள்விபட்டதுண்டு. இன்றுவரை சாட்சி கண்டதில்லை.

புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில், குடுமியான் மலையில், அம்மன் சந்நிதி அருகே,12 ராசிகளும் கூறையில் செதுக்கப்பட்ட சிற்பம் உள்ளது. கும்பம் மீனம் துலாம் சிம்மம் என்று 12 சதுரங்களில் ராசிகளும், அதற்கு வெளியே, விநாயகர் உட்பட, பலவித சிறபங்கள் 20 சதுரங்களிலும், அதற்கும் வெளியே 28 தாமரைகளும் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.  புதுக்கோட்டை நகரில் பிரஹதாம்பாள் (அரைக்காசு அம்மன் என்றால்தான் பலருக்கு தெரியும்) கோவிலில், வண்ணங்கள் பூசிய இவ்வகை சிற்பத்தை காணலாம்.

Kudumiyaan Malai Zodiac குடுமியான் மலை - ராசிகளின் சிற்பம்

Kumbakonam SarngapaaNi Zodiac  குடந்தை சாரங்கபாணி - ராசிகளின் சிற்பம்

கும்பகோணத்தில் சாரங்கபாணி (ஷார்ங்கபாணி) கோவிலின் மண்டபத்து கூறையிலும் சக்ரபாணி கோவிலிலும் இதை போன்ற ராசிகளுள்ள சிற்பங்களை பார்த்தேன். அதேபோல் திருவரங்கம் கோவிலில் ஆர்யபடாள் வாசல் என்ற கதவின் அடித்தளத்தில், இது போன்ற ராசி சின்னங்களை காணலாம்.

Pudukottai Brhadambal Zodiac புதுக்கோட்டை பிரஹதாம்பாள் - ராசிகளின் சிற்பம்

இது போன்ற ராசி சிற்பங்களுக்கும், கோவில்கள் கட்டும் பணிக்கும் ஏதும் நேரடி தொடர்பு இருப்பதாக தெரியவில்லை. லகதர் எழுதிய ’அர்ச்ச ஜ்யோதிஷம்’, ‘யாஜுஷ் ஜ்யோதிஷம்’ என்ற வேதாங்க நூல்களில் ராசிகளை பற்றி குறிப்பு ஏதும் இல்லை. வேதகாலத்தில் இந்திய ஜோதிடத்தில் – விண்ணியலில் – ராசிகளை பயன்படுத்தப்படவில்லை.

इत्येवं मासवर्षाणां मुहुर्तोदयपर्वाणाम् ।

दिनर्त्वयनमासाङ्गं व्याख्यानां लगधोऽब्रवीत् ॥

இத்யேவம் மாஸவர்ஷாணாம் முஹூர்தோதயபர்வாணாம் ।

தினர்த்வயனமாஸாங்கம் வ்யாக்யானம் லகதோப்ரவீத் ॥

என்று யாஜுஷ் ஜ்யோதிஷத்தில் ஒரு ஸ்லோகம் கூறுகிறது.

பொருள் : “மாதம் (மாஸ), வருடம் (வர்ஷ), முஹூர்த்தம், உதயம், பருவம், தினம் (சூரிய தினம்), ருது (ஆறு காலங்கள் – உ.ம். வேனில், கார்), அயனம், ஆகியவற்றை அங்கங்களாக கொண்ட லகதர் கூறியுள்ளார்”

சற்றே வித்தியாசமாக, ஆவுடையார் கோவிலில், மாணிக்கவாசகர் சந்நிதியின் நுழைவாயில் உத்திரத்தில், 28 நக்ஷத்திரங்கள் சிற்பங்களாக குறிக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றை எனக்கு முதலில் காட்டியவர், புகைப்பட நிபுணர் அஷோக் கிருஷ்ணஸ்வாமி. இந்திய விண்ணியலில் 27 நக்ஷத்திரங்கள் முக்கியம் பெற்றவை – இவை சந்திரன் பூமியை சுற்றும் பாதையில் உள்ளவை. “Addresses of the Moon,” (சந்திரனின் விலாசங்கள்) என்று அஷோக் இவற்றை அருமையாக வர்ணித்தார். ரிக் வேத காலத்தில், ஒரு சில காலம் 28 நக்ஷத்திரங்களை சந்திரனின் விலாசங்களாக கருதினர். பின்னர் 28ஆம் நக்ஷத்திரம் – தக்ஷன், அபிஜித் என்று அதற்கு இரு பெயர்கள் உண்டு – கைவிடப்பட்டது. 27 நக்ஷத்திரங்களில், கிருத்திகையை தவிற, மற்றவை தனி நக்ஷத்திரங்களே. கிருத்திகை ஆறு நக்ஷத்திரங்களின் கூட்டம். ஆனால் இச்சிற்பத்திலோ பலவும் , நக்ஷத்திர கூட்டங்களாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளன. இதன் காரணமும் தெரியவில்லை.

Aavudaiyaar Temple Zodiac - ஆவுடையார் கோவில் ராசிகளின் சிற்பம்

ஆரியபடரின் காலத்திலோ அதற்கு சற்று முன்னரோ, ராசிகள் இந்திய விண்ணியலில் நுழைந்து விட்டன. பாபிலோனிய நாகரிகத்தினர் ராசிகளை விண்ணியலில் முதலில் கையாண்டனர். இவர்களிடமிருந்து கிரேக்கர்கள் ராசியை கடன் வாங்கியிருக்கவேண்டும். கிரேக்கர்வழியாகவோ, பாரசீகர் வழியாகவோ, நேரடியாக பாபிலோனியரிடமிருந்தோ இந்தியர்கள் கடன் வாங்கியுள்ளனர்.

சூரியன் ஒரு மாதம் இருக்கும் நக்ஷத்திர குவியலுக்கு (ராஷி राशी) ராசியென்ற பெயர். 360 டிகிரி வான வட்டத்தை 12 ராசியாக வகுத்தால், ஒரு ராசி 30 டிகிரி அளவாகும்.

ஆரியபடரின் கணித கலைச்சொறகள்.

राशी ராஷீ = 30 டிகிரி = 30 degrees

अंशः அம்ஷ: = டிகிரி = degree

कला கலா = மினிட் = minute

नाडी நாடீ = செகண்ட் = second

विनाडी விநாடீ = 1/60 நாடீ

12 ராசி = 1 வட்டம் = 360 டிகிரி

Base 10 is decimal. Base 2 binary. Base 60 is sexagesimal. Base 20 is vigesimal.

10 அடிப்படை (base 10) எண் முறைக்கு, டெசிமல் என்று பெயர். 
2 அடிப்படை எண் முறை, பைனரி. 
60 அடிப்படை எண் முறை, செக்ஸாகெசிமல். 
20 அடிப்படை, வைகெசிமல்.

பாபிலோனியரையும் அவருடைய முன்னோர்களான சுமேரியரையும் தவிற எந்த நாகரிகமும் இந்த 60 அடிப்படை எண்முறையை பயன்படுத்தியதில்லை. அதிலிருந்தே 60 டிகிரி, மினிட், செகண்ட், 360 டிகிரி வட்ட அளவு எல்லாம் தோன்றியவை. மயன், அஸ்டெக் சமுதாயங்களும், கிரேக்க கலாச்சாரம் பரவும் முன் ஐரோப்பாவின் சிலச்சமுதாயங்களும் 20 அடிப்படை வைகெசிமல் எண்முறையை பயன்படுத்தின.

இன்று உலகில் யாவரும் கணிதத்திலும் விஞ்ஞானத்திலும் டெசிமல் முறையை பயன்படுத்துகிறோம். கணினியில் மட்டும் பைனரி. வட்ட அளவிலும் நேர அளவிலும் மட்டும் 60 அடிப்படை பாபிலோனிய செக்ஸாகெசிமல் தொடர்கிறது.

ஆரியபடரும் அவருக்கு பின்வந்த பிரம்மகுப்தர், முதலாம் பாஸ்கரர், மஹாவீரர், லீலாவதி எழுதிய பாஸ்கராச்சாரியார், கேரளத்தில் பரமேசுவரர், நீலகண்ட சோமசத்வன், ஜ்யேஷ்டதேவர் ஆகிய விண்ணியல் மேதைகளும் விண்ணியல் கணிதத்தை மட்டுமே கையாண்டனர். வராஹமிகிரர் விதிவிலக்காக, ராசி பலன், ஜாதகம், ஹோர சாத்திரம் போன்றவற்றை பற்றி விரிவாக எழுதினார். தங்களை பாதிக்கும் விஷயமாக மக்கள் நம்பும் இவ்வித ஜோதிடம், தீயைப்போல் சமுதாயத்தின் எல்லா தளங்களிலும் பரவியது.

ஆரியபடரின் விண்ணியலும், மஹாவீரரின் கணிதமும் ஒரு குறுகிய பண்டித வட்டத்தில் அடங்கிவிட்டது. பாமரருக்கும், கதை கவிதை எழுதும் இலக்கியவாதிகளுக்கும் இன்று போல் அன்றும் இது விளங்காப்புதிராகவும், திறமைக்கும் பயனுக்கும் அப்பால் தங்கிவிட்டது. அது மட்டுமன்றி, விண்ணியல் சார்ந்த கணிதம் மற்ற துறைகளில் எந்த அளவு நுழைந்தது என்று தெரியவில்லை. உதாரணத்திற்கு, கோயில் கட்டட கலையில் இந்த கணித கோட்பாடுகள் நுழைந்ததா என்பது கேள்விக்குறியே. அவை தேவையில்லை, தேவைப்படவில்லை என்பது வேறு விஷயம். 

உதாரணமாக தாராசுரத்து ஐராவதேஸ்வரர் கோவிலிலும், கோனாரக் சூரியனார் கோவிலிலும் உள்ள தேர் வடிவமும், அவற்றிலுள்ள சக்கரங்களும் புகழ் பெற்றவை. ஆனால் அவற்றை செதுக்க, ஆர்யபடீயம் போன்ற விண்ணியல் நூல்களில் உள்ள கணித விதிமுறைகள்  –geometry, trigonometry - தேவைப்படவில்லை. அதன் சாயல்களும் இச்சிற்பங்களில் இல்லை. இது குறையோ பெருமையோ இல்லை. யதார்த்தமாகவே எனக்கு தெரிகிறது.

Darasuram Chariot wheel - தாரசுரம் ரதசக்கரம்

Konarak Sun Temple - Chariot wheel - கோனார்க் சூரியனார் கோவில் ரத சக்கரம்

மய மதம் ஆகிய சில்பசாத்திர நூல்களை நான் படித்ததில்லை. குடந்தை ஸ்தபதி உமாபதி ஆச்சார்யரின் இல்லத்தில், வேதங்கள் கொண்ட ஓலைச்சுவடிகளை, காணும் பாக்கியம் பெற்றேன். அவர் அபார பணி செய்து வருகிறார்.  விஷ்வகர்மா குடும்பங்களின் கல்வி முறைபற்றியும், பாரம்பரிய ரகசியங்களை பற்றியும் அவரோடு நானும் நண்பர்கள் சிலரும் உரையாடியிருக்கிறோம். புதுக்கோட்டை கலை உலாவிற்கு அவரும் வந்திருந்தார். கோயில் கலைகளை விளக்க அவர் நடத்திய கருத்தரங்கம் ஞானம் வளர்த்தது.

இந்த கட்டுரை தகவலுக்கு மட்டுமல்ல, ஒரு தேடலுக்கும் : பல்வேறு துறைகளில் உள்ள அறிவியல் கலை ஒவ்வொன்றை எவ்வாறு தாக்கியது, பாதித்தது, வளர்த்தது என்று அறிய என் ஆவலின் பதிவு.

விஷ்வகர்மா கலையை பற்றி உமாபதி ஆச்சாரியரின் 

1. சுருக்க உரை

2. நீண்ட உரை

Cretaceous Flora Fossils near Madras

I visited Gunduperumbedu village near Sriperumbudur last friday, with Gaman Palem and his friend. There were lots of chipped stones on the ground scattered around a pond, and near a graveyard. It seemed they have dug up the soil around these parts for building roads, tanks etc and these stones are deposited all over the place.

I had gone there after reading an old report in the Hindu that plant fossils were embedded in these stones. Our friend in Ahmedabad, Ramjee Nagarajan, helped by sending a document, ‘An Integrated Inquiry of Early Cretaceous Flora, Palar Basin, India,’ published in the journal Phytomorphology, which was interesting, but difficult to follow, since I was ignorant of geology, both practical and theoretical.

After visiting the wrong Gunduperumbedu - there are two, Medu மேடு (Upper) and Pallam பள்ளம் (Lower), the latter with the fossils, we stumbled upon these. Usually old fossils are buried deep under the earth and cannot be seen above the surface. In Dholavira, one of the ASI staff told us that the archaeologists don't pick up and study any pottery on the surface, as it may be recent. They only study things buried under ground. That is for a scale of a few thousand years.

Gunduperumbedu - scattered stones on mound

Close up of stones

The paper talked of Cretaceous Flora, which is the geological period, when flowering plants evolved, about 150 million years ago. But the preamble mentioned pre-angiospermic flora and plant megafossils!

And it also mentioned that the Palar basin had:

1.    Archaean deposit - more than 2 billion years ago, before there was cholorophyll or plants,

2.    PreCambrian layer. The Cambrian “explosion”, 500mya, was the single largest evolutionary event. There were only three phyla before it, and there are 42 afterwards. It saw the largest increase in the number of animal species. PreCambrian fossils are extremely rare.

3.    Permian layers. The end of the Permian period saw the greatest extinction ever: 96% of all species became extinct.

TimeLine of Multicellular Life, showing different eras 

I dont know if there are actually any excavations that deep or any fossils in that area that old, or merely geological evidence. We certainly did not see any megafossils. Last year, I was planning to visit the Burgess Shale in Canada & perhaps Ediacaran sites in Australia to see pre-Cambrian sites. In Gujarat, I - ok, we - missed out on the dinosaur fossil site in Balasinore. This is a fossil park protected by Geological Survey of  India.  A large collection of dinosaur eggs was recently discovered in Ariyalur.

The locals told us that people from Pondicherry and Madras come on weekends and take away stones and fossils by the sackful. It is a pity there is no archaeological expedition here. There was once an exhibition in a local school. Local youth scan for fossils and offer them for sale. One person gave Gaman  a stone with a plant fossil and another with a shell, possibly molluscan, fossil. Gaman became excited, believed that it was starter’s luck and it paid off – we found a few afterwards. I decided to search in the shade, and even that strategy paid off. I got one.

Perhaps a Molluscan Fossil - Oyster

Plant fossil

But these are few and far between, and probably not of significant use for serious research. Some of the technical papers mention exploration around borewells, probably because researchers here don’t have budgets or equipment or expertise for excavations. I wanted to post this yesterday, May 21, on Mary Anning's birth anniversary - after seeing her honored with a Google doodle.  Her story is fascinatingly similar to our experience, with far fewer dangers. Her discoveries were accidental, when a landslide uncovered fossils. She pursued the search for fossils, made it into a commercial enterprise, came into contact with experts, and so on. The locals are doing this as a minor commercial enterprise, but land development may overrun this site. Fortunately, the Sriperumbudur bed is a vast area and the Palar basin is even larger.

References
1. ‘An Integrated Inquiry of Early Cretaceous Flora, Palar Basin, India,’ published in the journal Phytomorphology, A. Rajanikanth, Anil Agarwal, A. Stephen (stephanos.crown@gmail.com)
2. Mary Anning, Wikipedia page
3. A blog on dino eggs
4. The timeline map of Life - I dont remember what video I captured if from - either a series by Craig Savage or a lecture by Nick Lane. Both are excellent.

Postscript July 15, 2016 
In this article, published in the Hindu in 2014, Mr Singanejam Sambandan, Director of the Geological Survey of India, Chennai, has observed that the fossils belong to the Upper Gondwana period, 250 MYA, not Cretaceous 150 MYA, as noted in the title of the first listed reference paper by Rajanikantha, Agarwal, Stephen.

School Education in Tamil Nadu - Jeyamohan

What follows below is my summary in English of Jayamohan's essay -in Tamil - on Government education in schools.

Teachers unions rule the roost - there is no accountability in school education.

When Collector Nagarajan and Education Officer Radhakrishnan enforced discipline and accountabilty, Kanyakumari district jumped from 5th to 1st place in 10th exams in 2011-12 and 13th to 6th place in 12th exams.

Most teachers don't work, they demand coolies to come to after school tuition. Exceptions are astounding people of great character.

This year teachers protested about "Supervisor Dictatorship" because 3 School Principals were suspended. Next day, Govt Education department was surrounded by teachers unions.

Govt teacher jobs are obtained by bribes to ministers or officials. There is no sense of duty or honesty among most govt school teachers. Very rarely , and only very mildly, is a teacher punished.

In hills of Erode, the midday meal cooks ARE the teachers. A female teacher complains "I have a husband and children to look after. How can I teach?" !!

This year, the TN Govt held a teachers' evaluation test. Questions were of the quality of "What is the capital of India? What is 10+1?" Most teachers failed this test. After severe protests from teachers unions, question quality was reduced "Delhi is the capital of India, yes or no?". Now, 50% failed. Illiterate people would pass this easily.

After a case was filed in the Supreme Court, the Judges decided this quality was good enough & these mediocrities were re-appointed as teachers. I doubt these people have a read anything after the application form when they got their jobs.

Education department should fire these people and hire competent ones. These lousy teachers get better pay than most engineers. The only ones who suffer are those children who cannot afford a private education.

My favorite economist - Arthur Laffer

Do you have a favorite actor? Poet? Politician? Singer? Flower? Author? Cricket player? Food? Color? Almost certainly. In India we often have several; we even have favorite Gods and Goddesses, saints, swamis, parks, temples.. Favorite Scientist? Probably, but only for about a small percentage of the public. How about economist? Few people have a favorite economist. It’s like having a favorite bureaucrat, or train driver, or janitor. These people are usually anonymous. We are much more likely to have a favorite barber, gardener, or grocer. But some economists have had and continue to have far more effect on most lives than any of these people.

Karl Marx is probably the most popular and most famous economist in history, even though Marxism is perhaps the worst economics, which most countries have tried with terrible consequences. Academics journalists and intellectuals, people who have the least understanding of economics love Marx the most. Adam Smith, Milton Friedman, and Friedrich von Hayek are some popular economists of the free market. Most Indians know of and admire Chanakya for his Arthashastra, even if their knowledge of his principles is negligible.

My favorite economist is perhaps Arthur Laffer, whom most of the world has not heard of. I think he has had more impact on the world, on the positive side, than any other economist in the twentieth century. I am probably in an extremely small group, less than ten thousand worldwide, who thinks so. Laffer is not well known outside economics, but is held in great contempt among his fellow professionals, especially in the USA, especially the majority who are Keynesians.

Have you heard of the Laffer curve? It had (and has) more impact on your life than Newton’s third law of motion.

Here is the simple graph called the Laffer curve. The horizontal X axis is the rate of tax, the vertical Y axis is the actual amount of tax the government is likely to receive. It is a simplification, but during the insane 1960s and 1970s most ministers, bureaucrats, legislators, and even economists didn’t understand it. Most still don’t, especially in socialist countries.

Laffer curve on a napkin

The Laffer curve demonstrates a simple principle – the difference between Arithmetic and Economics. Arithmetic tells you that a higher percentage of anything yields a higher amount. But that is not true in Economics, especially not with taxes. This is a similar to another well known phenomenon, the Law of Diminishing Returns. But let me explain the Laffer curve. Think about income tax. You pay a percentage of your income to the government. What is the right percentage? There is no such thing, it is whatever the government decides to charge you. That is why income tax varies substantially from country to country, from time to time, and between income groups. But after the end of the Second World War, when socialist thinking dominated the world, not just in Asia, Africa and South America, but also in most of Europe and even the USA, lost connection with sanity. They went up to 70% for the highest income earners. In India, maximum rate was 97% at one point. I wonder why the remaining three percent was left alone. Entrepreneurship plunged, the number of existing businesses severely tightened their belts, their profits dwindled, new investments or expansions dried up, unemployment soared, inflation worsened, and tax revenues of governments began to suffer. The only reason there wasn’t global recession was that technology was the engine that kept things going, expanding the economy wherever it was allowed, even though it was like driving with both accelerator and brake pressed simultaneously.

Even now most people still believe that the rich people should pay more than poor or middle class, as a percentage of their incomes. Most economists agreed, especially the ones advising Prime Ministers and Presidents. But some like Arthur Laffer were vocal in their opposition and demanded lower taxes for the rich. They were vilified both in public and in academic circles. Very few vilifiers ever wondered if Laffer was right and they were wrong : because by obvious arithmetic, a higher tax on high incomes yielded higher revenue for government. Two such people in US Government, at that time, set aside their superior knowledge, and asked Laffer if he could explain why he was right. They stepped into a restaurant, he drew this graph on a napkin.

Suppose there is a 0% (zero percent) tax rate. How much tax does the government get? Zero. Suppose there is a 100%. How much tax does the government get? The Arithmetic answer is 100% of your income, but the Economics answer is Zero. Why? If the government took every dollar, rupee, dinar, yuan you earned, would you even bother to work? This is what the Laffer curve shows – the difference between Arithmetic and Economics. At any rate between 0% and 100% people will work, and pay tax on their income. Therefore, argued Laffer, the government’s revenue from taxes increases from 0% upto a particular tax rate, after which it starts diminishing.

The major reason most people don’t understand this (or don’t want to), is that they are not in the highest tax bracket. Or frequently, don’t even have enough income to pay tax. Or, they are exempt from income tax.

The two people listening to Laffer in that restaurant were Donald Rumsfeld and Dick Cheney. They are now notorious for launching the war against Iraq in 2003 under President George W Bush, Cheney being his Vice President, Rumsfeld his Defence Secretary. But at that time Rumsfeld was Chief of Staff to President  Gerald Ford, after having served earlier in Nixon’s cabinet. And this lesson did not change the tax policy of either President Ford or his successor, Jimmy Carter. The Laffer curve was only put into policy by a person who experienced the effects of high income taxes first hand – Ronald Reagan. When Reagan was working as an actor in Hollywood movies, he often stopped acting in films after August, he said, because most of the money he made after that, went to taxes. A similar movement was initiated in the United Kingdom, which also had high taxes. An economist called Keith Joseph, going against post WW2 conventional wisdom, went on a nationwide tour espousing the cause of entrepreneurs. As a member of the Conservative Party, he tried to run for office, but was hounded everywhere including his house, by activists and professional intimidators. One of his friends in the Conservative Party, listened to him, and decided to contest for the Prime Ministership herself – Margaret Thatcher.

Laffer didn’t invent this idea of reasonable tax rates yielding better revenue of course, he only came up with this simple graph that explains it so well. The idea is almost as old as taxes, and has references in Adam Smith, ibn Khaldun and Manu Smriti. Here is one link to an article Manu Smriti and Kautilya’s Arthashastra with the Laffer curve.

And this is the sloka from Manu Smriti on tax rates :

  

पञ्चाशद्भाग आदेयो राज्ञा पशुहिरण्ययोः । 
धान्यानामष्टमो भागः षष्ठो द्वादश एव वा ॥ १३० ॥

pañcāśadbhāga ādeyo rājñā paśuhiraṇyayoḥ | 
dhānyānāmaṣṭamo bhāgaḥ ṣaṣṭho dvādaśa eva vā || 130 ||

In the case of cattle and gold the fiftieth part shall be taken by the King; and in the case of grains, the eighth, sixth or twelfth part.—(130) 

There is even a beautiful Purananooru poem by Pisiranthaiyar that also advocates low taxes. Here is the poem and its translation, which came to my attention via Twitter. 

காய் நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே,
மா நிறைவு இல்லதும், பல் நாட்கு ஆகும்;
நூறு செறு ஆயினும், தமித்துப் புக்கு உணினே,
வாய் புகுவதனினும் கால் பெரிது கெடுக்கும்;
அறிவுடை வேந்தன் நெறி அறிந்து கொளினே,
கோடி யாத்து, நாடு பெரிது நந்தும்;
மெல்லியன் கிழவன் ஆகி, வைகலும்
வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு,
பரிவு தப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின்,
யானை புக்க புலம் போல,
தானும் உண்ணான், உலகமும் கெடுமே

English translation

If rice is harvested carefully and consumed, yield of a Ma (1 Ma = roughly 1/3 of an acre) will last for many days. But yield of even a 100 Sei (1 Sei = roughly 1 3/4 of an acre) will be wasted if an elephant enters it, because it tramples much more with its legs than what it eats. Similarly, if a ruler collects taxes as per rule, his country will yield a lot to him and it will prosper too. However, if he becomes weak and on the advice of fawning relatives he collects taxes without any mercy on the populace, his country will become like an elephant entered field

Swaminathan S Aiyar, the economics journalist of the Times of India writes that top tax rates plunged from 56% in 1991 to 30% in 1997. Equally crucial was the abolition of wealth tax. Communist countries like China and USSR did not have this problem, because no one was allowed to be wealthy in the first place. As Tom Friedman, an opinion columnist of the New York Times, and author of the book The Lexus and the Olive Tree succintly stated, “Communism achieves equality by making every one equally poor.” See Venezuela or Cuba today for this effect (neither of which gets much screen time on TV).

But even today, if you search for most articles on the Laffer curve, you will notice only negative comments about it. The most popular criticism is that Laffer curve is simplistic. Of course it is. So is evaporation.

The opposite of Simple or Simplistic is usually bureaucratic. When you need an extremely complex tax structure, it employs millions of accountants, bureaucrats and academic economists.  Most of the government’s cost goes towards maintaing this bureaucracy, not for improving the lives of the public. We see this in state government budgets in India nowadays, where nearly half the government’s income goes to salaries and pensions.

The Wikipedia article on Laffer Curve is so unabashedly prejudiced that it pretends that recent lowering of tax rates in Kansas didn’t work, conveniently ignoring that it worked pretty spectacularly first the USA, and then Europe, then finally after the Berlin wall fell, in most of the world. Even Narasimha Rao, the great liberalizer of  the Indian economy, didn’t reduce tax rates that much. He took the simpler and far more effective route, of de-licensing industry first. It was under Deve Gowda that taxes fell to 30%.

The other criticism, regularly voiced by wily economists like Paul Krugman on the New York Times, is that government spending actually increased massively under Reagan, because of wasteful military programs like Star Wars. This is a standard red herring. The argument of lower tax rates is about how income much tax payers get to keep, not how much of government is allowed to spend. Government can only spend money it gets from tax payers.

I recently read the book "The End of Prosperity" by Arthur Laffer. Who else could link American Presidents Coolidge, Kennedy and Reagan on simple economics and tax policy?

The US has an interesting history of income tax. When it became independent, in the 1780s, there was no real income tax, as the USA was designed to be a very Federal Republic, with most of the power residing in individuals and in state governments. (Slavery, counting blacks (or Negros) as three-fifths of a legitimate person, women having no property rights and having several Red Indian reservations, flavor that history). The first National income tax was levied by Lincoln, to recover money for the Civil War. In 1895 the US Supreme Court declared income tax unconstitutional.

In 1913 the US Constitution was amended to enable the first income tax law, after extensive promises that it will never go high. The top rate was 7% (perhaps they read the Arthashastra or Purananooru). Very quickly the rates zoomed up over 70% during WW1, and it went up to 90% when Calvin Coolidge was elected President. Coolidge reduced income tax from 90% to 24%, the largest reduction in American history. The American economy experienced a rapid growth – the decade was called the Roaring Twenties. Taxes went back up to an insane 74% under the hero of the socialists, Franklin D Roosevelt, worsening a decade long recession. Taxes went to 90% under Eisenhower! John F Kennedy brought them down to 70%. In 1982, Ronald Reagan brought them down even further.

Arthur Laffer and Ronald Reagan

All tax cuts were followed immediately by economic booms. Between 1980 and 2005, under Reagan, GHW Bush, Bill Clinton and GW Bush, the USA saw the largest economic boom in its history. Bill Clinton, the only Democrat that Laffer admires after Kennedy, understood economics. Laffer calls the four Presidents betweem Kennedy and Reagan the Four Stooges – Lyndon B Johnson, Richard Nixon, Gerald Ford and Jimmy Carter.  

As Swaminathan Aiyar observers “The lesson is clear. Extortionate taxes hit honesty, not riches.”

Lower taxes are not the only driver of economies. Technology and innovation have been the primary drivers. But high taxes can devastate the positive effect of technology.

August 14 is Arthur Laffer’s birthday. Thank you, Professor Laffer and may you live a long long life.

I will write about more from his book in a later blog.

Related articles

On the Laffer curve 

The Four Stooges 

Manu Smriti and Arthashastra on tax rates 

Arthashastra and Arthur Laffer

Purananoonuru on low taxes by Pisiranthayar

Ronald Reagan quoting ibn Khaldun

Record Taxes in India by Swaminathan Aiyar

History of US income tax law

My Blogs on Economics

Marios Varghas Lhosa - A lack of economic knowledge

What Deng Xiaoping learnt from Japan

The Bus Stop index

Margaret Thatcher – in memoriam

ஜாதியை மாற்றும் மூலதனம்

இரண்டு லட்சம் கோடி டாலர் 

சீர்மல்கும் உலகம்

ஒரு வரி கதை

Video (in Tamil) - Book review of False Economy

Audio (in English) - Book review of False Economy

ஒரு வரி கதை

“ஒட்டகம் பாலைவனத்து கப்பல்” என்று பள்ளி புத்தகத்தில் படித்த ஞாபகம் இருக்கலாம். சென்னையில், ஆங்கில மொழி பள்ளிகளில் கல்விகற்ற நான் “The camel is the ship of the desert” என்று படித்திருக்கிறேன். குஜரத் ராஜஸ்தான் வீதிகளில் ஒட்டக வண்டிகளை தொலை காட்சியில் பார்த்திருக்கிறேன். அரபு நாடுகளையும் வட ஆப்பிரிக்காவையும் பாலை நாடுகளாகவே நினைத்ததாலும் அங்கு ஒட்டக வண்டி உள்ளதா என்று யோசித்ததில்லை.

கணித இயற்பியல் விஞ்ஞானி ஃப்ரீமன் டைசனின் எழுதிய ‘Infinite in All Directions’ (’எத்திக்கும் ஈறில்லை’) என்ற நூலை 2005இல் வாசித்தேன். ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் அறிவியலையோ வரலாற்றையோ சமூகத்தையோ ஒரு அறிவியல் நோக்கத்தோடு, எளிய நடையில் அலசியதும், புதிய கருத்துக்களை அள்ளி வீசியதும், என் எண்ணத்தை இன்புருக்கியது. என் தம்பி ஜெயராமனுக்கு பிறந்தநாள் பரிசாய் அளித்தேன்; முதல் அத்தியாயம் மூன்று முறை படித்தும் புரியவில்லை என்று வருந்தி கைவிட்டான். ஓரிரு முறை டைசனின் சில கருத்திக்களை விளக்கிய போது, புரிதலின் ஆனந்தம் அவனுக்கும் கிடைத்தது. Alchemy of Air நூலை மிகவும் ரசித்து படித்தான். Newton and the Counterfeiter படித்துக்கொண்டிருக்கிறான். நிற்க.

ரோமப்பேரரசு சாலைகள்

ரோம கல் சாலை கட்டுமானம்

ரோம நாகரீகத்தின் கல் சாலைகளை மாபெரும் சாதனையாகவும் ரோம பேரரசின் செல்வத்திற்கு முக்கிய காரணமாகவும் வரலாற்று அறிஞரும் பொருளியல் அறிஞரும் கருதுவர். அலெக்ஸாண்டர் காலத்தில் கிரேக்க ஆட்சிக்குட்பட்ட மேற்காசிய – சிரியா, ஈராக், ஈரான் - ஜூலியஸ் சீசர் காலத்தில் ரோமாபுரியின் ஆட்சிக்குட்பட்டது. ரோமானிய மன்னர்கள் இந்த அரபு நாடுகளிலும் தங்கள் கல் சாலைகளை செய்தனர். 

அற்புத சாலைகள் – மாட்டு வண்டிகளும் குதிரை வண்டிகளும் ரதங்களும் வேகமாகவும், பாரமேந்தியும் சென்று, வணிகம் பெருக வழி வகுத்த சாலைகள். ஆனால் ஏதோ ஒரு காலத்தில் சாலைகள் பழுதாகி, சீராகாமல், மாட்டு வண்டிகளும் குதிரை வண்டிகளும் அரபு நாடுகளில் காணாமல் போயின. இது தொழில்நுட்ப பின்னேற்றம். வரலாற்றில் பொதுவாக முன்னேற்றங்களை தான் பார்க்க முடியும்; நோய்களாலும், போர்களாலும் அவ்வப்பொழுது பின்னேற்றம் அடையலாம். 

வணிகம், செல்வம், மதம், மொழி, விஞ்ஞானம், கல்வி, அமைதி, கலை, மனித வளம், இவை எல்லாம் பின்னேறினாலும், பொதுவாக சமூகங்கள் தொழில்நுட்பத்தில் பின்செல்வதில்லை. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ரோம ராஜ்ஜியம் வீழ்ந்தபின் ஐரோப்பா 700 ஆண்டுகள் இருளில் சூழ்ந்தது என்மனார் வரலாற்றுரைஞர். அரபு நாடுகளில் சாலைகள் ஒழிந்து ஒட்டகம் மேலோங்கியது எப்படி? பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பியர் ஆட்சியால் ரயிலும், இருபதாம் நூற்றாண்டில் கார்களும் பேருந்துகளும் லாரிகளும் வரும் வரை, அரபு நாடுகளிலும் ஈரானிலும் சக்கரம் போட்ட வண்டிகளே இல்லையாம். டூனிஸ் முதல் ஆஃப்கானிஸ்தான் வரையும், மங்கோலிய ஆட்சியில் சீனதேசம் முதல் பல்கேரியா வரையும், சாலைகளில் வண்டிப்போக்குவரத்தும் இருந்ததென்றும், பாரதத்தில் மாட்டு வண்டிகள் எக்காலத்திலும் இருந்தன என்பதும், மன்னன் ஷெர்ஷாசூரி பெஷாவர் முதல் வங்கதேசத்து டாக்கா வரை நெடுஞ்சாலை அமைத்தான் என்பதையும் நினைவில் கொள்ளவும்.

ஒரு வரியில் கதை எதிர்ப்பார்தவர்கள் ஏமாற வேண்டாம்.

The Camel and the Wheel  ‘ஒட்டகமும் சக்கரமும்’ என்று Richard Bulliet ரிச்சர்டு புல்லியே ஒரு நூல் எழுதியுள்ளார். இதை ஃப்ரீமன் டைசன் சுருக்கி சொல்கிறார்.

சிரியா நாட்டில் பல்மைரா நகரம், இன்றைய சிங்கப்பூர் போல் வர்த்தக மையமாய் திகழ்ந்து, வரலாற்று முக்கியம் பெற்றது. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் பல்மைராவில் ஒரு வரி பட்டியலை புல்லியே சோதித்தார்; மாட்டுவண்டியின் சரக்கு சுமை நான்கு ஒட்டகச் சுமைக்கு சமமாக இருந்தது. ஒட்டகம் சுமார் 300 கிலோ சுமையும் மாட்டு வண்டி 600 கிலோ சுமையும் தாங்குமாம். அதாவது, ஒரு மாட்டு வண்டி, இரண்டு ஒட்டகச் சுமையே தாங்கும். எடை கணக்கில் மாட்டுவண்டி சுமை இருமடங்கே இருந்திருக்க வேண்டும். ஏன் இந்த பாரபட்சம்?

ஒருகால், ஒட்டக வர்த்தகருக்கும் வரி அதிகாரிகளுக்கும் ஏதோ தொடர்புண்டோ என்று கேட்கிறார் டைசன். ஒட்டகங்களுக்கு சாலைகள் முக்கியமில்லை, எவ்வித பாதையிலும் செல்லும். ஆனால் மாட்டு வண்டிகளுக்கு தரமான சாலைகள் வேண்டும். வரிகளின் பாரபட்சத்தினால், காலப்போக்கில் ஒட்டக போக்குவரத்து மேலோங்கியது மாட்டுவண்டி போக்குவரத்து சரிந்தது. வரி குறைந்ததால் சாலைகளை பராமரிக்கும் தேவையான பணமும், அதனால் பணியும் குறைந்தது. சாலைகள் சீர்கெட்டன. மாட்டுவண்டி மட்டுமல்ல, சக்கரவண்டிகள் யாவும் சரிந்தன. ஆயிரம் ஆண்டு ஒட்டகங்கள் கோலோச்சின. 

“சக்கரவண்டி” என்ற சொல்லே அரபு மொழியின் புழக்கத்திலிருந்து மறைந்தது.

வணிகமும், தொழில்நுட்பமும், சாலைகளும், கப்பல்களும், வரிகளும் வரலாற்றை ஆட்டிப் படைக்கும் மாபெரும் சக்திகள். காதலும் வீரமும் சூழ்ச்சியும் யுத்தமும் ஆட்சியும் வீழ்ச்சியும் ததும்பி வழியும் வரலாற்று கதைகளில், வணிகமும் வரியும் புலவருக்கு புளிக்கும். ரசிகருக்கு கசக்கும். 

இது ஒரு வரி கதை. எனக்கு புளிக்கவில்லை, உங்களுக்கு கசந்ததா?

எச்சரிக்கை: நான் புல்லியே எழுதிய புத்தக்த்தை படிக்கவில்லை. டைசனின் புத்தகத்தில் ஒரு பக்கத்தின் சாராம்சத்தை, என் பாணியில் எழுதியுள்ளேன். இதன் தொடர்பாக தொடர்ந்து நான் படித்த சில விஷயங்களை சில நாட்கள் கழித்து எழுதுகிறேன்.

இன்சுலின் நாயகி டோரோதி ஹாட்ஜ்கின்

English version of this essay here

கூகுளின் மூலக்கூறு புள்ளிவரைபடம்

இன்று காலை குரோம் பிரௌஸரை திறந்தேன். கூகுளின் மூலக்கூறு புள்ளிவரைபடம் கண்டேன். க்ளிக்கினால், டோரோதி ஹாட்ஜ்கினை பற்றிய சுட்டிகள். இன்று மே மாதம் பன்னிரெண்டாம் நாள், அவரது பிறந்தநாள். “இன்சுலினின் மூலக்கூறு வடிவத்தை ஆய்ந்து உணர்த்தியவர்,” என்றது விக்கீப்பீடியா. ஃப்ரெட் ஸாங்கர் அல்லவோ இன்சுலினின் வடிவத்தை ஆய்ந்தார்? அஞ்சலி எழுதினோமே? மேலும் தகவல்: “வைட்டமின் பி-12 மூலக்கூறு வடிவம் ஆய்ந்துரைத்ததற்கு, டோரோதி ஹாட்ஜ்கின் ரசாயன நோபல் பரிசு பெற்றார்.” கல்லாதது டோரோத்தி அளவு. என்னே ஒரு சாதனையாளர். கேள்விப்பட்டதே இல்லை.

ஸாங்கரின் பணியிலிருந்து எப்படி இவர் ஆய்வு மாறுபட்டது? தேடினேன். வெல்கம் கம்பெனி வளைத்தளத்தில் விவரம் கிடைத்தது. இன்சுலினின் அமினோ அமில வடிவத்தை ஸாங்கரும், மூலக்கூறு வடிவத்தை ஹாட்ஜ்கின்னும் தலா ஆய்ந்தனர்.

இன்சுலினின் அமினோ அமில வடிவம்

கூகுளுகு நன்றி, பாராட்டு. டோரோத்தி ஹாட்ஜ்கின்னுக்கு நன்றி, வணக்கம்: என் தந்தை உட்பட, சக்கரை நோயினால் தாக்கப்பட்டவர் கோடி. எண்பது ஆண்டுகளுக்கும் முன் மருந்தின்றி 30. 40 வயதில் தவித்து துடித்து செத்திருப்பார்கள். இன்சுலின் கண்டுபிடிப்பால் வாழ்ந்தவர் கோடி; இவர்களின் அறிவியல் ஆய்வினால், கொங்குதேர் வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தவர், டோரோத்தி ஹாட்ஜ்கின்.

Insulin Heroine - Dorothy Hodgkin

When I opened my Chrome browser this morning, I was surprised to see a dot molecular structure (invented by GN Lewis, whom CNR Rao described as the greatest chemist of the 20^th century). 

Clicking Google’s logo, I found that May 12 was the birth anniversary of Dorothy Hodgkin, “who discovered the molecular structure of insulin.” Wait a minute, I thought, Fred Sanger discovered the structure of insulin – I wrote a memoriam blog about him, when he passed away last year. “She was awarded the Nobel prize for discovering the structure of Vitamin B-12,” Wikipedia continued. Wow, not quite GN Lewis, not Haber or Bosch or Parsons or Mahavira or Lynn Margulis, but an accomplished woman scientist: and I had never heard of her. Live and learn, I thought.

How is her contribution different from Sanger’s, I wondered. This essay on Wellcome’swebsite explained : Sanger discovered the amino-acid sequence of insulin, Hodgkin the molecular structure. I urge you to read the article – the early experiments on dogs and insulin is an eye opener.

Well done, Google. Weller done, Dorothy. And thanks, on behalf of my father, who lived several decades longer, because of your discoveries.

சொதி சாப்பாடு

நிறத்தில் மோர்குழம்பை போல் இருக்கும். சுவையில் நிகரில்லை. திருநெல்வேலியில், அல்வாவின் முந்தோன்றிய மூத்த குழம்பு: சொதி.

பிராமண குடும்பங்களில் இதெல்லாம் செய்யமாட்டார்கள். ஒன்று, கேள்விபட்டதே கிடையாது. இரண்டு, பூண்டு சேர்க்கமாட்டார்கள். காந்தி தலைமையில் சுதந்திரம் கிடைத்ததோ இல்லையோ, ரேஷன் கடையில் வரிசையில் நின்று மண்ணெணை வாங்கும் உரிமையோடு, பல பிராமண குடும்பங்களுக்கு, என் பெற்றோரின் தலைமுறைக்கு, 1950-களில் வெங்காயம் சுவைக்கும் உரிமை கிடைத்தது. அப்பொழுதெல்லாம் விசா கிடைக்காமல் பூண்டு வாசலிலேயே காத்து தவம் கிடந்தது.

என் தலைமுறையில், சப்பாத்தி குருமா, சோளே படூரா, சாட், போன்ற பிற்படுத்த வடக்கிந்திய உணவுகளுக்கு உள்ளே வர அனுமதி கிடைத்தது. பாட்டி தலைமுறை வெங்காயத்துக்கே விசா தறவில்லை. ஹிந்து மதத்திலிருந்து காங்கிரஸ் மதத்திற்கு மாறிவிட்ட எங்கள் தாய்தந்தையர் வெங்காய்துக்கு பூனூல் போட்டதை பார்த்து எங்கள் தலைமுறை பூண்டுக்கும் பூணூல் போட்டு பாரதியாரின் கனவை நினைவேற்றினோம். புஹாரி ஹோட்டலில் அக்கௌண்ட் வைத்து அண்டாகுண்டா காலியாக்கும் பிராமணரில் நான் ஒருவன் இல்லை.

ஆனால் உஷாராக 15% இட ஒதுக்கீடு மட்டுமே கிடைத்தது : வாரம் ஒருமுறைதான் செய்வார்கள். (என் தாய் புஷ்பா, மாசத்துக்கு ஒரு மசாலா தோசை வாங்கித்தருவதும், பக்கத்து வீட்டில் கேட்டு ஏதோ தக்காளி கிச்சடி) அதாவது சாதாரணமாக வீட்டில் செய்யும் சாம்பார், ரசம், கூட்டு வகைகளில் பூண்டு இருக்காது. பூரிக்கு செய்யும் உருளைக்கிழங்கை தவிற, கூட்டுபொரியல் வகைகளில் வெங்காயமும் சேராது.

நண்பர் வெங்கட் இல்லத்தில் முதல் முதல் சாப்பிட்ட பழக்கம். அவர்கள் சைவ பிள்ளைமார். வெங்கட் அம்மா சாரதா. என் தம்பி ஜெயராமன் சிறு வயதில் சாரதா பவனில் தின்று வளர்ந்தவன். நானும் சென்னைக்கு வந்தபின் அவர்கள் வீட்டில் தின்று கொழுத்திருக்கிறேன். பூண்டுள்ள சமையலில் சொதி மிகவும் பிடிக்கும். சொதியும், (garlic bread) கார்லிக் பிரெட்டும் தான் பிடிக்கும் என்று சொல்லலாம் : மற்றபடி எனக்கு பூண்டு பிடிக்காது. குருமாவிலும் புலாவிலும் பொறுத்துக்கொள்வேன்.

சொதியை சோற்றில் கலந்தால் மட்டும் போதாது. உருளைக்கிழங்கு வருவல் கவரி வீச, இஞ்சி சட்டினி உடைவாள் தாங்க, உருளைக்கிழங்கு பொரியல் மௌலி புனைந்தால் மட்டுமே சொதி அறுசுவை அரியணை ஏறும். இந்த பட்டாபிஷேக காட்சியை இந்திரா அம்மா கைவரிசையில் கீழே காணலாம். அவர், சாரதா அம்மாவை கேட்டு செய்தது.

மஞ்சள் நிறத்தில் சொதி; கிண்ணத்தில் இஞ்சி சட்டினி; வெண்டைக்காய் கறியமுது; தக்காளி சாற்றுமமுது; உருளை-வெங்காய மசாலமுது

முதன் முதலில் இந்திரா அம்மா சமையல் செய்ய வந்த பொழுது, பூண்டின்றி ரசமும் (வைணவச்சொல்: சாற்றும் அமுது, சாத்துமது) வெங்காயமின்றி காய்கறிகளும் (வைணவச்சொல்: கறியமுது, கறமது) செய்யவேண்டும் என்று ஆஞ்கை பிறப்பித்தோம். குழப்பத்தோடும் பரிதாபத்தோடும் எங்களை பார்த்தார். இப்பொழுதெல்லாம், சீராமிளகு சாத்துமது, வாழைக்காய் கறமுது  என்று சகஜமாக சொல்கிறார். 

மற்ற சமையல் பதிவுகள்

1. சுரக்காய் தோசையும் பில்லகுடுமுலுவும் 

2. வாழைத்தண்டு தோசை, ராகி அடை

3. கம்பு அடை

Caldwell - Dravidian and Munda Languages

Most Indians think there are two families of languages in India:
1. Indo-Aryan, which are descended from Sanskrit, which in turn may have descended from a proto-Indo-European language
2. Dravidian, which are descended from Tamil, or perhaps a lost proto-Dravidian

But perhaps most don't realize that there are at least two other language families spoken in India: the Munda languages spoken mostly by tribes in Central India, and Tibeto-Burman language of the peoples who live along the Himalayas.

Today is the 200th birth anniversary of  Bishop Robert Caldwell, who in 1856 published a book 'A Comparative Grammar of the Dravidian or South-Indian Family of Languages'. In the last few days, some Tamil TV channels have been singing his praises, for the great service of discovering that not only that Tamil was not a daughter language of Sanskrit, but it is the mother of the south Indian family of languages called Dravidian. A statue for Caldwell was erected on the Marina beach in Madras, in 1968, shortly after the DMK formed the Tamilnadu government. Recently, Thomas Trautmann, in a book 'Languages and Nations' has claimed that :

1. The credit for discovering the Dravidian language lies elsewhere
2. The true accomplishment of Caldwell, was not the discovery of the Dravidian family of languages but the determination of its true extent
3. And the fact that it is not the same, as the second non-Indo-European language family of India, the Kolarian or Munda or Austro-Asiatic language family.

Map of Language Families : India

While searching for this language map on Google images, I came across this marvelous map of South Asian languages at a Columbia University website. My first encounter with serious linguistics was in 1999, when I saw the language maps of Africa (Chapter title: How Africa became black) and China (Chapter title: How China became Chinese) in Jared Diamond's marvelous book Guns, Germs and Steel. I reviewed this book last year at Gandhi Centre, Thyagaraya Nagar, covering mainly the section on pre-history of man. My second encounter with serious linguistics was when I attended a series of lectures by Prof Swaminathan, founder of the Tamil Heritage Trust, regarding the Story of Scripts. A titan among us is Iravatham Mahadevan, whose contention that Tamil gave the world the meyyazhuthu, on which line I started an email debate with Prof Swaminathan, which flowered into a friendship and association that have been incomparable.

There were several encounters with languages, linguistics, scripts, epigraphy, etc. in the last few years, which I have found delightful. I will share them in future blogs. Currently running, are such weekly discussions, digressions and indiscretions, in the guise of Sanskrit classes in Kotturpuram.

Map of Language Families : South Asia